Yves Lampaert: "Ik laat me graag oppeppen door boenke-boenke muziek."

Voor de 28-jarige Yves Lampaert, die opgroeide op het Izegemse platteland, was 2018 een absoluut boerenjaar. Hij won voor de tweede keer Dwars Door Vlaanderen, werd eveneens voor de tweede keer wereldkampioen in de ploegentijdrit én kroonde zichzelf daarnaast ook nog tot Belgisch Kampioen. Naast deze officiële titels gooien we met veel plezier nog een andere medaille rond z’n nek, die van populairste pee van het peloton.
 

GUIDO: Neem ons eens mee naar het Izegem van de jaren negentig. Op welk fietsje reed jij rond?
Yves: Een blauw met rood. Ik had dat fietske gekregen voor mijn eerste communie. Dat was de eerste en enige keer dat ik een nieuwe fiets had, want voor de rest reed ik rond met de afdankertjes van mijn oudere broer. Mijn eerste koersfiets deelden we trouwens ook, zo kon ik voor mijn plechtige communie een brommerke vragen. Mijn broer Jens was toen een jaar of 14, 15 en waagde zich af en toe al eens aan een wedstrijd. Ikzelf koerste toen nog niet. Tot mijn 17de deed ik aan judo. Op een behoorlijk deftig niveau, want ik schopte het tot Belgisch Kampioen bij de kadetten en deed soms zelfs mee aan internationale wedstrijden. Maar nadat ik de zwarte gordel had behaald, was ik een beetje uitgekeken op de sport.
GUIDO: Vanwaar de overstap naar het wielrennen?
Yves: Mijn neef, Stijn Neirynck, koerste toen al vijf jaar als prof bij Topsport Vlaanderen, en zijn vader porde mij aan om ook te starten. Op 17 jaar beginnen koersen is een beetje aan de late kant, maar ik had wel een goeie basisconditie van het judo. In ’t begin probeerde ik gewoon mijn wedstrijden uit te rijden. Resultaten behalen, kwam pas bij de beloften. Het clubkampioenschap in Kortrijk was mijn eerste overwinning die ‘telde’, met Tieltse Renners toen nog.
 
Geen complimenten
 
GUIDO: Ondertussen schreef je al twee keer Dwars Door Vlaanderen én het Belgisch Kampioenschap op jouw naam.
Yves: Ik werd in 2017 ook al Belgisch Kampioen tijdrijden, maar het BK van vorig jaar heeft toch de meeste invloed gehad op mijn carrière tot nu toe.
GUIDO: ’s Anderendaags word je wakker, in die mooie tricolor trui, en ontploft je gsm van alle felicitaties. Zijn sommige complimenten blijven hangen?
Yves: Ik heb ze wel allemaal gelezen, en lees als ik kan ook altijd de kranten bij het ontbijt, maar er zijn geen complimenten blijven hangen, nee. Ik ben niet echt bezig met wat ze zeggen over mij. Eigenlijk hecht ik enkel belang aan de meningen van de ploeg. Van Tom Steels en Patrick Lefevere en zo.
GUIDO: Je gaf achteraf je ploegmaats een zitmaaier cadeau. Fantastische move!
Yves: Heel tof hé, zo’n tractorke van John Deere? Ze zijn er allemaal tevreden over. Behalve Iljo Keisse, die wou liever een robotje. (lacht)
GUIDO: Weet je al wat je jouw ploegmaats dit jaar schenkt als je jezelf opnieuw tot Belgisch Kampioen kroont?
Yves: Ik ga eens goed moeten denken wat ik kan geven om opnieuw origineel uit de hoek te komen, maar de kans dat ik tweemaal op rij de Belgische Trui win, is vrij klein.
 
Vaste rituelen
 
GUIDO: Voel je trouwens extra druk om te presteren nu je rondrijdt in de Belgische kleuren?
Yves: Voor de voorjaarsklassiekers ben ik altijd wat extra zenuwachtig. Bijgelovig niet echt, maar ik heb wel vaste rituelen en een vast ritme in de uren voor een koers. Tijdens de opwarming van een tijdrit luister ik bijvoorbeeld graag naar muziek om me op te peppen. Niet dat ik een lievelingsliedje heb, meestal ga ik voor een playlist op Youtube of Spotify. En dat mag redelijk hard zijn. Boenke-boenke.
GUIDO: Nog een laatste vraagje… Wie is De Mol?
Yves: We zijn natuurlijk niet vaak thuis, maar ik volg zulke programma’s wel graag. Gelukkig is er Terugkijk TV. En Netflix! Narcos vond ik geweldig, en momenteel kijk ik met mijn kamergenoot Tim Declercq naar Breaking Bad. Een beetje laat, ik weet het. Velen zeggen dat de reeks wat afzwakt na het tweede seizoen. Onzen doc is dan ook afgehaakt. Soms is het misschien een beetje voorspelbaar, maar tot nu toe vind ik het wel nog geestig. Wuk’n kalvers zijn dat eigenlijk. (lacht)

(SVR)