Chris Dusauchoit : "Het uitgaansleven in Gent is vijf keer beter dan in Leuven. Allez, vier keer."
Diep in Chris Dusauchoit schuilt een wereldverbeteraar. Er kan geen dier in nesten zitten, er mag geen generatieconflict tussen tieners en hun ouders ontploffen, of Chris gooit met een niets ontziende zelfopoffering zijn vege lijf in de bres. Wat heeft die man in godsnaam gestudeerd?
"'t Is een lang verhaal," lacht-ie. "Ik heb zeven jaar gestudeerd, 'k had dokter kunnen zijn." Chris haalt diep adem en plooit zijn indrukwekkend studiecurriculum open.
DUSAUCHOIT: Ik ben begonnen op de Sociale Hogeschool in Gent aan een opleiding maatschappelijk assistent, richting sociaal beleid. In het tweede jaar had ik echter al door dat dat niks voor mij was. Het was te zwaar op de hand. Ik vond het een heel goede opleiding, heel breed ook, maar ik voelde toch dat dit mijn ding niet was. Ik heb wel het diploma behaald, waardoor ik in Leuven in één jaar de kandidaturen politieke wetenschappen kon doen. Maar al na een maand dacht ik: dit is helemáál niets voor mij, zo saai! Ik kon toen gelukkig nog overschakelen op communicatiewetenschappen. Niet omdat ik dacht daar mijn beroep van te maken, maar ik redeneerde: als ik nu toch nog een universitair diploma ga halen, dan doe ik dat liefst met dingen die me interesseren, zoals film, radio, boeken... Zo is 't gegaan.
>> SLOTEN KOFFIE EN KILOMETERS SIGARETTEN
GUIDO: Wat voor student was jij: blokbeest of fuifnummer?
DUSAUCHOIT: Geen van beide. Zeker geen fuifnummer. Ik was als student nogal redelijk op mezelf geplooid. Ik was geen zwijn dat naar cantussen of de fuiven van 't jaar ging. En een blokbeest was ik al zeker niet, want ik ben iemand die alles uitstelt tot het laatste moment. Ik was zo'n student die in de examens nachtenlang blokte op sloten koffie en kilometers sigaretten. Ik kon niet beginnen te studeren als er geen druk achter zat. Maar anderzijds ben ik ook nooit naar een examen geweest zonder de syllabus volledig geblokt te hebben.
GUIDO: Het wordt sterk afgeraden, maar blijkbaar is het toch mogelijk op die manier je diploma te halen.
DUSAUCHOIT: Natuurlijk. En wat ook altijd goed helpt op examens, is op zijn minst de indruk geven dat je de stof beheerst. Dat houdt wel in dat je de prof goed moet kunnen inschatten. Als de examinator het niet zo begrepen heeft op papegaaienwerk, is het eigenlijk heel makkelijk om die mens een klein beetje om de tuin te leiden, door zijn woorden net iets anders te formuleren. Of door er iets uit de actualiteit bij te sleuren, da's ook een gouden tip. (lacht) Als je aan proffen kan tonen dat je hun cursus snapt, en dat je die bovendien kan toepassen op wat er om je heen gebeurt, dat slaat meestal geweldig goed aan.
>> FANFARE VAN HONGER EN DORST
GUIDO: Zat je op kot?
DUSAUCHOIT: In Gent zat ik op een vrij droevig kot, waar je eigenlijk niet wist wie er naast of onder of boven je woonde. In de keuken waren er allemaal aparte kleine kastjes met je naam op de koffie en de confituur. Vreselijk vond ik dat. In Leuven zat ik in een gemeenschapshuis. Aparte kamers wel, maar met een gemeenschappelijke keuken en een gemeenschappelijke budgetpot. Iedereen kende iedereen, en je maakte een taakverdeling. Zo leerde je koken en met geld omgaan, dat was veel leuker.
GUIDO: Werden ook de liefjes gedeeld?
DUSAUCHOIT: Nee! (lacht)
GUIDO: Welke is de leukste studentenstad: Gent of Leuven?
DUSAUCHOIT: (zonder nadenken) Gent! Die stad geeft je niet de indruk dat de wereld er rond de campus draait, wat je in Leuven wel hebt. Leuven is studenten, studenten, studenten, terwijl je in Gent tenminste ook gewone werkmensen en scholieren tegen het lijf loopt. Ook qua uitgaansleven is Gent veel gevarieerder. Vijf keer beter dan Leuven. Allez, vier keer.
GUIDO: Had je een stamcafé?
DUSAUCHOIT: In Gent ging ik naar 't Krawietelke aan de Blandijnberg. In Leuven frequenteerde ik een inmiddels ter ziele gegaan jazzcafé in de buurt van de Mechelsestraat. Ik zat vaak in bruine kroegen waar de muziek niet te luid stond en waar je aan de toog de wereld kon verbeteren. Liever dat dan in een soort fanfare van honger en dorst lallend door de studentensteden trekken, een spoor van vernieling achterlatend.
Herbert De Paepe