De studententijd van Maximiliaan Verheyen

Maximiliaan Verheyen - Maxi voor de vrienden - heb je vast al aan het werk gezien als Tagmag Insider, of gewoon op zijn eigen socialmediakanalen. Daar omschrijft hij zichzelf als "professioneel zeveraar", en ook wel als "kinderachtig, onuitstaanbaar en ambitieus".

Over de rest gaan we ons niet uitspreken, maar ambitieus is hij zeker, want Maxi is ook coscenarist van FOMO, de Vlaamse horrorfilm die eind juni te zien is in de bioscoop.

GUIDO: Wat heb jij gestudeerd?

Maxi: Mijn ouders wilden graag dat ik een ietwat veilige studierichting koos, en dus heb ik eerst Leerkracht Economie en Engels gestudeerd. Op dat moment wist ik nog niet goed wat ik wou aanvangen met mijn leven, en leerkracht leek me wel iets. Dat klinkt nogal vaag, maar blijkbaar wordt in onze maatschappij van een achttienjarige verwacht dat die weet wat-ie wil, terwijl dat meestal helemaal nog niet het geval is. Tijdens mijn opleiding ben ik begonnen met online content creëren en heb ik daar mijn passie voor ontdekt. Na mijn leerkrachtenopleiding heb ik dan een schakel gelegd naar Film- en Televisiestudies aan de Universiteit Gent.

GUIDO: Da's geen filmschool hé?

Maxi: Nee, da's pure theorie, een onderdeel van de richting Communicatiewetenschappen. Ik heb mijn schakel wel opgesplitst in twee jaar, want ik was niet de beste student. Daarna kon ik aan die master beginnen, en in de zomer heb ik dan veel stage gelopen bij productiehuizen, om zeker te zijn dat het mijn ding was.

Verbaasd door goede cijfers

GUIDO: Kon jij je als student wel ongebreideld uitleven, want zowat alles werd gefilmd voor je social media?

Maxi: Mijn vrienden hebben materiaal dat zou kunnen volstaan om mijn carrière te ruïneren, maar ik vertrouw erop dat ze dat niet gaan vrijgeven. (lacht) Nee, ik vind het eigenlijk wel leuk dat al die studentikoze herinneringen zijn vastgelegd op social media. Mijn ouders bijvoorbeeld, die hebben vrijwel niets vastgelegd in hun studententijd. Ik ben blij dat ik ben opgegroeid in een generatie waarin dat wel kon. Al moet ik toegeven dat we de laatste jaren wel proberen onze gsm weg te leggen als we beginnen te pre-drinken voor het uitgaan, maar dan nog worden er altijd wel wat stories gemaakt.

GUIDO: Moest je een thesis schrijven voor die master?

Maxi: Aangezien ik zoveel bezig was met social media, wou ik voor mijn thesis een thema zoeken dat daaraan was gelinkt. Ik heb toen - en pas op, het is een hele boterham - onderzocht hoe mensen met een queer identiteit Instagram gebruiken als queer-activistisch platform.

GUIDO: Heeft dat onderzoek goede cijfers opgeleverd?

Maxi: Ja, daar was ik zelf verbaasd over! Ik dacht dat ik gebuisd zou zijn, maar als ik me goed herinner heb ik een 14 op 20 gekregen.

Studentenleven zonder examens

GUIDO: Was je studententijd de beste tijd van je leven?

Maxi: Ik ben nu anderhalf jaar afgestudeerd en heb het grote geluk dat ik een job mag uitoefenen die ik heel graag doe. Ik amuseer me. Ik heb nooit een maandaggevoel, en dat komt omdat ik vandaag eigenlijk nog altijd min of meer leef als een student, maar dan minus de examens. Wat ik soms wel mis, is de sfeer die errond hing, want mijn vrienden van toen hebben ondertussen wel vooral 9-to-5-jobs. Samen na de les iets gaan drinken, die tijd is natuurlijk voorbij.

GUIDO: Werkte je in het begin als jobstudent bij Tagmag?

Maxi: Ja, dat is begonnen als een studentenjob. Als Tagmag Insider mocht ik interviews gaan doen, naar evenementen gaan, dat soort dingen. Toen ik afstudeerde, heb ik dat Tagmag-hoofdstuk dan wel stilaan afgesloten.

GUIDO: Zou je je eigen studentenparcours aanraden aan een achttienjarige van vandaag?

Maxi: Het belangrijkste is dat je iets hard genoeg wil en er ook voor wil werken. Dan kom je er wel. Ik heb vaak vakanties en vrije dagen opgeofferd om stage te kunnen lopen. Zo heb ik ervaring opgedaan en een netwerk opgebouwd, en dat is minstens even belangrijk als de studierichting die je kiest. Bovendien mag je ook niet verwachten dat onmiddellijk nadat je bent afgestudeerd al je dromen zullen uitkomen. Zo werkt het niet.

Tekst: Herbert De Paepe