'BLACK': de hoofdrolspelers aan het woord

Het is bijna niet te geloven dat Martha Antonio Canga en Aboubakr Bensaihi zowat uit het niets werden geplukt voor de hoofdrollen in Black, de geweldige nieuwe film van Adil El Arbi en Bilall Fallah over een gedoemde romance tussen leden van rivaliserende Brusselse straatbendes.
 
GUIDO ging praten met hét filmkoppel van dit najaar.

GUIDO: Hoe hebben Adil en Bilall jullie gevonden?
Martha: Ik ben zelf op hen afgestapt. Ik had gelezen dat ze iemand zochten en heb me ingeschreven voor de casting.
Aboubakr: Bij mij zijn ze op school gekomen omdat ze op zoek waren naar jongeren, en zo ben ik op de casting terechtgekomen.
GUIDO: Studeren jullie allebei nog?
Martha: Ik studeer communicatiemanagement op de hogeschool.
Aboubakr: Ik zit in mijn laatste jaar middelbaar, secretariaat-talen.
GUIDO: Dus eigenlijk was acteren in Black een studentenjob?
Martha: (lacht) Een vakantiejob zelfs.
Aboubakr: De beste vakantiejob ooit!
GUIDO: Hadden jullie al acteerervaring?
Martha: Nee.
Aboubakr: Helemaal niets.
GUIDO: Moest je dan geen drempel overwinnen?
Martha: Tuurlijk, maar dat was juist het toffe eraan.
Aboubakr: Het was een droom die werkelijkheid werd.
GUIDO: Aboubakr, in de film zegt jouw personage heel resoluut: "Moi, je suis pas un Flamand!" Is Flamand een belediging in het milieu van Marokkaanse Brusselaars?
Martha: (lacht)
Aboubakr: Goh, ik krijg die vraag tegenwoordig wel vaker. Kijk, het heeft met jaloezie te maken, denk ik. Een Flamand is iemand met een gezin, met werk, met geld. Een Marokkaan op straat in Molenbeek die zegt: sale Flamand, die is jaloers. Die wil dat ook allemaal, maar hij heeft het niet. Maar tegelijk staat Flamand ook voor iemand die niet kan vechten, die bang is van alles. Al is dat natuurlijk wel stereotiep.
GUIDO: Over stereotypering gesproken: in de film zijn zowat alle Marokkanen straatboefjes en alle zwarten gangbangers.
Aboubakr: Als uitgangspunt misschien wel, maar de hoofdpersonages maken wel een veranderingsproces door in de loop van de film. Ze willen er juist mee stoppen om een nieuw en beter leven op te bouwen.
Martha: Het hangt ervan af hoe je naar de film kijkt. Ofwel zie je zwarte en Marokkaanse acteurs bezig, ofwel kijk je naar het verhaal. Ik zou het jammer vinden als de toeschouwer niet voorbij de vorm geraakt en zo het verhaal mist, want dat is de essentie. Het is pas dankzij het verhaal dat je de personages en hun keuzes kan snappen, zonder dat je daar per se een kleur- en cultuurgerelateerde verklaring voor moet zoeken. Ik moet me daar blijkbaar voor verantwoorden, terwijl een doorsnee Vlaamse actrice dit soort vragen nooit zou krijgen.
GUIDO: Touché. Iets anders Martha: ik was even niet goed van de harde verkrachtingsscène die in de film zit. Was die moeilijk om te draaien?
Martha: Wel, dat was uiteraard puur acteren, en acteren kan heftig zijn. Ik heb op dat moment wel bewust een klik gemaakt: nu ben ik aan het acteren, ik ga alles geven en het zo goed mogelijk doen, maar daarna ga ik meteen terugklikken naar Martha. Om afstand te kunnen nemen.
GUIDO: Had jij ook moeilijke scènes, Aboubakr?
Aboubakr: (zucht) De seksscène. Al die mensen die naar jou staan te kijken, met een camera op jou gericht, dat was niet gemakkelijk. (kijkt naar Martha) Maar we hebben dat goed gedaan hé?
Martha: (giechelt)
Aboubakr: Misschien gaan de toeschouwers er wel in geloven!
GUIDO: Gaan jullie door met acteren?
Aboubakr: Ja. Ik wil blijven acteren, maar ik wil niet voor acteur gaan studeren. Ik wil geen teksten van Molière uit het hoofd leren.
Martha: Ik ook niet. Ik acteer graag, maar ervoor naar de les gaan en zo, nee...
Aboubakr: Ik wil echt acteur worden, er mijn job van maken! Maar we blijven wel naar school gaan, als plan B.
Martha: (knikt bevestigend)

(HDP)