CHOKRI MAHASSINE, stichter en boegbeeld van Pukkelpop

"Ik geloof in de kracht van mensen die iets willen bereiken. Het is belangrijk dat je de rest van de groep kan meetrekken. Dat je ze laat meegenieten van wat je doet. Je moet mensen enthousiasmeren." Chokri Mahassine, de drijvende kracht achter Pukkelpop en ooit de eerste Belg van Marokaanse afkomst in het parlement
, met tips voor succesvol management én een succesvol festival.

"Ik kom uit een typisch migrantengezin. Ik ben geboren in Casablanca en heb daar tot mijn vijf jaar gewoond. In 1965 zijn we verhuisd richting Europa. Een eerste tussenstop was in Marseille, voor een half jaar. Mijn vader is doorgetrokken naar Brussel, en vond werk in Tessenderlo. Wij zijn hem een paar maanden later gevolgd. Eerst woonden we in Lummen, dan Paal, dan Kwaadmechelen. Daar heb ik mijn jeugd doorgebracht, in een multiculturele cité. Mijn ouders wonen daar nog steeds."

"In mijn middelbaar heb ik eenmaal gedubbeld, wat een goede zaak was, ik was meer op mijn plaats. Ik ben afgestudeerd in het algemeen secundair onderwijs, wat uitzonderlijk was voor een migrant. Dan ben ik naar Gent getrokken voor studies landbouwingenieur. Ik heb mijn eerste jaar gebist, maar het lukte ook dan niet. Daarna heb ik in Hasselt normaalschool gevolgd, wetenschappen/aardrijkskunde."

"Ik vond onmiddellijk werk, in 1983, bij de socialistische mutualiteiten, als verantwoordelijke voor de jeugdbeweging in Limburg. Dat was ik tot 1985, het klikte niet meer met mijn toenmalige baas. Ik was toen werkloos, tot ik in 1987 via allerlei projecten werk had als een soort straathoekwerker, om te werken met jongeren die doelloos rondhingen. In 1988 ben ik dan begonnen met datgene waarvoor ik gestudeerd had: lesgeven. Eerst in drie scholen, daarna in één. Tot in 1998, toen ik als opvolger in de federale Kamer kwam. In 1999 werd ik rechtstreeks verkozen in het Vlaams Parlement. In 2000 werd ik ook verkozen in de gemeenteraad van Leopoldsburg. In 2003 heb ik ontslag genomen omdat ik naar Genk verhuisde om daar de politieke strijd voor de gemeenteraadsverkiezingen 2006 voor te bereiden."

GUIDO: En hoe ben je met Pukkelpop gestart?

Mahassine: Ik woon sinds 1979 samen met mijn vriendin, die nu mijn vrouw is. In 1981 zijn we hier in Leopoldsburg een jeugdbeweging gestart (de Humanistische Jongere - DDW). Gewoon buiten onze uren. Dat werd een heel goed draaiende beweging, omdat we veel aandacht hadden voor wat de jeugd bezighoudt: muziek, fuiven, optredens... Altijd is daar muziek bij. In 1985 besloten we een festival te beginnen. Op het voetbalveld van Heppen/Leopoldsburg kwam daar 2500 man op af. Het was een heel goed, alternatief festival. Ik heb me toen omringd met mensen die bezig waren met muziek. Zij openden voor mij een nieuwe wereld, van de alternatieve scene, de underground. Zo hebben we Pukkelpop kunnen uitbouwen. We verhuisden naar het militaire vliegveld van Leopoldsburg, waar we 12.000 man bereikten. Nu zitten we in Kiewit/Hasselt, waar we gedurende drie dagen iedere dag 40.000 tot 45.000 man halen.

GUIDO: Hoe komt een koppel erbij om zelf zomaar met een jeugdbeweging te starten?

Mahassine: Ik heb dat gemist in mijn jeugdjaren, een socioculturele vereniging. Ik ben altijd graag sociaal bezig geweest. In de normaalschool krijgen we zedenleer als bijvak. Daar heb ik het humanisme leren kennen. Via een leerkracht is dat begonnen. Mensen samenbrengen is enorm belangrijk. Mensen samen iets laten doen, dat is de leidraad in mijn leven.

GUIDO: Waarom is Pukkelpop een groot, succesvol festival geworden, en zovele andere niet?

