Festivalkoorts in studentenland

Er is wat aan de gang in het festivalwereldje. I Love Techno Outdoor mag inpakken en ook de nieuwe editie van de Berlijnse Love Parade wankelt. Maar wacht nog met die overdosis, er is ook goed nieuws.
De Schuer z'n Rock Werchter is onlangs uitgeroepen tot beste festival ter wereld. En dan zeggen dat wij in een prutsland leven. Fuck you, zwartkijkers. De eerste bloesems geuren, de pilsjes staan koud; wat denken wij dan spontaan? Het festivalseizoen komt eraan!

Chokri Mahassine hevig op zoek naar techno-dj's

Beteuterde gezichten in Berlijn dezer dagen. De Love Parade is in gevaar, want: no money. De laatste jaren is het bezoekersaantal sterk teruggelopen, het beatfestival moest het vorig jaar met 500.000 dancefreaks stellen. Een paar jaar voordien kreeg Berlijn nog 1,5 miljoen party people op bezoek. In eigen land mag I Love Techno Outdoor haar biezen pakken. Het lukte organisator Chokri Mahassine niet om voor de tweede editie dj's van formaat naar Lommel te halen. Want de technowereld zit in een serieuze dip, wordt er gefluisterd. Al gaan de diehards daar natuurlijk niet mee akkoord. "Techno is op korte tijd immens populair geworden," zegt Raf Elias. "Door evenementen als I Love Techno heeft het grote publiek kunnen kennismaken met de technowereld. Maar tussen dat publiek zaten natuurlijk veel dansliefhebbers die zin hadden om eens stevig te shaken. De echte technofreaks blijven hun muziek wel trouw, maar die groep is niet zo groot. I Love Techno zelf blijft gewoon doorgaan, de outdoorversie pauzeert een jaartje. Er is helemaal geen sprake van definitief opdoeken. In de muziek verloopt alles immers in golfbewegingen."

Houten plank Joke: "Op de Antilliaanse Feesten voelde ik me net een houten plank. Gelukkig kwam ik de Surinaamse George tegen."

Opdoeken staat al helemaal niet in het woordenboek van de Antilliaanse Feesten. Europa's grootste Caraïbische festival in Hoogstraten lokt nog altijd loads of people. Ook de indoorversie in het Antwerpse sportpaleis was dit jaar opnieuw hot. Zelfs stijve harken ontdooien op de zwoele, zuiderse tonen. "Ik heb de Antilliaanse Feesten eigenlijk pas leren kennen door de vorige editie in het Sportpaleis," zegt Joke Deboes verontschuldigend. "Ik heb me door wat vriendinnen laten meeslepen, want eigenlijk zag ik niet veel in die afroritmes en salsadeuntjes. Op zo'n festival ziet het ook letterlijk zwart van het volk, en onze zwarte medemens kan nu eenmaal tien keer beter dansen. Ik voelde me echt een houten plank als ik die vrouwen met hun heupen zag zwieren." Gelukkig is Joke niet vies van een goedgemaakte cocktail, en kwam ze George tegen. "Ik stond daar maar wat te drentelen op een trapje terwijl iedereen het beste van zichzelf aan het geven was, ook mijn vriendinnen. Tot ik plots vastgegrepen werd door de Surinaamse George. Hij nam me zomaar in zijn armen en heeft me leren dansen. Al heeft hij me daar wel enige drankjes voor moeten trakteren. Het klinkt stom, maar ik voelde me ineens een zuiderse vlam. Achteraf bekeken moest George me alleen maar wat ronddraaien, want door de drank was ik net een slappe koord. Maar het was een hele leuke avond, dat zeker. Sindsdien ga ik elk jaar naar de Antilliaanse Feesten, ook in Hoogstraten. Ik kan zelfs al zonder tien cocktails uit de bol gaan."

Festivalfreak Sandra: "The Isle of MTV is eens wat anders dan Rock Werchter of Pukkelpop."

Waar elk jaar ook wel voldoende alcohol in de lucht hangt, is het festival The Isle of MTV. Enkele zomers geleden trok Sandra Hermans met een vriendin naar Lissabon, en wat was het eerste wat hen opviel toen ze het toeristenbureau binnenkwamen? Een reuzenaffiche van het MTV-festival. De girls twijfelden geen minuut en bestelden tickets. "De kaarten waren bijzonder duur, maar we hadden echt zin om te feesten. Uit de boxen, aan de rand van de zee knalden zowel vette boenkbeats als het betere technowerk. Het was gewoon verstand op nul zetten en de hele nacht dansen. Roger Sanchez heeft mij toen in de zevende hemel gebracht. Zijn muziek althans. Later raakten we nog aan de praat met een flippy kerel, hij bleek journalist te zijn. En die gast stak niet onder stoelen of banken dat hij mijn vriendin wel zag zitten. Hij tekende een megatattoo op haar arm en vroeg of ze wilde poseren voor hem. Pas op, allemaal braaf, hoor. Maar verder hebben we die kerel toch maar gelaten voor wat-ie was. Later, toen we thuiskwamen en de website van het festival bezochten, stond mijn vriendin in volle glorie op de homepage. Meteen bekend over de hele wereld! (lacht) The Isle of MTV was best gezellig, 't is eens wat anders dan Rock Werchter of Pukkelpop."

