De studententijd van Jennifer Heylen

Jennifer Heylen is nog net geen dertig, en haar acteercarrière loopt als een trein. Na de webseries Instafamous, Brak en Bathroom Stories, en haar opgemerkte doortocht bij De Slimste Mens, zal Jennifer binnenkort te zien zijn in zowat elke nieuwe Vlaamse film en reeks die je je kan indenken.

En weet je wat? Daar heeft ze niet eens voor gestudeerd!

Jennifer: Ik was Rechten gaan studeren, maar ik ben er na een jaar mee gestopt, want dat was niets voor mij. Toen ben ik gaan werken in de marketing. Dat vond ik wel fijn, dus ik dacht: waarschijnlijk zal ik dit de rest van mijn leven doen. Maar toen mocht ik meespelen in een kortfilm van een student aan het RITCS. Het waren draaidagen van zeven uur 's ochtends tot negen of tien uur 's avonds. Ik moest constant nat zijn, in een koude hangar, maar alsnog wou ik 's avonds niet naar huis. Toen dacht ik: is dit een passie die ik voel? (lacht) Een eureka-momentje.

GUIDO: Je hebt dus maar één jaar gestudeerd in Leuven?

Jennifer: Ja, maar ik ben daar wel opgegroeid. Toen ik begon uit te gaan in Leuven, vanaf mijn zestiende of zo, kwam ik al in het studentenleven terecht. Op die manier heb ik dat toch intensief beleefd, ook al omdat mijn vriendinnen wel zijn blijven voortstuderen, zodat mijn leven nog een tijdlang min of meer 'student-achtig' bleef.

GUIDO: Heb je nooit spijt gehad dat je gestopt bent?

Jennifer: Natuurlijk wel!

GUIDO: Verklaar je nader.

Jennifer: Omdat ik van mening ben dat je iets waaraan je begint, ook moet volhouden, ook al doe je het niet graag. Volharding tonen. En dat is me niet gelukt, ik heb het na één jaar opgegeven. Als iets niet honderd procent verloopt zoals ik het wil, dan stop ik. Dat is een slechte gewoonte, dat besef ik van mezelf. Dus ja, ik heb spijt, niet voor het diploma, maar voor mezelf, omdat ik het niet heb volgehouden.

GUIDO: Kan je mensen begrijpen die hun studententijd de mooiste jaren van hun leven vinden?

Jennifer: Mensen zijn van nature nostalgisch. Als we achteruitkijken, denken we altijd dat het toen beter was. Onze bedrading zit zo in elkaar: wij onthouden enkel de hoogtepunten, enkel het goede. Daarom denk ik dat mensen vaak zo positief terugkijken op hun studententijd, al is het natuurlijk ook wel zo dat je in die periode een stuk zorgelozer bent. Behalve over geld dan. Conclusie: als je een rijke student bent, dan is het zéker de tijd van je leven. (schaterlacht)

GUIDO: Heb je nooit overwogen om een toneelopleiding te gaan volgen?

Jennifer: Ja, twee jaar geleden. Heel serieus overwogen zelfs.

GUIDO: En waarom is het bij een overweging gebleven?

Jennifer: Ik denk dat ik te veel schooldagen zou missen door te werken. Als ik een project heb van twintig draaidagen, dan kan ik niet op school zijn. Dat voortdurende uit- en instappen, dat zou te zwaar zijn. Ik zou het ook niet fair vinden ten opzichte van mijn medestudenten. Als student leg je samen een traject af. Je deelt lief en leed. Dat zou niet gaan als ik om de haverklap een maand of twee afwezig ben. Dus toch maar niet. Eigenlijk zou ik het liefst terug in de tijd gaan en als achttienjarige Toneel gaan studeren in plaats van Rechten. Maar dat gaat niet, want je kunt niet terug in de tijd....

Tekst: Herbert De Paepe