Maaike Hartjes tekent haar leven
Al meer dan tien jaar lang tekent de Nederlandse Maaike Hartjes dagboekstripjes over haar eigen leven. Dat doet ze in een verraderlijk naïeve 'poppetjesstijl', die echter bijzonder efficiënt blijkt voor de herkenbare plakjes dagelijks leven die ze optekent.
Hartjes is de eerste bundeling van de stripjes die Maaike wekelijks tekent in het vrouwenblad Viva.
Bij een kopje koffie in haar Amsterdamse flat vragen we of haar stripjes verwant zijn met de cursiefjes van Carmiggelt. "Je bent de eerste die dat opmerkt," zegt Maaike. "Het zou best wel eens kunnen kloppen, want ik heb vroeger veel Carmiggelt gelezen."
GUIDO: Door die dagboekjes te tekenen, geef je jezelf onvermijdelijk bloot.
Maaike: Ja, maar het gaat niet om geheimen hé. Het gaat steeds over gewone dingen, waar ik ook in het echte leven heel open over praat. Het gebeurt wel eens, op signeersessies of zo, dat wildvreemde mensen met me beginnen te praten alsof ze me al jaren kennen, omdat ze m'n stripjes hebben gelezen. Dat spel speel ik dan wel even mee hoor. En je hebt er ook die wilde verhalen vertellen en vragen of ik daar iets mee kan doen. Nee dus. Mocht hier straks in de straat een vliegtuig neerstorten, dan zal ik daar geen stripje over tekenen. Mijn thema's put ik uit het gewone leven van alledag.
GUIDO: De moord op Theo van Gogh is hier bij wijze van spreken om de hoek gebeurd. Daar teken je dan ook niet over?
Maaike: Nou, toevallig heb ik daar wel iets mee gedaan. Ik liep met mijn vriend over straat, en vlak bij de plaats van de moord kwamen we een meisje tegen dat we kennen. Een moslimmeisje, en daar hebben we wat mee staan babbelen. Daarover heb ik een stripje gemaakt, over hoe we daar gezellig stonden te keuvelen met een moslima. Op dat moment voelde ik me heel erg geïntegreerd.
GUIDO: Jij voelde je geïntegreerd?
Maaike: Ja. Waarom zouden de migranten alle moeite moeten doen? Als ik een inspanning doe om mijn Marokkaanse buurvrouw te leren kennen, doe ik toch zelf ook aan een vorm van integratie?
GUIDO: De poppetjes die je tekent zijn heel rudimentair, en toch zit er veel gevoel en expressie in. Hoe doe je dat?
Maaike: Door er heel veel aan te sleutelen tot ze helemaal goed zitten. Op papier teken ik net zoveel poppetjes tot er eentje bij is dat me bevalt. Dat wordt dan ingescand, en op de computer ga ik er nog wat aan zitten retoucheren, tot ik helemaal tevreden ben.
GUIDO: Was het moeilijk om je een weg te banen in de mannenwereld die de stripbusiness toch nog altijd is?
Maaike: Dat valt wel mee. Zeker nu. In het begin had ik soms nog de indruk dat ze me beschouwden als 'dat lieve kleine meisje dat ook strips tekent', maar inmiddels zijn ze wel aan me gewend, denk ik. Eigenlijk gaat het niet over het feit dat ik een vrouw ben. Waar mannen uit de stripwereld wél soms op durven afknappen, is dat ik publiceer in een vrouwenblad als Viva.
GUIDO: Dan denken ze: een stripje dat tussen de mode- en de shoppingrubriek staat, dat is niets voor mij.
Maaike: Precies. Terwijl ik helemaal geen anti-mannenstrip maak. (lacht) Ik hou natuurlijk wel rekening met de interesses van de lezeressen van de Viva, maar ik hoop toch dat ook mannen wat aan m'n stripjes kunnen hebben.
GUIDO: Je werkt ondertussen ook aan een reisstrip, samen met je vriend Mark Hendriks?
Maaike: Ja, Mark heeft een pennenvriendin in Hong Kong, en die zijn we gaan opzoeken. Over die reis hebben we samen een strip gemaakt. Het wordt trouwens de hoogste tijd dat we die afwerken, want binnen een paar weken vertrekken we opnieuw naar Hong Kong, en dan verder naar Korea en Japan. Wat dan ongetwijfeld ook weer stof zal opleveren voor een strip.
GUIDO: Goeie reis!
(HDP)