Burgemeester Werchter: "Met Bryan Adams heb ik een bijzonder fijne babbel gehad."

Hey, let op je woorden, beste Sandra. Rock Werchter is wel even tot het beste festival van de wereld gebombardeerd. Een beetje respect voor het harde werk van de Schuer en al zijn medewerkers. Nietwaar, Dirk Claes? "Zeker, ik was verrast toen ik het goede nieuws hoorde," zegt de burgemeester van Werchter. "Het doet toch iets als het beste festival in je eigen gemeente plaatsvindt. Rock Werchter verdient de prijs dan ook dubbel en dik. De sterkte van Rock Werchter is dat de organisatoren meedenken met de bezoekers. Ook als gemeente vinden wij het belangrijk om de muziekliefhebbers te laten genieten. De hele organisatie zit simpelweg goed in mekaar, we proberen altijd in te spelen op de noden van de jeugd. En dat verloopt nagenoeg altijd zonder incidenten. Sinds kort mag er naast het festivalterrein geen muziek meer gespeeld worden. Dat was een moeilijke beslissing om te nemen, maar nu zie je dat het toch zijn vruchten afwerpt: de mensen amuseren zich zo en beginnen zelf te zingen. Sinds die maatregel is de politie nauwelijks meer moeten tussenkomen. Die gemoedelijke sfeer merk je trouwens ook in het artiestendorp. Sommige artiesten zijn bijna kind aan huis, de bands verbroederen hier echt." Burgemeester Claes houdt zelf vooral goede herinneringen over aan de optredens van Manu Chao en Praga Khan. "De zwoele muziek van Manu Chao zette de weide enkele jaren geleden helemaal op zijn kop. Op Praga Khan was ik eerder trots omdat een groep uit onze eigen streek (Aarschot - RE) een hele tent deed ontploffen. En ook aan Bryan Adams hou ik goede herinneringen over, met hem heb ik al enkele bijzonder fijne gesprekken gehad. De organisatie van zo'n festival mag dan wel veel energie kosten, het resultaat mag er elk jaar zijn. Daar zullen we voor blijven zorgen."

Rode-Kruisverantwoordelijke Johan: "Van de Rolling Stones moesten we onze reflecterende jasjes uitdoen."

Ook belangrijk op de festivals zijn de vrijwilligers van het Rode Kruis. Tijdens de concerten staan de medewerkers klaar met hun brancard om de iets te enthousiaste fans op te vangen. Ook op de campings staat telkens een team paraat. Volgens Johan Charels, medewerker van het Rode Kruis, valt de job best mee. Al kan het tijdens de hete zomermaanden soms enorm vermoeiend zijn. "Het weer speelt altijd een grote rol, warmte en zon zorgen voor de gebruikelijke zonnebranden en zonneslag. En regen zorgt dan weer vaak voor onderkoeling. De festivalgangers zijn meestal maar voorbereid op het weer dat ze zagen wanneer ze thuis vertrokken. Mooi weer? Geen dikke trui en regenjas dus." Op een groot festival verwerken de hulpposten dagelijks een tweeduizend slachtoffers, gaande van een pilletje tegen de hoofdpijn tot hartstilstanden. Zelf kunnen de medewerkers niet echt van de muziekspektakels genieten, want veel tijd om mee te brullen met een favoriete groep is er niet. "Je hebt eigenlijk niet veel tijd om je daarmee bezig te houden. Als je echt een artiest aan het werk wil zien, kan je beter een ticket kopen en als gewone festivalganger de weide op gaan. Het spreekt voor zich dat je de sfeer en de muziek proeft, maar echt genieten van een optreden is er niet bij. Maar dat weet je ook, dus dat is niet zo'n groot probleem. En soms kunnen we ook al eens lachen. The Rolling Stones bijvoorbeeld vroegen vorig jaar iedere vrijwilliger die in het zicht stond van de groep z'n reflecterende jas uit te doen. Zo voelden zij zich beter." Ho maar, Mick. Volgende keer trekken we onze fluojack aan. Jumping Jack Flashy!

