Bart De Pauw: echt of niet echt?

Bart De Pauw kan het niet laten. Al het tweede seizoen op rij houdt hij ons in de ban met zijn Geslacht. Wie en wat in die bizarre docusoap is echt, en willen we dat eigenlijk wel weten? Een gesprek op de slappe koord tussen realiteit en fictie
, voor één keer zonder camera's.

"Tja, ik ben dus bijvoorbeeld echt naar een liposuctiekliniek geweest," valt Bart subtiel met de deur in huis. "Ik heb niets laten weghalen of zo, maar heb wel een eerste gesprek gehad. Ze hebben efkes gelodderd aan mijn speklaag terwijl ik daar stond in het kleinste onderbroekje uit mijn kast. Dat soort gecreëerde werkelijkheid meepakken naar een andere werkelijkheid, dat is wat we wilden doen. Dat levert een soort vervreemding op die echt wel raar is, en grappig om naar te kijken."

GUIDO: Ik moest denken aan C'est arrivé près de chez vous.

De Pauw: Da's een mooie vergelijking. Ze maken in die film een zogezegde human interest-reportage, maar dan wel over een seriemoordenaar. Het doet heel vreemd aan dat die over zijn moorden praat zoals een pompier over de branden die hij gaat blussen. Ook dat levert een soort van humor op, absoluut. Ik vind dat een heel goeie vergelijking.

GUIDO: Jullie trokken ook met de camera naar BV-party's.

De Pauw: Gewoon naar feestjes gaan, dat levert niets op, dat hebben we al vlug ondervonden. Maar het werkt wel als je iets meeneemt. Een verhaallijn bedoel ik dan, die je daar loslaat op een aantal mensen. Ik zeg nu maar iets: stel dat je je vrouw kwijt bent, en je valt op een BV-party binnen en vraagt daar om mee te helpen zoeken. Dan doe je er eens iets anders mee. Nu goed, die feestjes zitten ook niet in elke aflevering hé. Maar ik vind het wel eens leuk om op Paul Jambers af te stappen en te zeggen: "Pol jong, als ik eens bij u op de boot zou stappen en we maken daar een film van, dat zou nogal verkopen hé?" Gewoon om te kijken hoe die dan reageert.

De workaholics van Woestijnvis

GUIDO: Woestijnvissers hebben de naam ongelooflijke workaholics te zijn.

De Pauw: Dat klopt ergens wel, maar ik wil het ook niet te veel romantiseren. Over een heel jaar beschouwd ziet ons leven er eigenlijk uit als een studentenleven. Wij hebben een lange periode waarin we van 9 tot 5 naar kantoor gaan om te brainstormen. 's Avonds en in het weekend zijn we dan gewoon thuis. En dan komt den blok: de periode waarin het programma effectief moet gemaakt en uitgezonden worden. Dan is het echt alles geven. En eenmaal dat achter de rug is, hebben we een maand of drie volledig vrij. Dan doen we geen klop meer, we herbronnen, trekken ons nergens nog iets van aan. We likken de wonden, maar tegen het einde van die periode beginnen we toch alweer wat na te denken over nieuwe ideetjes, een beetje te brainstormen, en dan begint alles weer van vooraf aan. Dat is het zowat, het gaat met pieken en dalen.

GUIDO: Jij hebt zonder diploma je weg gebaand in de media. Viel dat mee?

De Pauw: Als je een beroep wil uitoefenen, of ergens echt voor wil gaan, moet je je er eerst in bekwamen. Laat dat duidelijk zijn. Als je dokter wil worden, moet je daar uiteraard een diploma voor halen. Als je een vliegtuig wil besturen, is het niet meer dan normaal dat je daar grondig voor wordt getest. Maar ik ben gewoon op het juiste moment ergens terechtgekomen waar ik kansen kreeg en zo kon leren hoe het werkt. Ik heb toen uiteraard fouten gemaakt, en daaruit mijn lessen getrokken. Net zoals op school. Vandaag hoef je mij niet meer uit te leggen wat Avid is, of red layer of een pan-beweging. Dat zijn dingen die je wel leert in the field, en je wordt daar beter en beter in. Ik heb gewoon die weg gevolgd, waardoor ik natuurlijk nooit een echt studentenleven heb gekend. Dat heb ik soms wel aangevoeld als een gemis. Dat en het feit dat ik nooit heb geleerd een muziekinstrument te bespelen. Ik heb ooit drie maanden Germaanse gevolgd, nooit op kot gezeten, dus van het studentenleven heb ik zo goed als niets meegemaakt.

