Trouw met mij!

Hou je van trouwfeesten? Dan zal je smullen van de nieuwe film van de Gentse regisseur Kadir Balci (Turquaze), want de kleurrijke tragikomedie Trouw met mij! speelt zich bijna volledig af op en rond het huwelijksfeest van een meisje met Turkse roots en een Vlaamse jongen.
 
De hoofdrollen worden vertolkt door de zo goed als onbekende Sirin Zahed en Dries De Sutter. GUIDO trok de vlinderdas van zijn gehuurde smoking wat losser en ging rond de tafel zitten met dit amoureuze acteursduo.
 
GUIDO: Sirin, jij baat in het echte leven een kapsalon uit. Hoe versiert een kapster de hoofdrol in een langspeelfilm?
Sirin: Ik kreeg via Facebook een berichtje van Kadir Balci, met de vraag of ik geen zin had om auditie te komen doen voor zijn tweede film. Ik dacht eerst dat hij de verkeerde persoon te pakken had, want ik ben helemaal geen actrice. Maar het bleek geen vergissing: hij wist wel degelijk wie ik was, via zijn broer Burak, die ik al een tijdje ken doordat we gemeenschappelijke vrienden hebben. Goed, ik ben dan naar die auditie gegaan, gewoon omdat het spannend was. We kregen workshops onder leiding van een dramacoach, dat was wel eens tof om mee te maken. Ik leerde veel nieuwe mensen kennen, heel plezant allemaal. Maar ondertussen vielen er steeds meer kandidates af en plots was ik bij de laatste drie meisjes. Toen schrok ik: oei, dat begint hier serieus te worden. En dan ben ik afgehaakt. Ik wou ermee stoppen.
GUIDO: Kreeg je schrik?
Sirin: Absoluut. Ik was al heel mijn leven gewoon van met een kam en een schaar te werken, en plots kreeg ik dit voorgeschoteld. Ik dacht: een hoofdrol spelen in een film? Dat kan ik niet. Kadir is toen bij mij thuis op bezoek gekomen. Ik zag een mega-gepassioneerde mens die enorm geloofde in zijn verhaal en daar een plaats voor mij in zag. Het is dankzij zijn geloof in mij dat ik me uiteindelijk toch heb laten overhalen om de stap te zetten.
GUIDO: Heeft Kadir je moeten smeken?
Sirin: Nou ja, ik had in elk geval wel een duwtje in de rug van zijn kant nodig. Als je voor het eerst op een set komt, dat is intimiderend hoor. Camera, geluid, licht, al die mensen om je heen, dat is best akelig als je het niet gewoon bent.
GUIDO: Dries, jij studeert aan het Conservatorium in Antwerpen. Jij zit dus wel in het vak. Was je niet afgeschrikt toen je hoorde dat je met amateurs zou moeten samenspelen?
Dries: Ik heb dat eigenlijk maar vrij laat gehoord...
GUIDO: Je kon niet meer terug!
Sirin: Te laat!
Dries: (lacht) Nee, het schrikte me niet af, want al van bij de audities voelde ik me oké bij Sirin. Wij hadden een goede energie samen en ik geloofde erin dat wij samen dit verhaal zouden kunnen vertellen. Verder zag ik mijn rol in deze film vooral als een mooie kans, die ik met beide handen wou grijpen.
GUIDO: Jullie spelen een koppel dat gaat trouwen. Hoe zijn jullie op elkaar ingespeeld geraakt?
Dries: We hebben een maand samengewoond om te voelen hoe dat was...
Sirin: (lacht) We waren op dat moment allebei vrijgezel. We hebben zeker een proces gekend van naar elkaar toegroeien, elkaar aanraken... Het moest klikken! En uiteraard zijn we samen op dansles geweest voor de film. Vooral dat laatste heeft ons dicht bij elkaar gebracht. We hebben toen veel gelachen, maar ook veel gevloekt op elkaar. Bijna zoals een echt koppeltje.
Dries: Je raakt snel met elkaar verweven als je zo'n intensief repetitieproces doormaakt. Wij zijn allebei vrij lichamelijke mensen, dus die intimiteit kwam ook niet geforceerd over. Het verliep allemaal organisch.
