De Hel van Tanger
De Hel van Tanger is de tweede langspeelfilm van Frank Van Mechelen, die vorig jaar ook al scoorde met
De Indringer. Het is het verhaal van Marcel Van Loock, een Antwerpse buschauffeur die onschuldig in een Marokkaanse cel belandt nadat 350 kg drugs in 'zijn' bus worden gevonden.
Hij maakt kennis met de harde junglewetten achter de Marokkaanse tralies, maakt vijanden, maakt vrienden, wordt ziek, verzwakt en verliest bijna alle hoop. Op het thuisfront doet zijn familie ondertussen alles wat ze kan om hem vrij te krijgen, maar ze botsen daarbij op een muur van bureaucratie.
Hoewel De Hel van Tanger weinig oorspronkelijks te bieden heeft - alles wat je in dit soort gevangenisfilms verwacht, zit er ook in - en dus zo'n beetje een Vlaamse versie van Midnight Express wordt, verveelt hij geen seconde. Het script van Paul Piedfort, die de afgelopen tijd voor VTM een aantal Aspe-scenario's schreef, is klassiek en conventioneel, maar ook solide en meeslepend. En de acteurs zijn zodanig op dreef dat ze de film boven zichzelf uittillen. Vooral Filip Peeters geeft een beklijvend staaltje method acting weg. Voor je ogen vermagert hij twintig kilo en veroudert hij zienderogen, en dat is heus niet allemaal met make-up gedaan. Een formidabele prestatie, extra in de verf gezet dankzij een puike verzameling talent in de bijrollen: onder meer Axel Daeseleire, Els Olaerts en Warre Borgmans, en ook een flink pak uitstekende Marokkaanse acteurs.
De Hel van Tanger is een beresterke prent. Als je weet dat die eigenlijk bedoeld was als televisiefilm voor de 'Faits Divers'-reeks van VTM, losjes gebaseerd op het echt gebeurde verhaal van buschauffeur Pierre Stukken, kunnen we zowaar van een huzarenstukje spreken.
(JC)