Studente Constance Brackman voetbalt bij Standard en de Red Flames

Als het sportjaar 2022 ergens voor zal worden herinnerd, dan is het de definitieve doorbraak van het vrouwenvoetbal. Of heb jij de prestaties van de Red Flames niet gevolgd misschien, toen ze in Engeland de kwartfinales van het EK haalden? Een van die vaardige voetbalsters is Constance Brackman, een twintigjarige studente Kinesitherapie die verdedigt bij Standard.

GUIDO: Hoelang speel je al voetbal?

Constance: Sinds ik vijfenhalf was, bij RFC Rhinois, een kleine dorpsploeg. Standard heeft me opgepikt bij nationale selecties voor de U15. Eerst wou ik dat niet, want ik wou bij de jongens blijven spelen. Men had me altijd verteld dat ik meer zou leren bij de jongens. Ik ben dus nog een jaar gebleven en heb daarna alsnog getekend bij Standard als U16. Toen ik zestien werd, mocht ik meteen bij de eerste ploeg spelen.

GUIDO: Kon je je in het begin voorstellen dat je ooit op zo'n hoog niveau zou voetballen?

Constance: Nee, daar dacht ik niet aan. In het begin was het een pure hobby. Ik keek voetbal op tv met mijn mama, en ik wou dat ook doen, maar niet met het idee om ooit professioneel te worden. Toch dacht ik toen al aan niets anders dan voetbal, al sinds ik vijf was. Voetbal, voetbal, voetbal. Ik heb diverse sporten uitgeprobeerd, maar voetbal was mijn favoriet. Op school sjotte ik altijd met de jongens. Ik dacht aan niets anders. Nu is dat toch iets ruimer geworden: nu denk ik naast voetbal ook nog aan de school en aan mijn vrienden. (lacht)

GUIDO: Wat heb je nodig om door te breken in het vrouwenvoetbal?

Constance: Hard werken en focussen. Nu ik student ben, valt het niet mee om 's morgens en 's avonds te trainen. De combinatie is moeilijk.

Les - trainen - blokken - slapen

GUIDO: Je studeert Kinesitherapie. Waarom vind je dat belangrijk?

Constance: Ik verdien nog niet genoeg met voetballen om ervan te kunnen leven, dus ik had een plan B nodig. Er zijn niet veel vrouwen die als voetbalster hun brood verdienen, zeker niet in België. Ze werken of ze studeren. Je weet trouwens nooit of een blessure voortijdig een einde maakt aan je sportcarrière, en dan moet je ergens op kunnen terugvallen.

GUIDO: Je zei al dat de combinatie topsport en studeren moeilijk is. Hoe slaag je er dan in?

Constance: Het voetbal slorpt massa's tijd op. Naast de matchen trainen we vier tot vijf keer per week. Zodra ik thuiskom van school, vertrek ik naar de training, die van zeven tot halfnegen loopt. Daarna moet ik nog beginnen te studeren. Dat is niet gemakkelijk en erg vermoeiend. En 's anderendaags moet ik opnieuw naar de les. Lastig, hoor. Gelukkig is er het topsportstatuut, waardoor ik flexibel mijn vakken mag kiezen. Zo kon ik vorig academiejaar onmogelijk nog de stages erbij nemen. Die zal ik dit jaar doen, dus eigenlijk heb ik mijn academiejaar in twee geknipt.

Geen uitgaansleven

GUIDO: Wat vinden je medestudenten van je sportcarrière?

Constance: Ze staan ervan versteld dat ik alsnog blijf voortstuderen. Ook voor de Red Flames moet ik tijd uittrekken. Tijdens de blok was ik bijvoorbeeld op stage. Ze vragen zich af hoe ik dan toch nog studeer en slaag voor de examens. Het is een kwestie van organisatie.

GUIDO: Volgen de proffen je prestaties?

Constance: Ik zou het niet weten. Ze zijn natuurlijk op de hoogte van mijn topsportstatuut, maar of ze mijn matchen volgen, daar heb ik geen idee van.

GUIDO: Ook qua studentenleven ziet jouw agenda er bijzonder uit, veronderstel ik?

Constance: Ja, ik moet natuurlijk op mijn voeding en op mijn gewicht letten. Ik heb wel het geluk dat het studentikoze uitgaansleven niet echt aan mij is besteed. Als je op hoog niveau wil sporten, kan je niet elke avond uitgaan en rotzooi eten, dat gaat niet.

GUIDO: Wat brengt je sportieve toekomst?

Constance: Ik heb voor twee jaar bijgetekend bij Standard. Die ga ik dus uitdoen en ondertussen wil ik mijn studie afwerken. Daarna zien we wel wat er in mijn richting waait...

Tekst: Axelle Fontaine