De vetste festivals ter wereld

Spectaculaire podia, grote namen en korte rokjes, maar ook lauwe pinten, doorweekte slaapzakken en wallen die zo diep hangen dat je er zelf in zou willen kruipen om een dutje te doen… We verklaren het festivalseizoen voor geopend! Twijfel jij nog tussen een reisje of een festivalbezoek? Kiezen is verliezen. Volg het voorbeeld van onze vijf vrienden, en vergeet je tandenborstel niet.
 
 
Coachella (Californië, Verenigde Staten)

• 14-16 en 21-23 april 2017

 
“Ik reis al sinds mijn 17de geregeld richting California. Ik heb er mijn hart verloren en vond het dus de uitgelezen kans om zowel voor als na het festival nog een dag in Los Angeles te verblijven.” De 23-jarige marketingstudente uit Evergem Laetitia Goethals reisde eerst naar Toronto om dan van daaruit samen met enkele Canadese vrienden naar Palm Springs te vliegen, de uitvalsbasis voor Coachella. “We hadden daar voor vijf dagen een huis gehuurd met tien – ik was de enige Europese. Het was wel nog zo’n 45 minuten rijden tot aan de site, maar het huisje was perfect. We hadden drie slaapkamers met queen sized bedden, een supermooie achtertuin met zwembad en jacuzzi, en natuurlijk de bijbehorende palmbomen. Ideaal om voor en na het festival te relaxen en ons telkens op ons gemak te kunnen klaarmaken. Bij Coachella draait het tenslotte toch ook wel om fashion, en je op een festivalcamping opmaken is iets minder evident.”
 
“Het festivalterrein was enorm groot, er werden zelfs shuttlebussen ingezet om mensen tot aan de ingang te brengen. Vanaf daar was het nog zo’n 30 minuten wandelen naar de eigenlijke inkom, waar de bandjes werden gescand. Voor een eerste keer althans, want nadien volgde nog een security point met metaaldetector en een tweede scanzone. Eens je ‘binnen’ bent, spot je onmiddellijk hetgeen waar het festival zo bekend voor staat: het reuzenrad. Ongelooflijk om het in het echt te zien. We moesten wel opletten dat we elkaar niet uit het oog verloren, want met zo’n uitgestrekt gebied en de slechte gsm-ontvangst – wat wel te verwachten is in de woestijn – was het praktisch onmogelijk om elkaar nog terug te vinden.” Laetitia vertelt dat Coachella zeven podia telt, die zo ver uit elkaar liggen dat je je heel hard moest haasten om van de ene set naar de andere te lopen. “Bij twee podia ben ik zelfs niet geraakt. De lichtshows en beelden waren echt indrukwekkend, zodanig spectaculair zelfs dat ik met moeite oog had voor de randanimatie op het terrein. De Beer Gardens heb ik wel bezocht (lacht), dit was een afgesloten stukje waar je op je gemak een drankje kon bestellen. Er waren ID-checkpoints waar je een bandje kon afhalen om te bewijzen dat je 21+ was, zo kon je zonder problemen alcohol halen en werd er niet steeds naar je ID gevraagd. De prijzen lagen trouwens een beetje zoals op onze festivals. Drie of vier euro voor een pint en tien of elf voor een cocktail. Voor een pak friet met mayonaise en een hamburger moest je wel 22 euro neertellen.”
 
 
Balaton Sound Festival (Balatonmeer, Hongarije)

