Nieuw in de cinema: 'Köln 75'
Dat Keulen halverwege de jaren zeventig niet bepaald de meest swingende stad van Duitsland was, vindt ook Vera Brandes, een opstandige tiener die onder het juk van haar autoritaire vader vandaan wil. Ze jaagt haar wilde dromen na door met bakken enthousiasme en zonder al te diep na te denken promotor van lokale jazzconcerten te worden.
Vera's droom bleek geschiedenis in de wording, want als achttienjarige jazz bunny slaagde ze er op onwaarschijnlijke wijze in de legendarische pianist Keith Jarrett naar Keulen te krijgen, voor een concert in de opera dat het bestverkochte solo-album in de jazzgeschiedenis zou opleveren.
Echt gebeurd allemaal, en regisseur Ido Fluk (geboren in Israël, woont in New York) verfilmt het aanstekelijk maar onevenwichtig, alsof hij zelf aan het improviseren gaat. Hij doorbreekt een paar keer de vierde muur door een muziekjournalist recht in de camera een lesje jazzgeschiedenis te laten doceren, wat hoogst amusant is, maar wel de vaart uit de film haalt. Het basisverhaal over Vera Brandes is dan weer te nadrukkelijk feelgood, met een ouderwets generatieconflict dat er vingerdik op ligt en een actrice die tien jaar te oud is om geloofwaardig een tiener te spelen. De immer voortreffelijke John Magaro is wel uitstekend als de getormenteerde pianist.
Tekst: Herbert De Paepe