De Rosse Revolutie

Thibault Christiaensen, Linde Merckpoel, Ed Sheeran… Vroeger werden jongens en meisjes met 50 tinten oranjerood in hun kruin in een hoekje geduwd, vandaag schitteren hun lokken onder de spotlights. En niet alleen in BV-land. Ook deze vijf gepassioneerde zielen blinken uit in hun vak en dragen de rosse vlag met graagte.
 
 
 
Cultuurkoningin
 
Leen Van Ende (22) uit Beverlo
 
“Vroeger werd ik weleens nageroepen of geplaagd. Ten tijde van Spring was het dan ‘rosse kop rosse kop, rooie mier’ en in het secundair werd het ‘vuurtoren’ (mijn 1m83 hielp niet echt). Ik vond het vreselijk om zo op te vallen, maar nu heb ik mijn specialer uiterlijk omarmd.”
 

 
Leen ademt cultuur. Ze studeert niet alleen Master in Culturele Studies, ze is ook al jarenlang actief in de toneelwereld. “Ik heb altijd voordracht en toneel gedaan als buitenschoolse activiteit. Toen ik aan de unief kwam, kon ik het niet loslaten en ging ik op zoek naar een alternatief. Zo ontdekte ik Babylontoneel, een concept van Kring Babylon (Taal- en Letterkunde) dat elk jaar met een groep enthousiastelingen meedoet aan het Interfacultair Theaterfestival. Na eerst een jaar geacteerd te hebben, besloten twee vriendinnen en ik verantwoordelijken te worden. We gingen het presidium in om alle praktische zaken te regelen, kozen het stuk, zochten acteurs, enzovoort. Dit jaar spelen we een postmodernistisch stuk, bewerkt door onze regisseur. Voor televisiereeksen of films acteren zou ik fantastisch vinden, maar ik vrees dat ik niet goed genoeg ben. (lacht) Als je voor een obscure indiefilm nog iemand zoekt die niet al te professioneel moet overkomen, I’m your girl!” Leen is nogal idealistisch ingesteld, zo zegt ze zelf. Ze zet zich onder andere in om vereenzaming van ouderen tegen te gaan, is ‘buddy’ van Leuvense kinderen met een moeilijker thuissituatie én geeft leiding in een jeugdbeweging voor kinderen met een beperking. Als bij wonder vindt ze nog de tijd om vrijwillig aan de slag te gaan bij Kunstencentrum STUK in Leuven. “Taken variëren van helpen op recepties, suppoosten, naar de keuring gaan met de camionnette - een heel avontuur! - tot kunstwerken begeleiden, publiek zoeken en helpen bij concerten. Zelf ga ik ook graag naar concerten trouwens. Er zijn verschillende optredens die echt in mijn geheugen gegrift staan: King Krule in De Roma, Pearl Jam op Werchter, Glen Hansard in de AB, Bon Iver in de Lotto Arena, Foals in Vorst Nationaal… En wat theaterstukken betreft, ik ben enorme fan van LAZARUS. Ik dacht dat niets nog ging kunnen tippen aan Wat is drinken? maar een tijdje geleden ben ik naar Camus gegaan en dat raad ik iedereen aan. Ze spelen met zo’n ongelooflijke naturel, kunnen fantastische verhalen brengen en zijn gewoon immens creatief. Zeker gaan zien dus!”
 
Fashionista
Margo Devlies (22) uit Izegem
 
“Soms vind ik mijn haarkleur prachtig, op andere momenten zou ik dan weer liever blond of bruin zijn. Het maakt me in elk geval uniek en als mijn outfit wat saaier is dan anders, fleurt mijn haar automatisch de hele boel op.”