Mahassine: Wilskracht en doorzettingsvermogen. Ik geloof sterk in self-made. Jongeren kunnen op eigen kracht heel wat bereiken. Waar een wil is, is een weg. Ik heb ook wel het vermogen om mensen te enthousiasmeren. Ook de goede samenwerkingsverbanden hebben bijgedragen aan ons succes. Zo hebben we enorm goed samengewerkt met Herman Schueremans, die toen al veel verder stond. Door me te omgeven met mensen die bezig waren met muziek, is een visie ontstaan, die gewerkt heeft. Die visie is dat alternatieve muziek goede muziek is. Wij halen ze naar boven. Dat is ons succes, samen met een hele groep mensen. Pukkelpop is zeker geen one-man-show. Natuurlijk ben ik de drijvende kracht, natuurlijk ben ik de centrale figuur, natuurlijk ben ik de woordvoerder in de media. Maar ook anderen doen enorm hun best.

GUIDO: Hoe groot is de 'onderneming' Pukkelpop?

Mahassine: Het hele jaar door werken er een vijftal mensen aan. Naarmate het festival nadert, worden dat er meer en meer. Enkele honderden voor de opbouw. Op het festival zelf zijn we met 2000-2200 per dag. De sleutel van ons succes is dat we goed weten waar we mee bezig zijn. En dat we goed onderhandelen, over alles. Met de artiesten, de boeren (over de terreinen - DDW), over de infrastructuur... Je moet altijd duidelijk zeggen wat je wil. En iedere cent tweemaal omdraaien. Je moet zuinig omgaan in het beheer van de middelen, want als die op zijn, is het gedaan. Wij hebben heel veel verwezenlijkt door goed onze middelen te beheren. Als je dat zelf doet, doen de medewerkers het automatisch ook.

GUIDO: Is het zo moeilijk om als festival rendabel te zijn?

Mahassine: Het is zeker niet makkelijk rendabel te zijn. Heel veel evenementen hebben al moeten stoppen. Ook wij hebben onze moeilijke jaren gehad, maar die zijn nu achter de rug. We staan waar we moeten staan. En in de komende jaren doen we voort. Het succes van Pukkelpop is dat we constant de eersten waren en zijn. In het begin was Pukkelpop op één dag, op één podium, met een groep of zeven, zoals iedereen. Begin jaren negentig was er een boom, toen zijn we gestart met meerdere podia. Momenteel zes. We waren ook de eersten om te diversifiëren. Dance, techno, house, voor ons moest dat niet alleen in discotheken, maar ook op festivals. Anderen zijn ons daarin gevolgd. En we waren ook de eersten om het festival te spreiden over meerdere dagen. We willen telkens vernieuwen. Wat kunnen we bovenhalen? Electro, post-rock... we waren de eersten, nu is dat algemeen aanvaard. Wij hadden Nirvana bij ons, net voor ze doorbraken. Radiohead, Smashing Pumpkins... twintig, dertig grote namen die voor hun grote doorbraak reeds bij ons stonden. We lopen voorop, zo kreeg Pukkelpop geloofwaardigheid, zo werden we een hippe naam.

GUIDO: Zijn er voldoende goede groepen om telkens te vernieuwen?

Mahassine: Het is altijd zoeken. Belangrijk is dat je zowel grote namen als het alternatieve hebt. Wat leeft er momenteel in de underground? Wat is de sound van de toekomst? De jongeren voelen dat je dat nastreeft. Je hebt misschien niet altijd de besten, maar je hebt de stroom waar het in de toekomst naartoe gaat. Muziek is niet statisch. Als organisatie moet je dat goed opvolgen. Pukkelpop heeft daar altijd een neus voor gehad.

GUIDO: Tot slot een woord over de politiek. Ben je daar ook in gestapt om mensen te laten samenwerken?

Mahassine: Zeker. Zoals ik zei, heb ik voor de Socialistische Mutualiteiten in Limburg gewerkt. Ik heb er het socialisme leren kennen, waar ik enorm door aangegrepen was. Daar heb ik ook vele mensen ontmoet die nu hoog in de politiek zitten, onder meer Steve Stevaert, die toen nog cafébaas was. Ik ben dan van job veranderd, en had veel werk met Pukkelpop. Maar met een aantal mensen bleef ik contact houden. In 1995 heeft Stevaert me dan gevraagd op de lijst te staan. Ik heb daar lang over nagedacht en gezegd: "Ok, maar niet voor de decoratie." Ik wou vroeg of laat in het parlement. In 1995 stond ik tweede opvolger; in 1999 had ik een verkiesbare plaats, een behoorlijke plaats.

GUIDO: Wat is je doel in de politiek?

Mahassine: Mensen samenbrengen. Tegen de vereenzaming. Tegen de huidige stroming in, tegen 'ieder voor het zijne'. Ik streef naar iets meer solidariteit, naar een sociale samenleving waar mensen in nood uit de miserie worden gehaald. Naar een dynamische samenleving, een creatieve samenleving.

(DDW)