Nieuw in de cinema: 'BXL'
De openingsscène van BXL is meteen de beste uit de film. Twee jonge ketjes op een Molenbeeks dak eten een mitraillette, en de ene klaagt omdat er mayonaise op zijn broodje is. "Niet te vreten, cette sauce de Flamand!"
Daar hebben we vrolijk om gelachen, maar het lachen verging ons al snel. Niet alleen omdat deze film van Ish en Monir Ait Hamou onvermijdelijk de tragische toer opgaat, maar vooral omdat BXL zo ééndimensionaal en voorspelbaar is. Het is alsof een lijstje wordt afgestreept. Gefnuikte dromen om uit het getto te geraken? Check. Politiebrutaliteit? Check. Al dan niet latent racisme? Check. Extremistische ronselaars op de straathoek? Check. Een "ongeval" vol goedkope symboliek? Check. Ongeloofwaardige rollen van een handvol Vlaamse acteurs? Check.
De broers Ait Hamou zijn absoluut geen Adil en Bilall, en zelfs geen Nabil Ben Yadir. BXL heeft niets te bieden wat we al geen tien keer eerder en beter hebben gezien. Molenbeek en Brussel verdienen beter dan deze lauwe prent.
Tekst: Herbert De Paepe