DOMINIQUE DERUDDERE klinkt op DE BLOEDBRUILOFT

De nieuwe film van Dominique Deruddere heet De Bloedbruiloft en is de verfilming van de gelijknamige strip van Hermann en Van Hamme. Het is het verhaal van een huwelijksfeest dat helemaal uit de hand loopt en ontaardt in een heus slagveld. Een spannende, grappige en niet te missen film
, die zopas nog het Filmfestival Gent mocht afsluiten.

 

De Bloedbruiloft heeft maar één handicap om bij ons een succes te worden: Deruddere heeft de nodige centen in Duitsland gevonden, zodat het een Duitstalige film is geworden. Zelfs de Vlaamse acteurs Nand Buyl, Dirk Roofthooft en Hilde Van Mieghem spreken Duits. Gaat het publiek dat pikken?

 

Deruddere: Daar ben ik zeer bang voor, en het zou jammer zijn, want ik denk dat het een goede film is. Maar we zijn ons er zeker van bewust dat het Duits een handicap is. Het is verschrikkelijk dat ik dat moet zeggen, maar het is nu eenmaal zo. Mensen in Europa gaan naar Amerikaanse films, en naar films in hun eigen taal. Dat is het. Films die niet in hun eigen taal zijn, of niet in het Engels, zullen bijna nooit scoren. Erg jammer. We hebben dat ook ondervonden bij de testscreenings. De mensen wisten vooraf niet wat ze te zien zouden krijgen. Achteraf zeiden ze: "Toen ik zag dat het in het Duits was, wou ik eigenlijk weglopen, maar na tien minuten was ik zo meegesleept dat ik dat Duits vergeten was en alleen nog op het verhaal lette." Ze vonden het dus goed, eenmaal ze de drempel van het Duits hadden genomen. Ik zou dus zeggen: niet enggeestig zijn, en toch komen kijken.

GUIDO: Hoe komt het dat strips verfilmen tegenwoordig zo in is?

Deruddere: Ik heb geen idee hoe dat komt. De meeste stripverfilmingen zijn gebaseerd op series: Batman, Sin City, Spider-Man en zo. Ik neem aan dat die verfilmingen gebeuren omdat de strips door zoveel mensen worden gelezen. De Bloedbruiloft is geen stripreeks, maar een one-shot, die Jean Van Hamme in eerste instantie had bedoeld als een film. Maar hij kreeg die niet gefinancierd, en heeft er dan maar een stripscenario van gemaakt.

GUIDO: Wil je met de film iets vertellen over de stand van zaken in de wereld van vandaag?

Deruddere: Jazeker, het gaat in de eerste plaats om het blootleggen van het mechanisme van een conflict dat ontaardt. Een spiraal waarin iedereen wordt meegezogen, tegen wil en dank, enkel en alleen omdat twee figuren niet bereid zijn om toe te geven. En dat zorgt voor een domino-effect: van het een komt het ander, totdat de situatie bijna onomkeerbaar uit de hand loopt. Dat geldt voor het huwelijksfeest uit de film, maar je zou er ook een metafoor in kunnen zien voor het politieke geweld in de wereld. Sharon versus Arafat. Bush versus Saddam. Dat is de hele basis die achter de film zit: je kunt 'm op twee niveaus bekijken, en dat vind ik juist zo prettig. Het is echt een film waarover je na afloop urenlang kunt discussiëren op café.

GUIDO: De film is toch wat luchtiger geworden dan de strip.

Deruddere: We hebben er om te beginnen een aantal personages uitgegooid, want het waren er eigenlijk te veel. Ten tweede hebben we de nogal zware subplot geschrapt waaruit bleek dat Walzer, de vader van de bruidegom, de bruid ook nog had verkracht. Dat heb ik allemaal overboord gegooid, zodat ik me volledig kon toeleggen op wat er op dat moment tussen al die personages gebeurt. En ik denk ook dat ik het voor de kijker makkelijker heb gemaakt om de verschillende mensen uit elkaar te houden dan in de strip. Bij tekenaar Hermann waren er nogal wat personages die op elkaar leken, en dat maakte het soms verwarrend. Ik heb gezorgd voor een gezonde afwisseling tussen blonde, zwarte en grijze koppen om het verschil wat duidelijker te maken. (lacht)

 (HDP)