De onverdroten ijver van ANDRE TAYMANS

Onze ogen tuimelden zowat uit hun kassen toen we Duivels Complot van André Taymans en Patrick Delperdange opensloegen. Eerst hakken ze bij Casterman al die ouwe zwart-wit-stripromans uit de jaren '80 in stukken
(De Chninkel van Rosinski en Van Hamme, en Comès' meesterwerk De Dorpsgek van Schoonvergeten, om er maar twee te noemen) om ze in een kleurenversie aan de nieuwe stripconsument te kunnen slijten. En wat krijgen we nu? Een oneshot in zwart-wit van bijna 80 pagina's! Leg dat eens uit, Taymans?

"Inderdaad, bij Casterman hebben ze besloten de serie grote stripromans in zwart-wit weer op te starten," bevestigt de tekenaar. André Taymans ken je van zijn succesreeks 'Caroline Baldwin', waarin een seropositieve stripheldin de wereld rondreist. In kleur, voor alle duidelijkheid.

GUIDO: 't Was zeker een verademing om eens niet vast te zitten in het keurslijf van een opgelegd aantal pagina's?

Taymans: Absoluut! Zeker ook voor scenarist Delperdange. Hij wou dat het verhaal een pagina of tachtig zou beslaan, maar hij was er absoluut tegen dat men het zou opsplitsen in twee delen. Dus we zijn heel blij dat het nu zo is verschenen. En ik ben ook blij dat het in het Nederlands is vertaald, trouwens. Lang niet alle strips van Casterman verschijnen in het Nederlands!

GUIDO: Dat mag inderdaad ook eens gezegd worden.

Flutverhaaltjes zijn onvergeeflijk

GUIDO: Er is nog een ander nieuw album verschenen van jouw hand: het eerste deel van de nieuwe reeks 'Coraly Valley'.

Taymans: Ja, daar schrijf ik scenario's voor Eric Lenaerts. Weet je, strips tekenen is een vrij eenzaam beroep. Je zit de hele week in je eentje aan je tekentafel, je ziet niemand. Dan doet het deugd om af en toe eens samen te werken met iemand anders, dat houdt je alert. Voor Lenaerts bedenk ik de verhalen, en ik maak vlug een schetsje van hoe ik de pagina-indeling en de invalshoeken zie. Daarnaast maak ik ook een uitgetypte versie, waarin ik met woorden beschrijf wat er moet te zien zijn, wat er moet gebeuren. En dan geef ik allebei de versies aan Eric. Hij moet dan maar beslissen wat hij doet: zich aan mijn lay-out houden of zelf het verhaal visualiseren. Het is geweldig interessant om het resultaat te zien. Dat is soms helemaal anders dan ik me had voorgesteld. Soms denk ik: "Dat had ik zelf anders en beter gedaan", maar het komt ook voor dat ik verbaasd sta van de manier waarop hij bepaalde problemen heeft opgelost.

GUIDO: Is een striptekenaar in de eerste plaats illustrator of verteller?

Taymans: Ik zie mezelf voor alles als verteller van verhalen. Ik lees zelf liever een strip met een goed verhaal waarvan de tekeningen iets minder zijn, dan een fantastisch getekende strip met een flutverhaaltje. Ik vind: als je geweldig kan tekenen, maar je hebt geen verhaal te vertellen, dan moet je geen strips maken. Word dan schilder, of illustrator, of ontwerper, er zijn mogelijkheden genoeg. Maar laat het maken van strips over aan de vertellers.

Columbia uit een boekje

GUIDO: Je reist veel. Om inspiratie op te doen?

Taymans: Ik herinner me nog dat ik een jaar of vijftien geleden het verhaal Operatie Bolivar moest tekenen, dat zich afspeelde in Colombia (het eerste en tevens laatste deel van 'Alex Nora'- HDP). Ik was toen de National Geographic gaan halen als documentatie. Nu wou het toeval dat Warnauts en Raives op datzelfde moment ook bezig waren met een strip die zich in Colombia afspeelde, en die mannen hadden net dezelfde foto's gebruikt als ik. Kortom, de achtergronden in onze verhalen waren krek dezelfde. (lacht) Ik werd ervan beschuldigd dat ik bij Warnauts en Raives was gaan pikken, en vice versa. Nou, toen heb ik tegen mezelf gezegd: de volgende keer ga ik zelf ter plaatse de sfeer opsnuiven in plaats van foto's over te tekenen uit National Geographic. (lacht)

(HDP)