Yellowcard: Lights and sounds

Goed nieuws! Die van Janez detd. zitten, eindelijk toch wel, op een goed Amerikaans label. Revelations records, dat opereert uit good ol’ Californië, de moederbuik van elke punkrock highschool band die naam waardig. Die van Yellowcard zijn zo'n band.
 Maar echt kennen? Nee. De bandnaam komt van een systeem in de States waarmee je via een Yellow Card alarm kunt geven over vreemde reacties van de pillenslikker op medicijnen.

Bij Yellowcard, de band, geen vervelende nevenwerkingen of het zou misschien enkel de intro van de plaat zijn, die wel heel erg op ‘Big, big girl in a big, big world... ‘ van ene Emilia lijkt. Ja, we vinden dat net als jullie een akelige gedachte.

De albumtitel slaat op de lichtjes, klikjes en massa’s aandacht die de band kreeg voor hun heel rake debuutplaat, drie hitsingles, wereldtour, 2,5 miljoen verkochte platen. Even herbronnen dus en weg van alle ‘lights and sounds’ om sterk terug te slaan en opnieuw met zuivere sympathieke punkrock iedereen gloeiende oren te blazen. De plaat werd in New York geschreven, weg van het alles opslorpend imagomonster van L.A. Deze tweede plaat is een eerlijke radio-punkrockplaat die perfect aansluit bij de smaakbare luchtigheid van Green Day, good Charlotte, HIM en ook Janez Detd., een perfect getypecaste band die gelukkig geen brol maakt, maar toegankelijke, radiovriendelijke emo teenage-songs. Het refreinviooltje is wel typisch hen. ‘City of devils’ is even rustig verpozen en tonen dat ze het op z'n kalmpjes goed kunnen, very teenage. De uitsmijter van ‘Hollywood died’ is volledig hen, zanger Ryan Key met zuivere stem voor ‘haar’, de stad L.A. of zijn meisje in een bruisende gitaarregen en de juiste dosis emo. Hitje!

Nee, Yellowcard is geen stoere ruigigheid of compromisloze middelvinger, maar vijf jongens die heel hitgevoelige highschool punkrock maken en dat heel goed doen. Niet meteen onze cup of tea, maar verwijten kan je ze ook nooit echt maken. Behalve die creepy intro dan.

(LAD)