Love is Strange

Ben en George wonen al 39 jaar samen. Kort na hun huwelijk (in de staat New York kunnen homo's trouwen sinds juli 2011) wordt George ontslagen uit de katholieke school waar hij werkte als muziekleraar. Ze verliezen hun appartement en hebben in afwachting van een nieuwe woonst geen andere keuze dan van elkaar gescheiden te logeren bij familie en vrienden.
De sterkte van Love is Strange, een film van Ira Sachs (van Keep the Lights On uit 2012, ook al een gay love story), is dat het er in de grond niets toe doet dat het verhaal over een homoseksuele relatie gaat. John Lithgow en Alfred Molina spelen zo levensecht hun rol als twee mensen in de herfst van hun leven die van elkaar houden, dat je de mannen al na vijf minuten gewoon als een aandoenlijk koppel ziet, zonder meer. Sachs schildert hun portret zonder dramatiek, maar wel vol oprecht inlevingsvermogen, en als bonus krijg je er een reeks goed geportretteerde nevenpersonages bovenop. Love is Strange kabbelt van de ene rake scène naar de andere, momenten die zo mooi en teder zijn dat je ze zou willen inkaderen. Op milde muziek van Chopin, gekaderd in fraaie beelden in een herfstig New York, zorgt deze hartverwarmende film ervoor dat je opnieuw gaat geloven in de eeuwige liefde, hoe die er ook mag uitzien, met al z'n ups en downs.
 
(HDP)