Striprecensie: 'De Schele Hond' van Etienne Davodeau
Het Louvre in Parijs sponsort al geruime tijd striptekenaars om zich te laten inspireren door (kunstwerken in) het museum. Dat heeft al een dertigtal albums opgeleverd.
Die zijn lang niet allemaal in het Nederlands vertaald, maar De Schele Hond van Etienne Davodeau dus wel. Terecht, want het is een zeer vermakelijk verhaal over een suppoost die door zijn nieuwe schoonfamilie wordt gevraagd of een amateurschilderij van hun stamvader een plaatsje verdient in het Louvre. Een schilderij van... een schele hond. De strip zit vol geinige details, zoals een weddenschap onder suppoosten hoeveel minuten het zou duren voor de eerste toerist van de dag de weg naar de Mona Lisa vraagt. Je komt ook te weten waarom de voeten van de marmeren beelden in het Louvre blinken als geboend: voetfetisjisme is er een reëel probleem; aan de marmeren tenen wordt geregeld gefrutseld en zelfs gelikt. Onderweg kom je te weten wie de mooiste kont uit de oudheid had en bedenkt (of onthult?) Davodeau een geheim genootschap onder de vaste museumbezoekers. Zeer genietbaar album van een routineuze vakman.
Tekst: Herbert De Paepe