Regisseur Pieter Van Hees over 'Waste Land'

Waste Land is de derde langspeelfilm van de Vlaamse regisseur Pieter Van Hees.
 
Deze broeierige politiefilm over een flik die zich zodanig vastbijt in een zaak dat hij er mentaal en fysiek onderdoor gaat, speelt zich af in de groezelige onderbuik van Brussel en rondt de trilogie 'Anatomie van Liefde en Pijn' af, die begon met Linkeroever en een middenstuk kreeg in Dirty Mind. Om al meteen met de deur in huis te vallen: Waste Land is de sterkste film van de drie.
 
"Je moet je niet blindstaren op die trilogie," verduidelijkt Pieter. "Ik heb door elkaar aan de drie films gewerkt. Het is eerder toeval dat ze in deze volgorde zijn gemaakt. Je hoeft ze als toeschouwer dus ook niet in volgorde te bekijken. Ook als je Linkeroever en Dirty Mind niet hebt gezien, kan je perfect genieten van Waste Land. Maar het was wel mijn oorspronkelijke bedoeling om een trilogie te maken. Misschien moet ik de drie films eens hermonteren tot één grote ensemblefilm. (lacht)"
 
GUIDO: We zullen eerst het grote S-woord laten vallen, dan is dat alvast achter de rug. De hoofdrol in Waste Land zou worden vertolkt door Matthias Schoenaerts, maar die heeft afgehaakt.
Pieter: Zo gaat dat in de filmwereld. Ik ben blij dat ik Matthias heb kunnen regisseren in Linkeroever, maar voor deze film heeft het niet mogen zijn.
GUIDO: Linkeroever dateert uit 2008. Kon je toen al voelen dat Matthias spectaculair zou doorbreken?
Pieter: Ja. Ik kan je eerlijk vertellen dat ik toen geregeld met open mond achter de camera stond en dacht: wow, hier is een regelrechte natuurkracht aan het werk.
GUIDO: Jérémie Renier speelt nu de hoofdrol in Waste Land, ook niet de eerste de beste. Kon hij ermee om dat hij werd ingehuurd als - om het oneerbiedig uit te drukken - invaller voor Matthias Schoenaerts?
Pieter: Daar is Jérémie helemaal niet mee bezig. Kijk, de rol van rechercheur Leo Woeste draagt de hele film. Die rol kán je gewoon niet aan de eerste de beste geven, de film staat of valt ermee. Jérémie draait nog zelden in België: hij speelt in films in Frankrijk, in Argentinië, noem maar op. Ik had er nauwelijks op gehoopt dat hij ja zou zeggen, en toen hij aan boord kwam, bleek hij de juiste man op de juiste plaats. Achteraf gezien durf ik zelfs beweren dat ik blij ben dat Jérémie de hoofdrol heeft gespeeld, en niet Matthias.
GUIDO: Jérémie heeft een tiental zinnetjes in het Nederlands.
Pieter: Daar hebben we op moeten werken, moet ik toegeven. Als kleuter is Jérémie opgegroeid in Brussel en was hij tweetalig. Toen hij zes was, zijn z'n ouders naar Parijs verhuisd en is zijn Nederlands helemaal verdwenen. Het heeft aardig wat moeite gekost om die Vlaamse zinnetjes uit zijn mond te krijgen.
GUIDO: Een van de strafste scènes is wanneer hij met zijn dienstpistool schietlessen geeft aan zijn vijfjarig stiefzoontje. Als Europeanen vinden we zoiets totaal onverantwoord, terwijl een Amerikaan het misschien juist good parenting zou vinden.
Pieter: Daarin ben ik dan een Europeaan. Die scène heeft er bij mij extra ingehakt, want het jongetje uit de film is in werkelijkheid mijn eigen zoon. Toen we die scène draaiden, voelde ik me een lousy parent. Maar het past in de denkwereld van het personage. Die ziet dagelijks zoveel rottigheid in zijn job dat hij denkt zijn zoon daartegen te moeten wapenen. Letterlijk.
GUIDO: Een machowereldje, de recherche?
Pieter: Ja, maar tegelijk zijn het heel gevoelige kerels, die oprecht meeleven met de slachtoffers als ze de dader niet kunnen vinden of een nieuwe misdaad niet hebben kunnen voorkomen.
GUIDO: De film speelt zich af in de Congolese subcultuur van Brussel. Gaf dat je de mogelijkheid om een Heart of Darkness-verfilming te maken zonder ervoor naar Afrika te moeten?
Pieter: Inderdaad. Geweldig dat je dat er hebt uitgehaald. Zo heb ik het ook aan de acteurs gezegd.
GUIDO: Want de mysterieuze koloniaal Géant die 's nachts uit de mist opduikt, dat is toch jouw versie van...
Pieter: (knikt heftig) ... van Colonel Kurtz. Heart of Darkness is een tocht naar het ultieme kwaad. Dat is exact wat ik met deze film voor ogen had.
GUIDO: Je hebt in Matonge gedraaid, de beruchte Congolese wijk van Brussel, een nogal besloten gemeenschap. Kan je daar zomaar neerstrijken met een cameraploeg?
Pieter: Dat was niet altijd even gemakkelijk. De mensen van Matonge worden zelden geportretteerd in films, dus ze wilden dat het zo correct mogelijk gebeurde.
GUIDO: De bijrol van François Beukelaers als de vader van Leo, is die bedoeld als knipoogje naar Brussels by Night?
Pieter: (opgetogen) Dat heb je goed gezien! Ik beschouw Marc Didden zo'n beetje als mijn geestelijke vader. Brussels by Night was ook een donkere grootstadsfilm in Brussel, de allereerste eigenlijk, en daar wou ik graag eens naar verwijzen. Ik vind François Beukelaers trouwens sowieso een fantastische acteur.
 
(HDP)