 
“Mode is een van mijn favoriete hobby's en ik ben er in mijn vrije tijd dan ook enorm mee bezig. Ik schuim zo goed als elke dag Instagram en verschillende webshops af, op zoek naar inspiratie, de nieuwste trends en dat ene kledingstuk dat ik nog mis in mijn kast. Ik hou er ook van om mode te combineren met fotografie. Op mijn Instagramaccount (@districtmargo) en blog (districtmargo.wordpress.com) post ik regelmatig foto's van mijn outfits.” Hoe groot is die kleerkast, vragen we ons dan af? “Ik heb er twee: één op mijn kamer thuis en één op kot. Beide bestrijken een volledige muur, maar liggen niet helemaal vol. Het ideale excuus om nog meer nieuwe kleren te kopen. (lacht)” En dat doet ze liefst online. “Ik hou niet zo van de drukte in de winkels. Veel mensen hebben schrik om zo miskopen te doen, maar ik heb zelfs nog nooit iets teruggestuurd.” Margo zegt ongeveer tweewekelijks te shoppen. “Mijn favoriete online shops zijn Loavies, Guts&Gusto, NAKD en Missguided. In de zomer ga ik met vriendinnen soms naar vintage en tweedehands marktjes waar je voor een paar euro al toffe dingen op de kop kunt tikken, en nu en dan duik ik ook in de kleerkast van mijn mama. Zij heeft nog een heleboel kleren in haar kast hangen van toen zij mijn leeftijd had, en die dus opnieuw helemaal in zijn.” Naast kleren heeft Margo ook een zwak voor rode lippenstift en statement oorringen. “Die dingen pimpen onmiddellijk je hele outfit, hoe eenvoudig die ook is. In mijn dagelijks leven studeer ik voor tolk, en tolken moeten onopvallend blijven, dus kan ik niet zomaar de kleren, accessoires en make-up dragen die ik wil. Maar dat compenseer ik dan wel tijdens het weekend met wat meer oogschaduw en een fellere lippenstift.” 
 
Muzikant
 
Floris Willem (24) uit Kaulille
 
“Sinds ik geleerd heb om mezelf te aanvaarden zoals ik ben en gestopt ben met anderen te plezieren, ben ik best wel fier op mijn haarkleur. In onze groep 'Floris and the Flames' is het zelfs uitgegroeid tot een handelsmerk dat ons uniek maakt, en ons ook wel verbindt.”


 
Een 4-koppige muziekgroep waarvan drie kruinen ros zijn? Dan is de naam snel gekozen, waarschijnlijk. “Klopt, maar ‘Flames’ slaat ook op de vurige muziek die we maken,” vertelt frontman Floris, die aan de Musikuniversität in Wenen viool studeert. “Ik kom regelmatig terug naar België om klassieke concerten te spelen, maar naast het klassieke repertoire wilde ik ook eigen nummers componeren en een breder en jonger publiek aanspreken. Een vriend, componist en arrangeur Laurent Beeckmans, sprong onmiddellijk mee op de kar en componeerde enkele nummers. We wisten toen nog niet precies voor welke bezetting dit zou zijn, maar het was wel duidelijk dat de viool de vertelstem zou krijgen.” Deze zomer leerde Floris Gert Peeten (piano en gitaar), Dries Peeten (basgitaar) en Simon Schrooten (drums) kennen, en ging de band officieel van start. “De muziek die we brengen is heel divers tot zelfs eclectisch. Zo beginnen we het nummer ‘Cappricio’ met een thema uit de bekende 24ste Caprice van de Italiaanse vioolvirtuoos Paganini, om dan wanneer de band invalt over te schakelen naar swing, rock en zelfs salsa. ‘The Armed Man’ is dan weer een heel jazzy nummer met improvisaties op zowel viool als piano. En ook zelfgeschreven Iers-klinkende nummers zitten in ons repertoire. Eigenlijk willen we de mensen vooral een onvergetelijke avond bezorgen en wie weet zelfs aan het dansen brengen. Het feit dat ik in Wenen studeer is geen enkel probleem. Ik kom sowieso regelmatig terug naar België om klassieke concerten te spelen. We proberen die momenten dan goed te benutten door intensief te repeteren en optredens te plannen. Iedereen oefent zijn eigen partij op voorhand in aan de hand van demo-opnames, zodat we enkel nog het samenspel moeten verfijnen.” Zo is ook het nummer tot stand gekomen dat ze bij wijze van sollicitatie opstuurden naar De Ideale Wereld. Het programma was op zoek naar een huisband en het was Floris and The Flames die als winnaar uit de bus kwam. “Dat optreden was absoluut het hoogtepunt voor onze band tot nu toe. We kregen 3 keer 17 seconden om het beste van onszelf geven, wetende dat er tienduizenden Vlamingen zouden kijken. We waren wel een beetje zenuwachtig, maar dat was er gelukkig niet aan te zien. (lacht)"
 
Paardenfluisteraar
 
Laura Smets (24) uit Brasschaat
 
“Gewoon blond of bruin zijn, zoals iedereen? No way! Ik ben een heel trotse human unicorn. (De combinatie ros haar en blauwe ogen is blijkbaar heel zeldzaam - SVR) Ros zijn is trouwens geen haarkleur, maar een levensstijl. Als anderen iets niet kunnen en wij wel, dan komt het doordat ze niet ros zijn. (lacht) Mijn paard Skip is ook deels ros. Mensen zeggen weleens dat we goed bij elkaar passen met onze rosse manen.”


