Karoline Kamosi alias LEKI

Er zijn mensen die met ritme in hun lijf geboren zijn. Karoline Kamosi (27) is zo iemand. Terwijl ze spreekt, wiegt ze haar hoofd heen en weer alsof er constant een vette groove tussen haar oren weerklinkt.
 Geen wonder natuurlijk als je Afrikaanse roots hebt, het kleine zusje bent van Ya Kid K van Technotronic en zelf als Leki (Lingala voor 'klein zusje') bent gebombardeerd tot de hiphop- en R&B-prinses van België.

 

Karoline ken je van Juice, de stomende mix van R&B, hiphop, dancehall en nu-soul waarmee ze elke vrijdag- en zaterdagavond op Studio Brussel het weekend op gang trekt. Op TMF presenteerde ze Cool Sweat, en inmiddels maakt ze ons warm voor 'black urban music' in 411 op JIM. En Leki? Die ken je ongetwijfeld van de pompende danshits 'Breakin' Out' en 'Crazy'. Hoog tijd voor een kijk in de warme ziel van een kleine zus die groot werd.

 

GUIDO: Voel je je in België een beetje een pionier?

Leki: Ja en nee, er waren er voor mij hé. Benny B. (lacht) Ik was niet de eerste, maar de tijd is nu blijkbaar rijp voor een nieuwe lading R&B- en hiphopartiesten in België. Bij mijn platenfirma hebben er juist nog een aantal nieuwe getekend. Het feit dat ik als Leki zo goed ben onthaald, heeft wel deuren geopend, denk ik.

GUIDO: Je krijgt natuurlijk ook volop de kans om dit soort muziek te promoten op radio en tv.

Leki: Absoluut. Ik hou constant mijn ogen en oren open om te zien wat er leeft in het wereldje. Als een goeie hiphop- of R&B-plaat uitkomt van een Belgische artiest, dan zal ik dat zeker extra in de verf zetten.

GUIDO: Bij ons ben je zowat de R&B-prinses, en toch trek je naar Los Angeles, waar duizenden zwarte zangeressen op hun doorbraak wachten. Waarom?

Leki: Ik experimenteer graag. Mijn twee eerste singles, je kan niet zeggen dat dat pure R&B is, zeker als je het vergelijkt met de stuff uit Amerika. Nu kreeg ik van de platenfirma toch de vraag om binnen een bepaald format te werken. Ik haat dat woord, maar bon, dat is nu eenmaal de industrie die erachter zit. Zo kreeg ik de mogelijkheid om naar de bron te gaan, want dit soort muziek komt nu eenmaal uit Amerika. Dus waarom niet? Ik vind Amerika langs de ene kant een heel tof, intrigerend en bijzonder land, maar anderzijds heb ik de mentaliteit ook al verafschuwd. Die dikkenekkerigheid, ze kunnen soms zo vol zijn van zichzelf. Maar dat zorgt er ook wel voor dat ze dingen gedaan krijgen, dat ze erin slagen om echt alles uit zichzelf te halen. Anything is possible, weet je wel.

GUIDO: Ook de videoclip van 'Breakin' Out' is in Los Angeles gedraaid. Niet slecht voor een eerste single!

Leki: Een aantal jaar geleden had ik een idee voor een nieuw lifestyleprogramma op TMF. Dat zijn we toen gaan opnemen in Amerika, en mijn toenmalige manager had geregeld dat we konden draaien met Abdullh Malik, een bekende hiphopregisseur. Daar klikte het wel mee, en we zijn in contact gebleven. En toen mijn platenfirma zelf begon over de mogelijkheid om in Amerika een clip op te nemen, heb ik onmiddellijk aan Abdullh gedacht.

"Mensen stralen energie uit"

GUIDO: Is live optreden het ultieme wat je als zangeres kunt doen?

Leki: Dat denk ik wel ja. Ik denk dat je het daarvoor doet. Ik krijg een kick als ik zie wat voor effect mijn muziek heeft op een publiek. Mensen meesleuren in jouw creatieve wereld als artiest, dat creëert zo'n energie, daar heb je geen idee van. Ik had afgelopen voorjaar eens een heel zware week. Ik was een weekendje naar Los Angeles overgevlogen, voor repetities, opnames, zowat alles door elkaar. Ik was nog maar pas terug in Vlaanderen toen ik in een school moest gaan optreden. Ik was echt pompaf. Maar ik klom op dat podium, en ik zag al die jonge gasten staan die zich kwamen uitleven op mijn muziek, en plots was al die vermoeidheid totaal weg. Ik krijg letterlijk energie van live te zingen. Mensen stralen energie uit, dat weet je toch? Je voelt dat ook als je in een kamer komt waar juist twee mensen ambras hebben gehad. Daar hangen slechte vibes, en zelfs als jij er niets mee te maken hebt, toch zul je dat voelen, die negatieve energie. Wel, op het podium is dat juist het omgekeerde: de samengebalde positieve energie van het publiek geeft jou als artiest de kracht om tot het uiterste te gaan.

