Bandits: Bruce en Billy Bob op valium

Na 11 september heeft Bruce Willis gezworen nooit meer een actieheld te spelen die zijn doelen bereikt middels het fotogeniek opblazen van gebouwen en rollend/vliegend materieel. Neem het hem eens kwalijk. Maar als dat wil zeggen dat hij voortaan alleen nog maar in slaapverwekkende prullen als Bandits zal acteren, dan mag Bruce voor ons part gaan rentenieren. De namen achter de film zijn nochtans niet de eersten de besten. Regisseur Barry Levinson (Rain Man, Good Morning Vietnam) hengelde al een tiental keer naar een Oscar, al maakt-ie met Bandits meer kans op een Gouden Framboos. En op papier beloofde de love triangle tussen Bruce Willis, Billy Bob Thornton en de verrukkelijke redhead Cate Blanchett (The Lord of the Rings) op zijn minst vonken te geven. Niets van dat alles. Het verhaal is waardeloos: een duo uit de nor ontsnapte bankovervallers maakt naam als de sleepover bandits, omdat ze telkens in het huis van de bankdirecteur logeren de avond voor de overval. Op hun tocht richting Mexicaanse grens pikken ze Kate op, een vereenzaamde jonge echtgenote met een keukenvoorliefde voor foute hits van Bonnie Tyler. Kate wordt verliefd op... hen allebei.

Bandits, een film die minstens een halfuur te lang duurt, is grappig noch spannend, en de acteurs lopen hopeloos verloren. Willis bakt er niets van - hij lijkt wel onder de valium te zitten - en enkel om de tics van Billy Bob Thornton valt af en toe even te grijnzen. Doffe en fletse ellende troef dus, die tot overmaat van ramp nog wordt aangedikt door een vreselijk banale soundtrack. Barry Levinson hééft het niet meer, en dat hadden deze acteurs vroeger moeten inzien.

(JC)