 
Robert Redford ging voor zijn rol in The Horse Whisperer aankloppen bij Buck Brannaman, een grootmeester in het horsemanship, om zo waarheidsgetrouw mogelijk te handelen. “Wat Redford in de film met het paard doet, heeft hij dus van die man geleerd, en in de scènes waarop je enkel het lichaam van ‘de paardenfluisteraar’ ziet, is Buck Brannaman himself de stunt double. Een maand geleden ben ik met mijn paard naar Italië gereisd om van Brannaman zelf bij te leren over hoe je het best met paarden omgaat. Want als het dier niet doet wat de mens wil, wordt al snel gegrepen naar een zweep, sporen, scherper bit of bijzetteugels, en dat is helemaal niet nodig. Laura volgde vroeger rijles in de manège, maar ze kon zich niet vinden in de traditionele lesmethodes en haakte af. Dankzij een vriend die ze ontmoette op de speelpleinwerking leerde ze horsemanship kennen en dat was liefde op het eerste gezicht. Ze schreef zich in voor de opleiding balanced horsemanship in Melsen en na de cursus ‘ondernemen in de paardensector’ was ze klaar voor haar eigen zaak: LS Horsemanship. “Nu geef ik les en train ik paarden door op een manier te communiceren die zij kunnen begrijpen. Later zou ik het postgraduaat Hippotherapie willen volgen, daarbij worden paarden ingezet in de onder andere therapeutische en psychologische tak van de gezondheidszorg. Ik zou ook heel graag opleidingen geven in het balanced horsemanship. Daar haal je zoveel voldoening uit: je kan mensen het volledige verhaal meegeven, ze samen een hechte groep zien worden en later zien hoe zij het doorgeven aan nieuwe mensen. In tegenstelling tot Nederland en Duitsland is dit in België nog geen erkend vak. Tijd dus voor een inhaalmanoeuvre.”
 
Keukenprinses
 
Laurence Bemelmans (26) uit Hasselt
 
Mijn broer en ik waren als kind nogal fan van de serie 'As told by Ginger', vandaar ook de blognaam ‘As cooked by Ginger’. Ik vond het super dat ik die kon linken aan mijn haarkleur, waar ik trouwens heel erg gelukkig mee ben.


 
Laurence was in 2017 de winnaar van de ‘Belgian Best Overall Foodblog Award’. Op Facebook heeft ze zo’n 1500 fans en op Instagram nog eens een dikke 6000. “In mijn studententijd kookte ik niet vaak, verder dan soep opwarmen of een spiegelei bakken kwam ik niet. Gelukkig zat mijn broer in hetzelfde gebouw op kot en zorgde hij altijd voor een lekkere maaltijd.” Laurence kroop pas vaker achter de potten toen ze ging samenwonen met haar vriend. In 2015 had ze de smaak volledig te pakken en eind dat jaar was haar eerste blogrecept een feit. “Ondertussen post ik ongeveer 4 recepten per week, telkens op maandag, donderdag, zaterdag en zondag. Meestal gezonde, frisse en lichte gerechten, maar zondag is bakdag, dus dan komt er een heerlijke zoete zonde op tafel. Voor mij is een gezonde levensstijl er eentje waarin je weet wat goed is voor je lichaam en je dus je voeding hieraan aanpast, maar waarbij je jezelf ook af en toe eens goed mag laten gaan. Nu en dan eens keihard genieten van de minder gezonde, maar o zo lekkere dingen des levens moet dus zeker kunnen.” Laurence probeert zich van andere foodbloggers te onderscheiden door de manier waarop ze foto’s neemt. “Mensen zeggen me weleens dat als ze op Instagram een foto voorbij zien komen, ze meteen kunnen zeggen dat die van mij is. Dat vind ik leuk, een consistente en herkenbare stijl is belangrijk voor mij. Maar nóg belangrijker vind ik dat de gerechtjes ook daadwerkelijk lekker zijn. Natuurlijk kunnen sommigen recepten tegenvallen, maar zolang dat enkel met smaakvoorkeuren te maken heeft, zit het wel goed.”

(SVR)