Mr. Turner

Mike Leigh maakte furore met hartverscheurende, door hemzelf en zijn acteurs op de set bijeen geïmproviseerde kitchen sink-drama's. Gewone mensen die worstelen met het leven, daarover vertelt Leigh graag. Maar Mr. Turner was geen gewone mens.
 
Joseph Mallord William Turner (1775 - 1851) was een van de grootmeesters van de Britse schilderkunst. Met Mr. Turner stapt Mike Leigh uit zijn comfortzone om de laatste 25 jaar in het turbulente leven van de excentrieke schilder in beeld te brengen middels een epische (2,5 uur) en, euh, schilderachtige biopic. Dat van die comfortzone verlaten is trouwens niet helemaal waar, want Leigh heeft zijn vaste fetisjacteur Timothy Spall gecast in de hoofdrol. Die doet dat weergaloos. Spall en Leigh kneden Turner om tot een norse, contactgestoorde dikzak die grommend en spuwend door het leven banjert, met oog voor weinig anders dan de juiste kleur op zijn doeken. Spall geeft een brok fysiek acteerwerk ten beste om nooit te vergeten, dat wordt gekaderd in sublieme beelden en gemarineerd in staccato dialogen waarbij elk woord zorgvuldig is gewikt en gewogen tot alleen de essentie overblijft. Mr. Turner raast als een historische westerstorm over je heen, een kunstige cinema-ervaring waar geen museumbezoek tegenop kan. Al heeft de film ons wel zin gegeven om Turners werk in de Tate Gallery in Londen met eigen ogen te gaan bekijken.
 
(HDP)