Yellow Tiger Laura Heyrman, een babe met body, brains en bravoure

Al vier seizoen lang maakt Laura Heyrman (24) uit Beveren het mooie weer bij het Italiaanse volleybalteam Liu Jo Modena. Afgelopen jaar mepte ze haar team naar de finale van de play-offs en de bekerfinale, en daarnaast is ze al jarenlang sterkhouder bij de Yellow Tigers, met wie ze in 2013 zelfs de kwartfinale van het EK bereikte. Een babe met body, brains en bravoure, dat bleek uit onze leuke babbel.

GUIDO: Ik kan mij voorstellen dat de sport veel groter is in Italië dan bij ons?
Laura: Absoluut. Ik durf niet zeggen dat volleybal er ‘geboren’ is, maar het leeft er enorm. In de zalen is er plaats voor zo’n 5000 toeschouwers en die zitten toch meestal goed vol. Het niveau ligt ook veel hoger, Italië is top in Europa. Wereldwijd zijn de grote kleppers Brazilië, Amerika, China… Zij hebben natuurlijk ook een veel grotere bevolking dan Europese landen, maar Italië kan toch meer en meer weerwerk bieden.
 
Pizza's zonder tomatensaus
 
GUIDO: Ondertussen zit je al vijf jaar bij dezelfde club. Voel je je al Italiaanse?
Laura: Ik voel mij er in elk geval echt thuis. Eigenlijk mis ik niet echt iets van België. Het weer al zeker niet (lacht), en het eten kan ik hier ook wel smaken. Ik eet niet zo graag tomatensaus, maar gelukkig maken ze ook pizza’s zonder.

GUIDO: Op je 19de ging je in Duitsland spelen. Hoe beviel je eerste jaar in het buitenland?
Laura: Het feit dat ik dat jaar drie maanden out was met een blessure, maakte het er niet makkelijker op. Maar ik was het wel al wat gewoon om op eigen benen te staan, want ik heb altijd op het internaat gezeten van de volleybalschool, en daarna nog een jaar op kot in het centrum van Leuven.

GUIDO: Juist, je hebt psychologie gestudeerd aan de KU Leuven.
Laura: Nu nog, maar dan in Kortrijk, afstandsonderwijs. Momenteel zit ik in mijn tweede jaar, dus officieel heb ik er nog twee te gaan. Ik heb dit jaar met opzet wat minder vakken opgenomen, om zo mijn goesting weer wat aan te wakkeren. Als je lang studeert, zakt de motivatie soms een beetje weg, en er zit tenslotte toch geen haast achter.

GUIDO: Maar je vindt het wel belangrijk om het diploma te halen?
Laura: Dat zit er een beetje ingebakken van thuis uit, maar ik vind het zelf ook wel belangrijk om iets achter de hand te hebben. ’t Is trouwens niet zoals bij voetbal, dat je na je volleybalcarrière binnen bent. Maar goed ook, want die mindset van ‘ik moet later niets meer doen’ wil ik liever vermijden. Psychologie interesseert me bovendien echt wel. Ik vind de leerstof zinvol, zowel in de sport als in het leven. Ik hoop stiekem dat ik na mijn pensioen aan de slag kan als sportpsychologe.
 
Modellenwerk
 
GUIDO: Volleyballen, studeren, en tussendoor nog de tijd vinden voor modellenwerk. Drukke agenda.
Laura: (lacht) We hebben met de ploeg eens geposeerd voor Liu Jo Sport, en ik zou misschien in de toekomst wat meer voor dat merk model mogen staan. Ik doe dat wel graag, zo on the side. Maar ik heb inderdaad een drukke agenda. Het clubseizoen begint in oktober en eindigt eind maart, met daaropvolgend play-offs tot begin mei. Enkele weken later sluit ik aan bij de nationale ploeg, meestal tot eind september. In de zomermaanden heb ik dan hier en daar wel een beetje vakantie, afhankelijk van wanneer de tornooien vallen. Maar het voelt niet echt aan als werken. De sfeer met de nationale ploeg zit zodanig goed dat we elkaar ook buiten de trainingen zien. We gaan bijvoorbeeld geregeld iets eten bij Dewerf in Leuven.

GUIDO: Wat mag ik je nog wensen voor dit seizoen?
Laura: Ik zou graag evenaren wat we vorig seizoen met de club hebben bereikt. Of misschien nog net iets beter?

GUIDO: Dat ze die bekers maar al oppoetsen.