GUIDO: Na drie maand was je het al beu?

De Pauw: Ik heb het al heel lastig gehad om de humaniora af te maken. Ik zat in een wetenschappelijke richting en heb me al spiekend een weg gebaand om daar uit te geraken. Toen dacht ik: eindelijk Germaanse, maar daar kreeg ik toch wel een wiskundige benadering van taal voorgeschoteld zeker? En dat wou ik juist niet. Ik had er genoeg van. Ook die schrik om het niet te halen, te buizen door de willekeur van professoren, daar zag ik zwaar tegenop. En gelukkig kreeg ik toen de gelegenheid om een aantal dingen te doen, en ik ben nooit meer teruggekeerd naar de unief. Nu ben ik ook wel op een leeftijd gekomen dat ik het niet meer erg vind dat ik nooit ladderzat in labojas door de Overpoort heb gezwalpt. Toen wel hoor, ik hoorde knarsetandend vrienden vertellen over het zalige studentenleventje dat ze leidden. Neem nu mijn vrouw, die heeft behoorlijk wat cantussen meegemaakt, dus misschien moet je haar maar eens bellen als je anekdotes wil. (lacht)

De film van Woestijnvis

GUIDO: Werk je vanuit je intuïtie of laat je alles vooraf grondig testen?

De Pauw: Ik denk dat wij vooral op intuïtie werken. Als er proeven of onderzoeken gebeuren, wil dat zeggen dat je werk wordt voorgelegd aan mensen die niet in het vak zitten, en dus eigenlijk alleen maar refereren naar dingen die ze kennen. Als je aan die mensen vraagt wat ze zouden willen zien op tv, krijg je antwoorden als "iets zoals De Kampioenen", of "iets zoals Schalkse Ruiters". Altijd iets dat ze al hebben gezien. Maar iets dat echt nieuw is, zoals De Mol indertijd... Ik herinner me nog dat de eerste afleveringen helemaal niet aantikten. Toen dachten we echt dat we in de problemen zaten. Het is pas na een tijdje dat het beginnen te groeien is. Een hele opluchting, wat wij hadden toch het idee dat er echt iets in zat. Nu, ik kan me voorstellen dat een testpubliek De Mol gewoon had afgeknald. Pas op, dat wil niet zeggen dat ik niets wil laten testen hé. Uit de reacties van een testpubliek kan ook blijken dat iets niet duidelijk is, en dat is natuurlijk wel interessant om te weten. Maar de mensen op voorhand vragen wat ze willen zien, dat werkt niet volgens mij. Als televisiemaker is het onze taak om tendensen te creëren, niet ze te volgen. Ik zeg niet dat je altijd radicaal vernieuwend moet zijn, maar je moet toch proberen iets te brengen dat nog niet gebracht is.

GUIDO: Met Erik Van Looy en jou in huis kan het toch niet lang duren voordat Woestijnvis z'n eerste langspeelfilm gaat produceren?

De Pauw: Dat zal inderdaad niet lang meer duren. Ik was eigenlijk al bezig aan een filmscenario toen ik het idee kreeg voor Het Geslacht De Pauw. Dat kon ik niet uitstellen, want ik moest de tijdsgeest mee hebben. Nu hebben we De Pfaffs en De Planckaerts nog, daar moet ik volgend jaar niet meer mee afkomen. En het kwam ook goed uit, want Erik was toch nog bezig met de De Zaak Alzheimer. Maar er zit iets aan te komen ja.

GUIDO: Hm... Ik luister...

De Pauw: (zwijgt glimlachend)

GUIDO: Juist.

De Pauw: (met zwaar Zelzaats accent) Ik pak de daag'n gelijk da ze kom'n, vriend!

(HDP)