Sirin: Toen we dan uiteindelijk de openingsdans, die nogal moeilijk en technisch was, uitvoerden op de set, voelde het aan als een ontlading. De crew was er zelfs een beetje van aangedaan.
GUIDO: De film is niet in een studio opgenomen, maar in een parochiehuis in een buitenwijk van Gent. Had die authentieke locatie een meerwaarde?
Sirin: Zonder twijfel. Dat lokaal was echt doorleefd.
Dries: We hebben er meer dan drie weken doorgebracht.
Sirin: We spéélden niet alleen een trouwfeest, het wás ook echt een feest.
Dries: Zoveel volk, zoveel ambiance! Zoals een echt trouwfeest, inclusief de nodige chaos.
Sirin: We waren op den duur zo vertrouwd met die omgeving.
Dries: Elke dag weer een gevoel van thuiskomen.
GUIDO: Drie weken in een huwelijksjurk rondlopen, hoe voelde dat?
Sirin: Verschrikkelijk. Die jurk was op maat gemaakt, heel strak. Maar de catering op de set was zo superlekker, en ik eet zo graag, dat het textiel al snel begon te knellen. O, ik haatte die jurk! Zo onpraktisch als ik moest gaan plassen, noem maar op. Alles moest in die huwelijksjurk gebeuren.
GUIDO: Is een van jullie zelf al getrouwd geweest?
Sirin: Ik. Het was een kort en bondig huwelijk.
GUIDO: Ha, de film gaat dus gewoon over jou?
Sirin: Neenee, dat is toeval.
GUIDO: Wat ik eigenlijk wou vragen: hoe groot was de herkenbaarheid als je terugdenkt aan je eigen huwelijksfeest?
Sirin: Die was groot. Ik heb heel wat emoties herbeleefd, wat voor mij op een of andere manier ook wel bevrijdend was. Ik kwam mezelf soms tegen.
Dries: Een soort catharsis?
Sirin: Ja, en het zorgde er ook voor dat ik mijn personage goed begreep.
GUIDO: Dries, ben jij eens gaan neuzen op een Turks trouwfeest om te zien hoe dat in zijn werk gaat?
Dries: Ik heb dat even overwogen, maar toen besefte ik dat mijn personage iemand is die dit allemaal overkomt. Hij springt, volgt zijn gevoel, en pas daarna komt hij tot allerlei inzichten. Ik wou dat gevoel voor mezelf ook behouden, en daarom heb ik dat bewust niet gedaan. Mijn personage is trouwens ook helemaal niet bezig met de gedachte dat zijn trouwfeest half Turks zou zijn.
GUIDO: Ik vond het wel eens interessant om die typisch Turkse gebruiken op een huwelijk te zien. Zoals het opspelden van bankbiljetten op de kleren van het echtpaar, terwijl de dj het bedrag omroept voor de hele zaal. Dat is geen bedenksel van de scenarist, veronderstel ik?
Sirin: Nee, dat is authentiek, dat wordt echt gedaan. Dus als je ooit naar een Turks trouwfeest gaat, maak dan dat je een mooi cadeau meebrengt hé.
Dries: (lacht hard)
Sirin: Anders zal je van schaamte achteraan in de zaal moeten gaan zitten. (lacht) Kijk, dat zijn tradities, en ik vind ze ook mooi. Tradities moet je in hun waarde laten. Je bent erin opgevoed, dat is een deeltje van jezelf.
GUIDO: Hoe zou je willen dat het publiek zich voelt na afloop van de film?
Sirin: Verliefd.
Dries: En niet bang om voor de liefde culturele grenzen over te steken.
Sirin: Zodat we in de toekomst veel gemixte baby'tjes zien.
GUIDO: Dries, jij studeert voor acteur, dus jou zien we zeker nog terug. Sirin, ga jij nu gewoon terug naar je kapsalon?
Sirin: Ik vind mijn schaartje heel leuk hoor. (lacht) Maar dit was zo'n ongelooflijke ervaring voor mij. We zien wel of er nog zoiets op me afkomt.
Dries: Ik denk dat we het laatste van Sirin nog niet hebben gezien.
GUIDO: Ik dacht net hetzelfde.
 
(HDP)