Nieuw reisdagboek van supertalent CRAIG THOMPSON
Een deken van sneeuw, de vuistdikke striproman waarin de 29-jarige Amerikaanse tekenaar Craig Thompson afrekent met zijn jeugd, was misschien wel het beste stripalbum van 2004. Nu is er een nieuwe Thompson: in
Carnet de Voyage brengt hij een getekend reisdagboek van zijn promotietocht door Europa en Marokko
in 2004.
"Ik heb eigenlijk niet graag dat je dit boek 'de nieuwe Thompson' noemt," zegt supertalent Craig. "Ik ben momenteel bezig met weer een superdik boek. Het heet Habibi, en het wordt mijn eigen verhaal van 1001 nacht, vol woestijnen, kamelen, harems en andere oosterse thema's. Fictie, maar tegelijk een allegorie over wat vandaag allemaal gebeurt in het Midden-Oosten en in de wereld. En tegelijk is het een liefdesverhaal. Maar je zal nog wat geduld moeten hebben, it's a big one. Ik hoop 'm af te hebben tegen eind 2006, maar misschien wordt het wel 2007. Carnet de voyage is dus maar een tussendoortje."
GUIDO: Een tussendoortje van 222 pagina's?!
Thompson:(lacht) Ach, da's nog betrekkelijk weinig als je het bijvoorbeeld vergelijkt met de reisdagboeken van Joann Sfar...
GUIDO: Terwijl je in Marokko was, verloor je je dure tekenpenselen. Dat is interessant, want plots moest je noodgedwongen je tekenstijl veranderen.
Thompson: Dat was een van de leukste dingen van dit reisboek: het verplichtte me om uit mijn comfort zone te stappen. In plaats van alleen in mijn studio te zitten, stond ik plots te tekenen in de echte wereld: op straat, of in een trein, en ik moest zien te tekenen in allerhande situaties. Ik stond te schetsen op straat terwijl ezelskarren me bijna omver reden, met een heleboel mensen om me heen, met de bijbehorende geluiden en geuren, terwijl de zon me roosterde... En toch had ik mijn kostbare tekenmateriaal meegenomen, die ik kwijtspeelde. Voor mij als een artiest was dat een uitstekende leerervaring. Ik besefte dat je niet per se afhankelijk hoeft te zijn van welbepaald materiaal. Je kan ook gewoon gebruiken wat binnen handbereik is, en in Marokko waren dat van die goedkope, dunne viltstiftjes. Het resultaat is dat mijn tekeningen meer schetsmatig werden, alsof ik op het papier kraste of graveerde. Dat brak met het eerdere werk dat ik met penseel had gedaan, wat veel vloeiender was. Ik denk dat die goedkope stiften goed werkten om de vuile, middeleeuwse steden in Marokko te tekenen. Het was wel passend.
GUIDO: Een deken van sneeuw ging over je jeugd in smalltown America, waar je in een strikt religieus gezin werd opgevoed. Stel nu dat je in dat milieu was gebleven, en heel dikke bijbelstrips had getekend. Denk je dat je dan ook zoveel respons op je werk zou hebben gekregen?
Thompson: Wie weet? Er zijn een paar striptekenaars in de States bezig met dat soort werk. Ken je Mike Allred, van Madman Comics? Da's een heel religieuze Mormoon, en hij is nu het volledige Boek van de Mormonen aan het illustreren, wat een klepper van 1000 bladzijden zal worden (The Golden Plates - HDP). Daar kijk ik naar uit, gewoon omdat het zo'n crazy project is, waar zoveel passie achter zit. En weet je wat Robert Crumbs volgende project is? Een stripversie van het Boek Genesis.
GUIDO: (lacht) Dat klinkt interessant!
Thompson: Ja toch? Ik wil die boeken graag zien, niet omdat ik gelovig ben, maar omdat die auteurs er met zoveel vuur aan werken. Ja, dat is het: eigenlijk werk ik ook nog steeds met een soort religieus vuur aan mijn stripprojecten.
(HDP)