GUIDO: In de studio doe je alles tien keer opnieuw tot het perfect is, maar live moet het van de eerste keer raak zijn.

Leki: Ja, maar het is toch niet zo erg als er live eens iets misloopt? Het is misschien juist leuk dat er dingen kunnen mislopen. Hoe ga je daar dan op inspelen? Misschien moet je improviseren, of eens een nummer stretchen. Dat is juist het leuke aan live: een optreden kan soms heel geslaagd zijn juist omdat het niet perfect is verlopen. Snap je? In de studio kun je hier en daar wat foefelen, maar live kan dat niet, en dat vind ik wel een uitdaging. Dan moet je erg veel repeteren en oefenen. Het is een heel creatief en spannend proces.

"Even alleen zijn met mijn adrenaline"

GUIDO: R&B is nog ondervertegenwoordigd op onze festivals. Ik zie Beyoncé bijvoorbeeld Werchter nog niet afsluiten.

Leki: Pas op, Destiny's Child heeft al eens in Dour gespeeld, dat vond ik wel vreemd om te horen. Toen moesten de meisjes uit de auto naar het podium worden gedragen omdat er te veel modder was. In hun tenuetjes ging dat niet. (lacht) Maar ja, je hebt gelijk, waarom eigenlijk niet? In Amerika doen al die R&B-artiesten de grote festivals, maar hier wordt dat blijkbaar niet als gepast beschouwd. Of nog niet. Het is aan het komen hé. De tijd is rijp. Snoop en The Game worden toch al gevraagd voor topfestivals, misschien 50 Cent...

GUIDO: Speel je liefst op festivals of in een zaal?

Leki: Dat doet er eigenlijk niet toe. Als het mooi weer is buiten, dat is schitterend. Zo'n festival met tienduizenden mensen, dat is indrukwekkend. Zo'n immense menigte die voor je staat... Om die dan in gang te krijgen, dat pusht je om dubbel je best te doen. Maar anderzijds is een zaal natuurlijk wel intiemer, en dikwijls is de akoestiek ook beter. Alhoewel, 't is te zien welke zaal.

GUIDO: Heb je al pittige backstage-avonturen beleefd?

Leki: Ja, maar die ga ik je niet vertellen hoor. (lacht) Ach nee, dat gaat er over het algemeen heel plezant aan toe. Het leukste is als je spontaan begint te jammen en te freestylen met andere groepen. Dat gebeurt wel eens, en dat zijn soms magische momenten. (geniet lachend na) Ik ben eigenlijk altijd op stap met een bende mannen, en die kunnen wel eens luidruchtig zijn. Als er één begint, barst de rest ook los. Maar dat ontaardt niet in zwijnerij, dat let de manager wel op. En ik ook trouwens. Eigenlijk ben ik soms toch wel een beetje een strenge. Net voor het optreden heb ik er behoefte aan om mezelf af te zonderen, om even alleen te zijn met mijn adrenaline. En dan heb ik het liefst dat de anderen zich ook een beetje kalm houden. Feesten kan wel wachten tot na het optreden. Maar dan nog: breek het kot niet af, want ik zou willen dat de organisatoren ons nog eens terugvragen. We hebben het wel eens ergens zo bont gemaakt dat ik denk dat we daar niet opnieuw op de affiche zullen verschijnen. (lacht) Voilà. Punt.

GUIDO: Nog één ding: je hebt rechten gestudeerd. Wat een rare studiekeuze voor een zangeres.

Leki: Vind je dat? Dat was uit idealisme!

GUIDO: Pardon? Om de kleine lettertjes van je contract te kunnen uitvlooien zeker?

Leki: Ik lees mijn contracten wel altijd na, maar daar heb ik eigenlijk zelf een advocaat voor.

GUIDO: Ook een idealist?

Leki: Uiteraard! (lacht hartelijk)

(HDP)