The Brothers Grimm

Ai, oei, wat is het pijnlijk om naar The Brothers Grimm te kijken, de grootste miskleun in de carrière van de nochtans eens zo visionaire Terry Gilliam. En yep, als we zeggen 'grootste miskleun', dan houden we zelfs rekening met z'n Don Quichote-debacle.
 The Brothers Grimm is een uit de hand gelopen fantasie waarin de beroemde sprookjesbroers worden opgevoerd als een irritant stel con artists, een soort 18de-eeuwse ghostbusters. In het irritantste komisch duo sinds Luc Caals en Dirk Van Vooren hollen Matt Damon en Heath Ledger gillend door bordkartonnen sprookjesdecors, opzij springend voor weerwolven die uit Van Helsing lijken weggelopen, ritselende digitale kakkerlakken en een vijfhonderd jaar oude, perkamenten versie van Monica Bellucci. Really, Terry Gilliam, what the hell were you thinking?! Dat die ouwe jongens van Monty Python allang niet meer zijn wat ze ooit waren, wisten we helaas al langer, maar dit is toch wel een nieuw dieptepunt. De moppen variëren van flauw over nog flauwer tot volkomen infantiel, de acteurs zijn zo ergerlijk drukdoend dat je gaat denken dat ze zonet het volledige oeuvre van Louis de Funès en Gaston en Leo in één marathonzitting hebben moeten uitkijken, en het verhaal is een compleet prul. Dit is een beschamende film om meteen te vergeten, na een aspirientje of drie tegen de koppijn weliswaar. Waar ligt ons beduimelde exemplaar van Roodkapje ook alweer, zodat we er een draai om Gilliams oren mee kunnen geven als straf voor zo'n ondermaatse prestatie?

(JC)