• 5-9 juli 2017

 
“De Belgische organisatie Journey of Sound bood 3 verschillende reisformules aan richting Balaton Sound festival: met de trein, met de bus of met een eigen auto. Wij kozen voor de 19 uur durende treintrip.” Ilya Bondarenko (21) uit Gullegem trok vorige zomer met vier vrienden naar Hongarije, en blikt maar al te graag terug op die reis. “In de middencoupé van de trein was er een partywagon ingericht, waar dj’s beurtelings een set draaiden. Maximumcapaciteit van die wagon was ongeveer 70 of 80 man, maar op de trein waren we met zo’n 170-190 aanwezig, dus niet iedereen kon tegelijk binnen. Elke 2, 3 uur werd de partywagon ontruimd en schoongemaakt, en de drankvoorraad aangevuld, en dan kon het volk opnieuw binnen. De organisatoren hielden niet echt bij wie al binnen was geweest en wie niet, maar dat hoefde ook niet. Na 2 uurtjes had je sowieso wel genoeg van dat dansen en dan deed je het weer wat rustiger aan in je eigen wagon.” Wie kiest voor Journey of Sound, krijgt een compleet 8-daags pakket, met niet alleen je heen- en terugreis, maar ook tickets voor het festival en overnachtingen op de exclusieve JoS-camping. “We mochten onze tent opzetten op een speciale kampeerlocatie tussen het festival en de officiële festivalcamping. ’s Morgens konden we telkens aanschuiven aan het buffet, waar pistolets, yoghurts, beleg en drankjes geserveerd werden terwijl dj’s op de achtergrond de boel weer op gang trokken. Zalig wakker worden zo! Het festivalterrein zelf lag op wandelafstand en was zodanig groot dat we er letterlijk stil van werden. Er was zelfs plaats voor attracties en carrousels, een powerzone voor fitnessers, een human katapult voor adrenalinejunks enzovoort.” In juni lopen de temperaturen in Hongarije al gauw op tot 30 of zelfs 35 graden, maar ver moeten de festivalgangers niet zoeken voor verkoeling. “Op de warmste momenten van de dag sprongen we gewoon in het meer. ’s Avonds waren we vooral te vinden aan de drie grootste podia: de Main Stage, de Telekom Arena stage en de Jägermeister Stage. Daar bleven we tot na het vuurwerk, dat rond middernacht de lucht werd ingeschoten, en daarna trokken we nog naar de kleinere stages tot in de vroege uurtjes.” Niet alleen de zon, de muziek en de setting maakten de trip de moeite, volgens Ilya kon je er ook lekker eten voor geen geld. “We hadden een minibarbecuetje meegenomen om goedkoop te kunnen eten, maar we hebben het geen enkele keer bovengehaald. (lacht) De pintjes waren ook heel betaalbaar. Op het festival zelf betaalden we ongeveer 2,30 euro voor 40 cl bier - dat komt ongeveer overeen met wat je in België op café betaalt – maar in de lokale winkels lagen de prijzen een stuk lager. Handig betaalsysteem trouwens: we kregen een kaart die we zelf konden opladen om er nadien mee af te rekenen aan bars en kraampjes. Geen gedoe met jetons of cash.”
 
Exit Festival & Sea Dance Festival (Belgrado, Servië & Budva, Montenegro)

• 6-9 juli en 13-15 juli 2017

 
De Gentse journalistiekstudente Lies Vercaemere uit Lauwe (20) werkte vorig jaar als vrijwilliger op de redactie van Newsmonkey toen ze de kans kreeg om, als enige Belgische, op perstrip te gaan naar Exit en Sea Dance Festival. “Alles werd voor mij betaald en geregeld: vluchten, transfers, hotelovernachtingen en festivaltickets. Zo’n kans kon ik niet laten liggen.” Eerst stonden vier dagen Exit Festival op het programma. “Omdat het overdag te warm was, stonden de eerste optredens pas rond 23 uur gepland, en die volgden elkaar op tot ongeveer 10 uur ’s morgens. Ik ben dan wel een nachtmens, maar ’t was toch efkes aanpassen.” Lies omschrijft het festivalterrein als gigantisch, met plaats voor een karaokebar, silent disco, death ride, danslessen enzovoort. “Ik denk dat er een vijftiental podia waren, met heel wat headliners in tal van verschillende muziekgenres. Zo heb ik bijvoorbeeld Ellie Goulding gezien, Wiz Khalifa, Nina Kraviz en Dimitri Vegas & Like Mike. Het festival vindt plaats op en rond een gigantisch fort, met uitzicht op de rivier, maar speciaal voor de pers was er ook een underground tunnelparty, met dj’s en drank à volonté. Heel speciaal om eens mee te maken. Dankzij die persbadge kon ik trouwens ook naar het toilet bij de vips. Gelukkig maar, want die publieke wc’s waren de ranzigste die ik ooit heb gezien.” Lies had gevraagd aan de organisatoren van de persreis of er in de drie dagen tussen de twee festivals ook wat op het programma kon staan. “De eerste dag hadden ze in Belgrado een tourguide voor mij geregeld en de dag erop kon ik de lokale cultuur opsnuiven. Ik ontdekte de plaatselijke keuken, muziek… De Servische dame die me rondleidde, had gestudeerd in België en sprak dus vlot Nederlands. Superhandig.” De derde dag zou Lies van Servië naar Montenegro reizen, om Sea Dance Festival bij te wonen. “Aan de douane werd ik plots tegengehouden. Ik was ooit eens mijn identiteitskaart kwijtgeraakt, en blijkbaar stond die nog ‘geseind’. Ze dachten dat ik met diezelfde kaart rondliep, maar eigenlijk had ik al een nieuwe. Een misverstand dus, maar ik moest wel naar de Belgische ambassade in Belgrado voor ik eindelijk op het vliegtuig mocht.” Sea Dance Festival is letterlijk en figuurlijk het kleine broertje van Exit. Dezelfde organisatoren, dezelfde sfeer, ook een nachtprogrammatie, maar aan de zee in plaats van aan een fort. “Ook daar mocht ik op hotel logeren. Ooit kom ik terug, maar dan slaap ik wel op de festivalcamping. Slaapzak, matje… Zo hoort het.”
 
