Students League: voetbaltornooi voor Antwerpse studenten
Kinesia heeft de finale van de
Students League gewonnen, zeg maar de
Champions League voor Antwerpse studenten. Kinesia versloeg zonder veel moeite Eligia met 5-0 forfaitcijfers
.
Aan zelfverzekerdheid hebben Antwerpenaren totnogtoe geen gebrek. En dus noemden ze hun overkoepelende voetbalcompetitie naar de Champions League, het paradepaardje van het voetbal. In de finale dit jaar geen Noormannen. De winnaars van vorig jaar, de Wikings, gingen eruit in de kwartfinales. En maar goed ook voor de organisatoren. De economiestudenten pakten de oppergaai, maar sloegen erin de beker nog dezelfde avond in stukken te breken. Er was iemand gaan inzitten, tja...
Halfnaakte cheerleaders
Studenten en sport, het blijft een vreemde combinatie. Daarom alle lof voor de organisatoren van de Students League. Achttien ploegen met elf studenten motiveren om elke week in het afgelegen Luchtbal een partijtje voetbal te spelen, geloof ons, het is niet evident. We zijn in onze strekenjaren ook nog sportpreses geweest.
De man die zijn vrije tijd opoffert om de Students League tot een goed eind te brengen, is Steven van Vlaanderen. Steven heeft zelfs badges laten aanmaken van de Students League. Moeders toch. Steven is een man met een missie (en heel veel geduld): “Er kroop heel veel werk in het motiveren van de clubs bij de oprichting van de competitie. Ik wou hen echt duidelijk maken dat er nog iets anders bestaat dan cantussen en fuiven. Maar eens dat gebeurd, was iedereen heel enthousiast. Het hoort ook bij studenten, een voetbalcompetitie. De interesse van de studenten is voldoende groot, maar het kan natuurlijk altijd beter. Als de tribunes vol zitten is het opzet geslaagd.”
Wij schatten dat ongeveer tweehonderd supporters voor een aangename sfeer zorgden. Al hadden we meer verwacht van het randgebeuren. Bengaals vuur, al eens een rookbommetje, de Leuvense studentenfanfare, goed en wel, maar waar bleven de grote studentenstreken: een veld zonder penaltystip, koeien op het veld, halfnaakte cheerleaders die de tegenstand van de kook brengen... Niets van dat.
Vrouwen op het veld
Wat ons vooral benieuwde was een van de extra spelregels. Gedurende de hele wedstrijd moest elk team minstens 2 meisjes ofte dames opstellen, en dat waren zeker niet de minsten.
Eligia liet zowaar een kandidate Miss Sports opdraven: Tania Smits. Bij Kinesia stelden ze niemand minder dan Sofie Piessen op, speelster van Sinaai girls uit eerste nationale.
GUIDO: Sofie, welk gevoel hou je over aan de wedstrijd?
Sofie: Het veld was heel moeilijk bespeelbaar. En het blijft natuurlijk studentenvoetbal. Er werd heel veel geduwd en getrokken. Maar ondanks alles ben ik er toch in geslaagd een degelijke wedstrijd te spelen. En ik ben natuurlijk heel gelukkig met de overwinning.
GUIDO: Hoe was het om tegen mannen te spelen?
Sofie: In het begin heel moeilijk, want ik werd voortdurend aangetrapt. Ik kon amper de bal raken. Maar als je laat voelen dat je ook je mannetje kan staan, dan lukt het wel. Vrouwenvoetbal verschilt enorm van mannenvoetbal. Vooral wat kracht betreft. Het mannenvoetbal gaat veel sneller, bij de vrouwen zoekt men meer naar een voetballende oplossing in plaats van altijd de lange bal te spelen of het duel op te zoeken.
GUIDO: Kan je de mannen technisch aan?
Sofie: Eén tegen één wel, maar op een groot veld is dat moeilijk. Bij minivoetbal lukt het beter, maar bij veldvoetbal gaat het gewoon veel te snel.
(RD)