PAUL DE GRAUWE vindt mondelinge examens veel te subjectief
De Leuvense professor Paul De Grauwe is een van de meest vooraanstaande economen van ons land. Bachelorstudenten kennen hem van zijn 'Inleiding tot de Economie', maar het is op masterniveau dat hij zich echt met zijn stokpaardje kan bezighouden: 'Internationale Economie'
.
Als notoir verdediger van de vrije markt engageerde de professor zich ook in de VLD, waarvoor hij van 1991 tot 2003 zetelde als kamerlid en senator. Dat politieke avontuur is inmiddels afgelopen, zodat De Grauwe zich weer volop kan wijden aan zijn academisch werk in Leuven, en als gastprofessor in Italië, Duitsland en Nederland.
GUIDO: Hoewel economie een droog en moeilijk vak is, trekt het toch veel studenten aan.
De Grauwe: Er zijn de laatste decennia toch grote cyclische bewegingen geweest. In de jaren '80 was het een heel populaire studierichting. Toen zaten er meer dan 200 studenten in het eerste jaar Economie. En dan heb ik het over zuivere Economie hé, want in de Toegepaste Economische Wetenschappen (TEW) zaten er nog veel meer. In de jaren '90 is dat dramatisch naar beneden gegaan en zijn we op een zeker moment teruggevallen tot ongeveer 30 studenten. Ook de TEW boerde toen sterk achteruit. Ik denk dat het te maken had met de mood in de jaren '80. Je weet wel: de yuppies, veel geld verdienen, snelle carrière, Wall Street... Dat was toen enorm populair. In de jaren '90 was dat gedaan en gingen de mensen op zoek naar traditionele waarden, naar het emotionele. 'Zich goed voelen' primeerde toen. Daardoor is ons vak een beetje in de verdrukking geraakt. Maar nu, sinds een aantal jaren, klimt het aantal studenten terug naar omhoog. De grote economische thema's komen weer aan bod, denk maar aan globalisering, China... De mensen stellen zich daar vragen over, willen er meer over weten. Wat gaat er gebeuren met ons? Hoe zal onze toekomst eruitzien? Die onrust en onzekerheid komen ons in zekere zin ten goede.
GUIDO: Zijn die nieuwe economiestudenten gemotiveerder dan de yuppies van 20 jaar geleden?
De Grauwe: Ze komen zeker met een andere motivatie, maar of ze daarom harder werken of beter zijn, dat zou ik niet weten.
Ook een prof moet zijn publiek verdienen
GUIDO: Jij geeft graag les. Hoe ga je dan om met brossers?
De Grauwe: Studenten moeten zelf beslissen of ze naar mijn les willen komen. Als ze vinden dat ze er iets van kunnen opsteken, dan zullen ze wel komen, zoniet blijven ze thuis. Dat is hun beslissing, en ik heb daar ook absoluut geen probleem mee. De uitdaging voor een prof is ervoor te zorgen dat de studenten blijven komen. Als ze niet meer komen, betekent dat duidelijk dat de prof geen meerwaarde creëert. En ik ben zeker tegen een systeem waarbij de studenten verplicht naar de les zouden moeten komen. Pas op, ik heb dat nog gekend! In mijn tijd waren de stoelen in de aula genummerd, zodat de proffen de nummers konden noteren van de afwezige studenten. (lacht) Daar ben ik tegen. De proffen moeten er maar voor zorgen dat hun studenten geïnteresseerd zijn. Je moet je publiek verdienen, en dan krijg je vanzelf ook een interessant publiek.
GUIDO: Hoe zien je examens eruit?
