Bobbejaan

Je staat er waarschijnlijk niet eens meer bij stil als je in Bobbejaanland over de roetsjbanen gaat zoeven, maar heel dat pretimperium is opgestart door Bobbejaan Schoepen (1925-2010), de zingende cowboy uit de Kempen.
Toen die ziek werd en het einde van zijn leven voelde naderen, nam zijn zoon Tom Schoepen een camera ter hand. Hij begon zijn ouders te filmen - want zijn moeder was jarenlang de feitelijke zakelijke leidster van Bobbejaanland, terwijl Bobbejaan zelf in zijn Amerikaanse slee rondreed in het park, handjes schudde en verschillende keren per dag optrad -, sprokkelde archiefbeelden bij elkaar en haalde cineast Benny Vandendriessche erbij. Samen maakten ze een ontroerend en ontluisterend portret van een artiest die met het einde in zicht de balans opmaakt van zijn leven. De beelden zijn fantastisch: Bobbejaan en zijn vrouw, in stilte samen in hun villa, terwijl buiten het gedempte gegil weerklinkt van de pretparkbezoekers op de attracties. Oude beelden van een jodelende en fluitende jonge Bobbejaan, afgewisseld met het krakende laatste optreden dat hij al zittend voltooide, omdat hij niet meer rechtop kon blijven staan op het podium. De liefde van een bejaard stel dat voor elkaar zorgt tot het laatste moment. En de liefde van een zoon die een hartverwarmend en respectvol document over zijn vader heeft gemaakt. Je zal meer dan één traan wegpinken, zelfs al heb je ooit stiekem gelachen met die malle Bobbejaan in zijn cowboykleren. Prachtfilm. (HDP)