 
NOS Alive (Lissabon, Portugal)

• 6-8 juli 2017

 
Journalistiekstudent Lowie Coolsaet (22) was keihard ontgoocheld toen hij twee jaar geleden geen ticket kon bemachtigen voor de zaalshows van Radiohead. In een impulsieve bui kocht hij dan maar tickets voor NOS Alive 2016, een van de weinige festivals waar de band vorige zomer zou optreden. “Het vlieg- en festivalticket samen waren nog steeds goedkoper dan een combiticket voor Rock Werchter. De volledige affiche bleek bovendien vol goede namen te staan. Naast het forforforforformidabele optreden van Radiohead vond ik ook Arcade Fire en Wolf Alice subliem. Zelfs Soulwax stond geprogrammeerd, en die mannen hadden ook dáár een geweldige opkomst.” Het festivalterrein van NOS Alive ligt net buiten de stad, op een dok aan het water. “Een betonnen ondergrond dus, geen weide zoals we in België kennen. Het terrein is niet supergroot. Drie ‘officiële’ podia zoals op Werchter: een mainstage en twee middelgrote tenten, maar daarnaast speelden ook bands op de opgezette terrasjes, in kioskjes en zelfs op een stelling boven de hoofdingang. Op de affiche staat dat er acht podia zijn, maar dat is wel lichtjes overdreven. Opvallend was dat je enkel cash kon betalen aan de bars en foodtrucks. Er stonden wel voldoende geldautomaten op het terrein, maar aan de bar zelf had je vaak wel een wachtrij. Opvallend was dat er overal jobstudenten rondliepen met vaten bier of water op hun rug en dat je dus midden het veld, of tijdens een optreden geregeld een mobiele tap tegenkwam. Geniaal toch! Dat mogen ze in België wel overnemen.” De officiële festivalcamping, waar Lowie en zijn vriendin verbleven, lag vijf kilometer verder en was een echte vakantiecamping. “Inclusief zwembad, minigolf en Hollanders in caravan. We mochten onze tent opgooien tussen de dennenbomen, waar het verrassend fris was. En in tegenstelling tot op de meeste Belgische festivalcampings had iedereen plaats genoeg.” De editie van 2017 laat hij aan zich voorbijgaan, omdat de line-up hem niet kan overtuigen, maar Lowie blikt maar al te graag terug op vorig jaar. “Portugal werd trouwens die week net kampioen op het EK, dat was wel leuk meegenomen.”
 
 
Outlook Festival (Pula, Kroatië)

• 6-10 september 2017

 
“Naast mijn master communicatiewetenschappen aan UGent houd ik me vooral bezig met het maken van elektronische muziek, en ik draai ook zelf af en toe, onder de naam Sorted Seizure. Toen ik enkele jaren geleden over het enigszins alternatieve Outlook Festival hoorde, sprak het me onmiddellijk aan. Vorige zomer was het eindelijk zover.” De 24-jarige Ruben Vanhulle trok de voordeur achter zich dicht en trok van Gent naar Pula, in het Kroatische Istrië. “Praktisch heel het vliegtuig zat vol met Belgen die naar het festival trokken, daarmee was de sfeer direct gezet. Na een vlucht van ongeveer een uur en vijftien minuten volgde nog een kleine taxirit naar het appartement dat we met 10 personen hadden geboekt. De chauffeur was zo vriendelijk om nog een kleine omweg te nemen naar een lokale winkel die nog laat op de avond open was. Daar heeft hij ons zelf enkele pintjes getrakteerd!” Volgens Ruben spreekt de setting van Outlook tot de verbeelding. “Het festival vindt plaats in en rond het 19de-eeuwse fort van Punta Christo, dat vroeger gebruikt werd om de haven te verdedigen. Al redelijk vroeg in de middag kan je terecht op het strand voor wat dub, hiphop… En dat terwijl je op je luchtmatrasje in de zee dobbert of je uitleeft op de water slides. Zalig! Maar als je nog aan het kateren bent van de nacht ervoor, kan je overdag ook iets anders doen. Er zijn bijvoorbeeld workshops met dj-materiaal, en er zijn ook panels met bekende artiesten. Zo zag ik Roni Size, en ook de mensen van Mungo’s Hi Fi, die spraken over het ontstaan van de ‘soundsystem culture’. Elke van de zeven stages heeft trouwens iets unieks. The Moat is bijvoorbeeld een heel smalle, donkere kloof. Als je achteraan staat zie je amper het podium, maar door de setting hoor je er de diepste bassen en voel je alles trillen doorheen je lichaam.” 

(SVR)