Serge Buzze van ’T HOF VAN COMMERCE

't Hof van Commerce mocht op het laatste moment toch naar Werchter, en deed dat met verve. Guido ging backstage even keuvelen met Serge Buzze, het spitante rapvenijn van 't Hof.


GUIDO: En? Het festivalseizoen goed gestart?

Buzze: We hebben er ondertussen al een pak concerten met de nieuwe cd opzitten, en het valt goed mee. Je weet ook nooit of je een hitplaat in handen hebt of niet. Het blijft spannend, maar na twee weken waren we al bijna evenveel platen kwijt als van ons debuut. Op zes in de Ultratop albumchart! De grotere festivals moeten we nog een beetje geheim houden, maar de Lokerse feesten doen we, en als ik het niet mocht zeggen dan heb ik het nu verraden. En ik zou er raar van doen als we niet op Pukkelpop zouden staan, we trekken daar altijd veel volk.

GUIDO: Wat gaf je eerste keer op het grote podium van Werchter?

Buzze: Dat is machtig. Er stond daar waarschijnlijk 30.000 man! Fenomenaal! Ok, het is wel onpersoonlijk, want je staat echt ver van het publiek. Je bent ook vlug doodop, want heen en weer lopen op zo’n podium is echt wel trainen. Ik was al blij dat we niet moesten openen, Krezip stond voor ons. Openen is echt een ondankbare plek, wij spelen ook al eens graag ’s avonds, en we verdienen dat ook.

GUIDO: Passen jullie de set aan voor een festival?

Buzze: Bij ‘Leegoart’ hebben we nu wel twee zetels op het podium waar ik en Flip dan wat zitten in te leegaarden, en we hebben ook een gigantische banner op de achtergrond, maar verder is de inkleding minimaal.

GUIDO: Sta je het liefst op een groot of een klein podium?

Buzze: ’t Hangt ervan af. Ik doe die grote echt wel graag, de kleine ook. Te klein, daar word ik zenuwachtig van. Ze mogen niet te dicht staan. Ik vind optreden in een café voor 25 man veel moeilijker en beschamender dan voor 30.000 man.

GUIDO: Is optreden voor jou het belangrijkste aan muziek maken?

Buzze: Ja, daarom zijn we ook met ’t Hof begonnen. Maar platen maken is ook geestig. Ik wil het allebei, en het wisselt goed af. Die adrenaline is er iedere keer, fouten maken tot mijn teksten er op de duur automatisch uitkomen en alles perfect loopt, machtig. Het halfuur voor ik op moet is nog altijd volop zenuwen. Het gebeurt zelden dat we het verkloten, maar meestal vindt iedereen dat dan nog grappig ook. Het is bijna een deel van de show. We hebben eens een strakke, serieuze set gespeeld op Pukkelpop, en toen kwamen ze ons vragen of er iets scheelde. (lacht)

GUIDO: En Nederland?

Buzze: Het is anders. Je moet je er echt geven, want de meeste, kennen het totaal niet, maar zijn wel nieuwsgierig. Ze komen ook omdat ze echt willen. Zonder dat we echt (zo beschaafd als hij kan)  ‘ja, hallo...’ moeten gaan doen. Er staan er zelfs altijd een paar die de teksten kennen. Hoe ze het doen, ik weet het niet, maar die rappen écht mee. Naar Zuid-Afrika hoeven we als het aan mij persoonlijk ligt niet terug te gaan. Echt aanslaan zullen we daar nooit, en toen we de tweede keer gingen, had ik het eigenlijk wel gezien. Weer in diezelfde pitabar gaan spelen, vreemd land en nog steeds vol spanningen ook. Die apartheid is er nog lang niet uit.

GUIDO: Ga je zelf naar andere groepen kijken?

Buzze: Op de grotere festivals proberen we meestal te blijven. Vooral Pukkelpop, want daar ging ik vroeger ook zelf heen. Op Werchter was ik voor het eerst toen we er speelden. Maar tegenwoordig ga ik zelf niet meer naar festivals. Ik ben in 2000 nog eens gaan kamperen op Pukkelpop, dat was niet te doen. Het stond toe van de tentjes, overal luidruchtige zever van tieners, mannen met een akoestische gitaar... Het campingaspect vond ik echt heel bescheten. En ik ben dan nog een beetje paranoia dat ik ga lastiggevallen worden. Ik doe dit niet voor de aandacht, enkel voor de muziek. Toen ik als zeventienjarige naar Pukkelpop ging, was het er nog veel gezelliger, goedkoper ook, en had je plaats. Ik ga niet voor de sfeer, alleen voor de groepen. Het is bovendien verschrikkelijk duur geworden.

GUIDO: Is de backstage speciaal?

Buzze: Geen orgiën met coke en zo. We hebben wel champagne, wat zeker tof is. Wij zijn brave muzikanten. Op Beach Rock liep je al makkelijk eens een ster tegen het lijf als Bowie of Paul Weller, maar Pukkelpop heeft zowat het saaiste artiestendorp mogelijk. Je moet niet denken van de Peppers te zien als ze daar spelen. Die Amerikaanse getatoeëerde groepkes lopen daar rond, bij iedereen wiet aan het schooien. (lacht)

GUIDO: Wat verwacht je zelf van een optreden?

Buzze: Het moet machtig zijn. Niets minder. Ik ben zeer kritisch. Motorpsycho kan dat, The Queens Of The Stone Age eens op Dour, Kyuss en Jamiroquai op Beach Rock, echt goed gespeeld. Als ik zoveel geld leg, moet het machtig zijn. En hiphop-optredens zijn meestal heel slecht, gewoon voor het geld, even met de domme Europese boerkes hun kloten spelen. De Wu-Tang heb ik eens goed bezig gezien, The Pharcyde...

GUIDO: Nog een festival-survivaltip?

Buzze: Ik heb op Graspop eens een plastic poncho gekocht. Ideaal! Je kan er je pistolet onder opeten, makkelijk een joint rollen. Zie dat je genoeg eten, drinken en centen bij je hebt. Ik heb genoeg gewenst dat ik iets anders had om te drinken dan een lauwe fles Danup!

GUIDO: Santé!

(LAD)