10 dingen die elke professor haat

Het taalgebruik van studenten werkt vaak op de zenuwen van professoren. Hieronder vind je een opsomming van de “don’ts” in communicatie met je professor of academische assistenten. Nummer 2 is volgens kenners veruit de meest gehate en alom gefrustreerde stelling.

1. Correspondeer niet in jongerentaal
   Je professoren zijn je ‘buddies’ niet! Schrijf hen dus aan alsof je op je werk bent, want dat is ook zo. Het is de bedoeling dat je demonstreert hoe goed je weet wanneer je al dan niet formeel moet zijn. Je draagt ook geen pyjama naar een sollicitatie, toch?  

2. Vraag niet aan de professor of je ‘iets belangrijks hebt gemist’ toen je afwezig was
   Nee hoor, je hebt hélemaal niets belangrijks gemist. ze keken gewoon een hele les naar kattenfilmpjes op Youtube… Not! Na-tuur-lijk heb je iets belangrijks gemist! Zij zijn professoren op de universiteit! Ze denken sowieso dat alles wat ze doen belangrijk is. Hier is een alternatieve manier om het te verwoorden: “Het spijt me zo dat ik uw les heb gemist. Ik ben er zeker van dat het fantastisch was!”
    
3. Ruim je gerief niet op voor het einde van de les
   De laatste minuut voor het einde van de les gaat in, de stem van je leerkracht verandert en je hoort iets in de aard van “voor de volgende les…”. Dan gaat er plots een alarmbel af in het hoofd van de studenten die teken geeft om hun gerief op te doeken. Eens de eerste student vertrokken is, wordt een lawine van dichtgeklapte schoolboeken, rugzakritsen en bovengehaalde gsm’s in gang gezet. Doe! Het! Niet! Wacht 10 seconden langer tot de les effectief voorbij is. Indien niet, is het voor je prof alsof je het niet meer aankan om daar te zijn, en hey, zij hebben ook gevoelens!
    
4. Stel geen vraag over de leerstof voor je de syllabus hebt gelezen
   De stap is snel gezet om je docent een vluchtig vraagje door te sturen, maar die persoon deed serieus veel moeite om de syllabus in elkaar te steken. Dus doe eens een extra ‘efforke’ en denk twee keer na voor je de mailbox van je professor bombardeert.
    
5. Probeer je geduld niet te verliezen wanneer je kritische feedback krijgt
   Wanneer je lesgever zijn rode stylo laat rondgaan op je blad, is dat een teken dat ze erom geven. Negatieve feedback geven is hard werk, dus de rode inkt betekent dat ze interesse tonen in jou en je toekomst. Meer zelfs, weten ze op voorhand dat het enkele studenten boos zal maken. Toch doen ze het omdat ze zodanig om je geven en je willen stimuleren om een sterkere denker en schrijver te worden.
    
6. Vis niet naar punten
   Steek gerust na-schoolse uren in het verbeteren van je prestatie maar verwacht niet dat je daardoor je professor van gedacht kan doen veranderen. Steek je energie in het harder studeren voor je volgend examen, in het voorstellen van je paperidee, je in te lezen, je hand opsteken in de les. Dat zal op lange termijn beter lonen.
    
7. Pruts niet aan je lettertype of marges
   Is je paper niet lang genoeg? Denk je dan dat een ‘ietsiepietsie’ groter lettertype of iets wijdere marges jou zullen helpen? Denk je dat ze het verschil niet merken? Doe het niet! Ze hebben een arendsoog voor zo’n dingen. Wat je motivatie ook is, hier is wat het tegen hen zegt: “Hey Prof, ik probeer je te slim af te zijn door je te laten denken dat ik aan de opdrachtvereisten voldoe. Ik ben lui en jij bent dom!” Werk gewoon aan de opdracht en niet de instellingen van het document.
    
8. Steek je introducties en conclusies niet vol met ballast
   Begin je paper nooit met de zinnen als: “Sinds het begin der tijden hebben ” of “doorheen de geschiedenis”. Zorg dan maar dat je een knaller van een citatie hebt. Gooi ze uit je woordenschat, en wel nu meteen!
    
9. Interpreteer feiten niet verkeerd als opinies en omgekeerd.
   Leer gewoon het verschil. In nieuwsartikels worden meningen van mensen vaak toegeschreven aan volledige sociale categorieën. Eén feministe haar mening vertolkt bijvoorbeeld de mening niet van alle vrouwen in een land. Je mag dat dus ook niet suggereren.
    
10. Wees niet ‘too cool for school’
    We kennen allemaal de studenten die altijd achteraan in de klas zitten, op zijn stoel hangt en er een kunst van maakt om er verveeld uit te zien? ‘Don’t be that person’. Professoren en academische assistenten behoren tot de top drie procent van de studenten. Ze spenderen meestal meer dan een decennium in het hoger onderwijs en hechten waarde aan hun opleiding. Om in hun goed boekje te staan, toon je best dat het je ook interesseert. Indien niet, doe je maar beter alsof. (LVD)

 
 
bron: www.businessinsider.com