De Grauwe: Bij mijn cursus 'Inleiding tot de Economie' aan de burgerlijk ingenieurs werk ik met multiple choice. Voor de andere cursussen zijn het gewoon schriftelijke examens, en het beoordelen van papers. Van mondelinge examens ben ik volledig afgestapt, omdat ik vind dat dat te subjectief is, zeker als je met een grote groep zit. Driehonderd studenten mondeling ondervragen, ik kan dat niet objectief doen. Er zijn dagen dat ik goedgeluimd ben, andere wat minder... Op die manier kan je niet vermijden dat een subjectief element gaat spelen, en dan vind ik dat er andere technieken bestaan die dat helemaal ontwijken. Neem nu multiple choice: voor grote groepen vind ik dat heel goed. Het is een zeer objectieve manier van examineren. Mensen denken soms dat dat domme vragen zijn, maar dat is helemaal niet waar. Bij multiple choice kan je heel verstandige vragen stellen, je kan er ook heel véél stellen, en de student kan nadien als hij dat wenst een duidelijke en uitgebreide feedback krijgen. Bij een mondeling examen zou dat onmogelijk zijn.
Interactief lesgeven
GUIDO: Je geeft ook les in het buitenland. Is dat anders dan in Leuven?
De Grauwe: Ik heb altijd graag gedoceerd in de VS, omdat de studenten daar actiever zijn. Het is daar makkelijker om interactief les te geven. In Europa, en zeker in België, zullen de studenten weinig vragen stellen tijdens de les. Alhoewel, in Nederland gaat dat wel. Ik geef les in Amsterdam, en daar treden de studenten gemakkelijker in discussie. In Duitsland is dat minder, al is het probleem daar misschien dat ik in het Engels lesgeef, en ze die taal mogelijks niet goed genoeg beheersen om actief te reageren.
GUIDO: Is die 'passiviteit' van de Belgische studenten een constante?
De Grauwe: Nee, het verbetert. Ook bij ons zijn de studenten verbaal beter geworden dan vroeger, en zullen ze toch iets vaker in discussie treden. Er blijft nog een kloof met de VS en met Nederland, maar er is beterschap. De afstand tussen student en prof is sowieso minder groot geworden in de loop der jaren. Ik denk dat dat veel te maken heeft met e-mail. Vandaag krijg ik e-mailtjes van mijn studenten, terwijl ze mij vroeger persoonlijk moesten aanspreken, en slechts weinig studenten deden dat. Maar voor de rest denk ik niet dat de studenten in de loop der jaren veel zijn veranderd.
Walen buiten
GUIDO: Waarom ben je gestopt met politiek?
De Grauwe: Ik ben in de senaat terechtgekomen in 1991. Toen had ik de ambitie om een soort symbiose te creëren tussen mijn kennis als wetenschapper enerzijds, en het politieke leven anderzijds. Maar dat is tegengevallen: ik heb heel weinig contact tussen die twee werelden tot stand kunnen brengen. Dat waren eigenlijk geen communicerende vaten. Mijn leven als senator was een heel ander leven dan mijn leven als prof. Achteraf gezien was dat ook niet zo verwonderlijk. Politiek is heel anders qua dynamiek: kort op de bal spelen, vergaderen... In de academische wereld kan je meer reflecteren en op lange termijn denken. Je werkt aan een project en wil dat over verschillende jaren spreiden.
GUIDO: Jij was student in mei '68. Heeft dat je politiek engagement gevoed?
De Grauwe: Hier in Leuven gingen die gebeurtenissen gepaard met de Vlaams-Waalse tegenstelling, zoals je weet. 'Walen buiten' was de boodschap, maar een deel van de studentenbeweging, de linkerzijde, heeft toen getracht daar een sociale dimensie aan te geven. De Walen waren dan de bourgeois, en die moesten worden verjaagd. (lacht) Er waren toen ook veel betogingen, en er overheerste een gevoel van vrijheid. Een heel speciale sfeer, alsof er allerlei nieuwe dingen stonden te gebeuren. Zelf ben ik af en toe wel eens mee op straat gekomen, maar eigenlijk heb ik me niet echt geëngageerd in die beweging.
(HDP)