Europees kampioene veldlopen Louise Carton
"Ik heb nog nooit een fakbar van binnen gezien."
Op 13 december 2015 gaf de 21-jarige Oostendse Louise Carton zichzelf het mooiste kerstcadeau dat ze kon bedenken: ze kroonde zichzelf tot Europees kampioene veldlopen bij de beloftes in het Franse Hyères. Wij mochten de medaille van dichtbij bewonderen op haar kot in Leuven, waar ze kinesitherapie studeert.
GUIDO: Europees kampioene veldlopen worden, dat doet wat met een mens zeker?
Louise: Absoluut. Vorige zomer haalde ik een zilveren medaille op het EK voor beloften, bij de 5000 meter op de piste, maar deze overwinning steekt er toch nog bovenuit. Een plaats bij de top-vijf moest zeker lukken, dat wist ik op voorhand, maar winnen is nog altijd iets anders.
GUIDO: Hoe reageerden je medestudenten toen je enkele dagen later opnieuw in de les zat?
Louise: Toch vrij positief, ja. Ze vinden het een interessant gegeven, zo iemand met een topsportstatuut, en zijn wel benieuwd naar hoe mijn leven eruitziet. Vooral het feit dat ik in die vier jaar nog nooit een fakbar van binnen gezien heb, vinden ze hallucinant. Ze vragen mij ook vaak hoe ik het allemaal klaarspeel. Opstaan, eten, na les één gaan trainen, terug naar de campus voor les twee en daarna opnieuw gaan trainen. De looptrainingen worden eigenlijk aangevuld met stabilisatie- en krachtoefeningen. En dan ’s avonds nog koken, want ik zit op kot.
GUIDO: Ik ken er veel die dan, puur uit luiheid, een pizza in de oven zouden steken.
Louise: Soms heb ik daar ook wel zin in, geloof me, maar ik doe het niet. Ik kook wel graag, gelukkig. Ja, ’t is een strak schema. Kinesitherapie is ook niet bepaald de makkelijkste richting om te combineren met topsport, aangezien er veel praktijk aan te pas komt. In het tweede trimester zit ik bijvoorbeeld al een hele maand in het buitenland. En in de zomer examens afleggen is ook niet evident, door alle wedstrijden die ik dan meepik.
GUIDO: Vind je ’t jammer dat je uitblinkt in een sport die niet zo vaak in de kijker staat in België?
Louise: Voor de roem moet je ’t niet doen en rijk word je ook niet in de atletiekwereld, maar als je niveau stijgt, komen hier en daar wel kansen om meer en meer uit de kosten te geraken. Vorig jaar kregen we maar weinig steun vanuit de federatie en dus waren we genoodzaakt om zelf de kosten te financieren. Zo’n wedstrijd op je palmares kunnen schrijven, maakt het dat wel allemaal waard.
GUIDO: Halverwege maart verdedig je je titel op het BK, als afsluiter van het crossseizoen.
Louise: Klopt. Daarna focussen we ons weer op het pistewerk, met als hoofdpunten het EK voor de senioren in Amsterdam begin juli en de Olympische Spelen in augustus. België doet het internationaal zeker niet slecht. Misschien kunnen we volgend jaar bij de senioren nog eens een vrouwenteam opstellen dat meetelt op hoog niveau. Almensh Belete, Veerle Dejaeghere…
GUIDO: Ben jij van plan om net zoals Veerle tot je veertigste door te gaan?
Louise: Veerle is altijd zo enorm sterk geweest dat ze bijna nooit blessures heeft gehad. Dat is maar weinigen gegeven. En daarnaast moet het ook plezant blijven natuurlijk, want als topsporter offer je toch ook heel wat op. Maar ik doe sowieso nog tien jaar voort. En daarna? We hebben eigenlijk nooit een periode van drie, vier weken aan een stuk vakantie, dus geef mij maar een mooie reis. Naar de bergen misschien?
(SVR)