Marie Vinck schittert in 'De Kus'

De Kus, de debuutfilm van Hilde Van Mieghem, draait inmiddels drie weken in de Belgische bioscopen. Voor de 21-jarige studente Marie Vinck, dochter van Hilde en ster van de film, waren het bepaald hectische weken. Ze blaast even uit bij een kopje muntthee, en wij luisteren mee.

GUIDO: Gaat het nog zo'n beetje?

Marie:(diepe zucht) We hebben heel veel promotie gevoerd. Dat kwam meestal neer op moeder-dochterinterviews, en dat was wel vermoeiend. De hele dag door van hier naar daar rennen. En je moet ook jezelf verkopen. Dat is eigenlijk wel raar, ik had dat nog nooit gedaan. Het is een niet te onderschatten druk om jezelf telkens opnieuw te moeten uitleggen en bewijzen. Ik vond dat eigenlijk stresserender dan het draaien van de film zelf.

GUIDO: De film is niet overal even goed ontvangen, maar voor jouw acteerprestatie was er niets dan lof. Gaf dat een dubbel gevoel?

Marie: Ja, in die zin dat het me eigenlijk nog onzekerder maakt. De volgende keer dat ik acteer, zal ik me pas echt moeten bewijzen. Als iedereen zegt: "Je bent goed", dan moet je het de volgende keer nog beter doen. Mocht ik meer kritiek hebben gekregen op mijn rol, dan zou ik juist strijdvaardiger zijn geworden, dan zou ik willen hebben laten zien dat ik het wel kan.

GUIDO: Kritiek als motor! Welke is de meest verrassende reactie die je hebt gekregen?

Marie:(denkt even na) Op een gegeven moment stond ik tijdens de promotie tussen een aantal zakenlui. Ik kende daar iemand van, en die stelde mij voor aan zijn collega's. Nu bleek dat die mannen onder elkaar bezig waren hoe herkenbaar ze De Kus wel vonden. Dat ze, zoals Jan Decleir in de film, ook soms hun dochter afschepen aan de telefoon omdat ze nooit tijd hebben, en dat ze daar in de toekomst toch meer op zouden gaan letten. Dat vond ik wel verbazend, dat zelfs deze mensen zich erin herkenden.

GUIDO: Het grootste deel van de film is zo hard dat er iets grondig mis is als je jezelf erin herkent.

Marie: Nou, het feit van die eenzaamheid, en hoe iedereen op zoek moet gaan naar zichzelf, ik denk dat de meeste mensen dat toch op een bepaalde manier kennen.

GUIDO: Maar je krijgt constant slaag in de film! Waren die harde scènes moeilijk om te spelen?

Marie: Ik vond het veel moeilijker om verliefdheid te spelen. Als je speelt dat je slaag krijgt, is die situatie zo hard dat het niet moeilijk is daar een gevoel bij op te wekken. Maar een verliefdheid opwekken die er in het echt niet is, dat is veel moeilijker. Ook een vrolijke scène spelen is niet makkelijk. Als iemand verdrietig is, dan zie je dat aan die persoon. Vrolijkheid is echter niet per se op iemands gezicht af te lezen. Je moet dat dan proberen duidelijk te maken zonder het er al te dik op te leggen, want dan wordt het artificieel.

GUIDO: Zou je die harde scènes ook zo makkelijk hebben kunnen spelen als de regisseur niet je moeder was geweest?

Marie: Dat hangt ervan af of die regisseur er even goed mee om zou kunnen als mijn moeder. Ik denk het wel, eigenlijk.

GUIDO: Als dochter van Hilde Van Mieghem ben je opgegroeid met acteurs in je directe omgeving. Helpt je dat als je een gevoelige scène moet spelen met een ervaren acteerkanon als Jan Decleir?

Marie: Dat speelt misschien wel een rol ja. Ik ken Jan al van toen ik nog een klein kindje was, dus die acteurswereld op zich had voor mij niet zo'n hoge drempel. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet zenuwachtig was om met Jan Decleir te filmen. Hij is tenslotte een heel groot acteur, en daar moest ik dan bij gaan zitten… Maar hij was heel lief en zo, dus dat viel wel goed mee.

GUIDO: Op de affiche staat: 'Love is blind, but not stupid'. Toch vond ik het hoofdpersonage Sara soms wel behoorlijk stupid. Jij niet?

Marie: In het begin zeker en vast. Ze is heel naïef en laat zich makkelijk op sleeptouw nemen, net omdat ze zo erg op zoek is naar liefde. Maar eens ze beseft dat het milieu waarin ze terechtkomt niet deugt, zal ze de man die haar mishandelt juist gebruiken om vrij te komen. Dat vind ik wel slim, daar kiest ze toch voor zichzelf.

GUIDO: Je zegt vaak dat je nog niet weet of je wel actrice wil worden. Te laat, je bent het al!

Marie: Dat zegt mijn mama ook altijd… (lacht)

 

(HDP)