Patser Matteo Simoni: "Ik hoop dat mensen niet te misselijk zijn na de film"

Matteo Simoni speelt de hoofdrol in Patser, de nieuwe film van Adil El Arbi en Bilall Fallah. Een spectaculaire hoofdrol, want de gemoedelijke Hasseltse jongen transformeerde tot een rauwe patser van 't Kiel met Antwerpse, Italiaanse én Marokkaanse roots.
 
"Er hing een gezonde machovibe op de set."

GUIDO: Toen Adil en Bilall jou contacteerden om een half-Marokkaanse patser uit Antwerpen te spelen, dacht je toen niet: waarom ik?
Matteo: Zeker, maar het is heel geleidelijk gegaan. Toen ik acht jaar geleden Adil en Bilall ontmoette, hebben we elkaar de hand geschud en beslist om samen te werken. Zoveel jaar later lag er een scenario voor mijn neus waardoor ik werd geïntrigeerd. Ik stelde me er vragen bij of ik wel geschikt was voor de hoofdrol, maar zij wilden het specifiek hebben over een half-Italiaanse Marokkaan, zodat al wat duidelijker werd waarom ze voor mij hadden gekozen. En ik heb gewoon een fantastisch script gelezen met een onwaarschijnlijke rol, dus ik heb ja gezegd. Ik zou stom geweest zijn om het niet te doen. Ik besef dat het reacties zal oproepen, maar ik vind dat juist cool.
 
Paniekaanval
 
GUIDO: Je bent Limburger, dus je hebt Antwerps moeten leren. En niet zomaar Antwaarps, maar een mocro-straattaaltje, gij weet?
Matteo: Tijdens de eerste lezing van het scenario was ik de enige die niet zo goed kon volgen. Bepaalde woorden kon ik niet uitspreken omdat het jargon mij vreemd was. We zijn dan met de acteurs vier dagen naar de Ardennen getrokken, en toen heb ik een soort paniekaanval gekregen. Ik heb naar Adil en Bilall gebeld, die in Amerika zaten, en gevraagd: "Zijn jullie écht zeker dat jullie willen dat ik dit speel, want ik zal nooit 100% klinken als een Marokkaan." Toen hebben ze mij hun vertrouwen gegeven. Ik moest het worden. We hebben dan beslist om me te laten coachen door Saïd Boumazoughe, die Volt speelt in de film, en Nabil Mallat, die de politieagent Yasser speelt. Zij hebben me onder hun vleugels genomen. Ze hebben me niet alleen gecoacht, maar wij zijn ook vrienden geworden. Ze hebben me meegenomen naar 't Kiel, ze hebben me geleerd hoe het is om als Marokkaan in Antwerpen op te groeien, de strijd tegen discriminatie, hoe het is om een Ramadan mee te maken... Er kwam veel meer bij kijken dan ik had gedacht. Ik heb een wereld leren kennen!
GUIDO: Je personage stuitert nerveus en opgefokt door het leven. Waren het daardoor extra vermoeiende draaidagen?
Matteo: Ik vind elke draaidag vermoeiend, vooral door de concentratie. Het fysieke vind ik bijkomstig. Het feit dat je er drie maanden aan een stuk elke dag moet staan en moet presteren, ook als je je wat minder voelt, dat is een dagelijkse struggle.
GUIDO: Je bent niet alleen hoofdrolspeler in de film, maar ook verteller, zelfs soms rechtstreeks in de camera.
Matteo: Dat is een lange puzzel geweest, die pas in elkaar paste een week voordat de film af was. Toen we de scènes draaiden waarin ik in de camera de kijkers toespreek, moesten we in ons achterhoofd houden dat er ook nog een voice-over bij moest. Dat was een kwestie van goed ons hoofd erbij houden. Het voelde als een soort schets die later nog moest worden ingekleurd. Die voice-over heb ik pas vijf maanden na de opnames ingesproken, dus dat was ook niet gemakkelijk.
 
Houdbaarheidsdatum
 
GUIDO: Kon je je ontspannen tussen twee takes door, of bleef je in character?
Matteo: Ik heb niet aan method acting gedaan à la De Niro of Pacino, maar het was toch anders dan bij andere projecten, ook al omdat ik werd omringd door acteurs vol adrenaline. Normaal gezien begint iedereen tussen twee takes door op zijn gsm te kijken. Bij Patser was dat niet zo. Tussen de takes werd er gerapt en gebreakdancet. Er hing constant een gezonde machovibe op de set, wat ik cool vond.
GUIDO: Is een acteur een kameleon?
Matteo: Ik kan niet voor andere acteurs spreken, maar voor mij geldt die uitspraak zeker. Ik wil een kameleon zijn, want ik doe graag dingen die ik nog nooit heb gedaan. Ik heb de luxe dat ik al eens nee kan zeggen tegen een project, juist omdat het te veel lijkt op iets wat ik al eens eerder heb gedaan. Als je telkens gelijkaardige rollen speelt, dan wordt je houdbaarheidsdatum vervroegd. Als je laat zien dat je veel aankunt en streng bent op de rollen die je speelt, dan geloof ik dat je langer meegaat.
GUIDO: Hoe zou je willen dat de toeschouwers zich voelen na de vertoning van Patser?
Matteo:Ik hoop dat ze niet te misselijk zijn als ze buitenkomen, want het is een heftige rit van twee uur. (lacht) Dan moet je wel even op je positieven komen. Maar daarna hoop ik dat ze beseffen dat we hen hebben meegenomen naar een wereld die ze niet kenden, en dat ze daar iets aan hebben gehad.

(HDP)