Marktrockfan Johan: "Zomer, een gezellige stad en een pak ambiance: zijn er dan mensen die dat niet zien zitten?"

Mick en zijn kompanen zullen niet meteen naar de Oude Markt afzakken, maar de Leuvense klassieker Marktrock blijft elk jaar pakken volk lokken. Ook dit jaar zullen namen als Lou Reed, The Rasmus en Flip Kowlier midden augustus de studentenstad compleet uit haar voegen doen barsten. De arme Leuvense pleinen kunnen het volk dan nauwelijks slikken. "Het geeft aan dat de traditionals toch blijven" zegt Johan Loockx. "Al is het in Leuven de laatste jaren echt ontzettend druk, op topdagen geraak je de Oude Markt niet meer op of af. Maar ook op de Grote Markt en de Vismarkt kan je tegenwoordig al grote groepen zien. Vorig jaar heb ik nog enorm genoten van Camden en Daan. Het is zomer, je bent in een gezellige stad en er is een pak ambiance: zijn er mensen die dat dan niet zien zitten? Ook Tine Mees rekent Marktrock tot haar favorieten. "Ik ben niet zo'n fan van het harde gitarenwerk of drummende dancebeats. Geef mij maar The Pretenders of Krezip, die hebben vorig jaar ook getoond dat ze voor sfeer kunnen zorgen."

Adriaan "Galaxie" Van den Hoof: "Het publiek tot achteraan zien meeklappen, dat geeft een enorme kick."

Sara en Free houden dan weer niet van bands à la Krezip. Volgens hen is dat eerder iets wat op Pennenzakkenrock thuishoort. "Niet dat wij de volwassenheid zelve zijn, maar Marktrock blijft toch een beetje braaf. Het heeft zoiets Chiro- of scoutsachtigs. Een kampvuur ontbreekt nog net." Toch moet het koppel toegeven dat ze vorig jaar zelf op de Oude Markt stonden. "We hadden gratis pasjes gekregen, en konden toch niet weigeren hè. En geloof het of niet: we hebben gedanst. Vooral Discobar Galaxie was een welkome afwisseling. Die mannen weten wat plaatjes draaien is." Met "komaan, Leuven!" en nog andere superstar-kreten zette het dj-collectief vorig jaar de Oude Markt zonder problemen in rep en roer. De dansvloerkrakers volgden mekaar in sneltempo op. Ook Adriaan Van den Hoof, alias dj Bobby Ewing, heeft er goede herinneringen aan. Voor hem was het immers een thuismatch. "Enkele weken voor Marktrock speelden we op de Lokerse Feesten, en dat deden we gewoon alsof het niks was. Allemaal heel relaxed. Maar toen we op de Oude Markt moesten draaien, was het toch wel even slikken. Ik ben in Leuven al heel mijn leven naar mijn favoriete groepen komen kijken, en nu stond ik er zelf. Het klinkt misschien onnozel, maar ik was echt fier om als Leuvenaar voor zo'n overvolle Markt te mogen staan. Na K's Choice dacht ik dat het volk zou vertrekken, maar niets bleek minder waar. Er kwamen nog meer feestvierders bij. En ik kan je verzekeren dat het een enorme kick geeft als je het publiek tot achteraan op de Oude Markt ziet meeklappen. Daar praat een mens nog lang over na."

(RE)

Heerlijke-namen-festival:

Gevarenwinkelfestival (27 en 28 augustus): Blues- en rootsfestival in Varenwinkel, tussen Westerlo en Aarschot. Op de affiche onder meer Stincky Lou & the Goon Mat en the Ugly Buggy Boys.

Info: www.gevarenwinkelfestival.be

Gooikoorts (2, 3 en 4 juli): Volksmuziekfestival in Gooik, bij Brussel. Komen onder meer spelen: Tom Theuns (Ambrozijn), Soetkin Collier (Urban Trad) en Les Poules Huppées.

Info: www.gooikoorts.tk

Melkrock (16, 17 en 18 juli): Festival van de populaire muziek in Linter, bij Tienen. Op het appel onder meer Xandee en Sylver.

Info: www.melkrock.be

Paal op Stelten (eerste zondag van augustus): Muziekfestival in Paal, bij Beringen. Met optredens van tal van Vlaamse artiesten. 's Avonds wordt het marktplein in vuur en vlam gezet door (cover)bands.

Info: www.toerismeberingen.be

Boerenrock (28 en 29 augustus): Festival in Kortenaken, tussen Diest en Tienen. Geven het beste van zichzelf: Dog Eat Dog, De Heideroosjes, Natalia en Bjorn Again.

Info: www.boerenrock.be