HERMANN tekent de historische Dracula

Op zijn 67ste is stripveteraan Hermann Huppen productiever dan ooit. Het 'Schemerwoude'-verhaal Dulle Griet is klaar, hij werkt aan een nieuwe 'Jeremiah' en nu is er Vlad de Spietser, een historisch fresco over de échte Dracula.
 Petje af voor de oude meester.

 

Vlad de Spietser is het eerste deel van een (volstrekt vampierloze) 'Dracula'-trilogie, geschreven door Hermanns zoon Yves. Deel twee zal getekend worden door Séra, deel drie door Dany.

GUIDO: Het was niet makkelijk om aan documentatiemateriaal te geraken, heb ik gehoord?

Hermann: Er is bitter weinig visueel materiaal voorhanden uit die tijd. Ik heb hier en daar wat vals moeten spelen. Neem nu het kasteel van Dracula. In werkelijkheid moet dat niet veel groter dan een huis geweest zijn, waar momenteel nog maar een paar stenen van overblijven. Maar aangezien niemand weet hoe het er eigenlijk uitzag, heeft me dat de vrijheid gegeven om zelf een spectaculaire burcht te ontwerpen, en dat komt het verhaal ten goede. Hetzelfde met de kostuums. Zelfs al heb je daar documentatie over, dan nog zit je met een verhaaltechnisch probleem. Weet je dat militaire uniformen pas in zwang gekomen zijn vanaf de 19de eeuw, behalve bij de Ottomanen? Daarvóór improviseerden soldaten er maar wat op los. Ze waren vaak niet beter gekleed dan boeren, met hier en daar een lap ijzer of leer op hun kleren genaaid als bescherming. De rijke ridders, die droegen een metalen harnas, maar het voetvolk was in veredelde lompen gehuld. Stel dat ik dat zo had getekend in dit boek, hoe zou je dan als lezer geweten hebben welke soldaten bij welk leger horen? De helderheid van het verhaal is in dit geval belangrijker dan de historische juistheid, en daarom teken ik wél kleurrijke uniformen en glimmende harnassen.

GUIDO: Vlad de Spietser, alias Dracula, is in Roemenië een volksheld. Hij was geen vampier, maar wel een bijzonder wreed man.

Hermann: Hij wordt in Roemenië beschouwd als een held dankzij zijn overwinningen op de invaderende Turken. Maar hij durfde zijn overwonnen vijanden wel eens levend op een paal spietsen, ja. Ik geef toe, toen ik mijn eerste spietsscène tekende, had ik daar een vrij raar gevoel bij. Ik zat ongemakkelijk op mijn stoel heen en weer te schuiven, alsof ik iets voelde aan mijn achterste, en ik ben nochtans geen homo. (lacht) Bij de tweede scène ging het al veel beter, en op den duur deed het me niets meer. Wellicht gaat het bij dat soort gruwelijkheden in het echt net zo. De eerste keer doet het je wat, maar daarna is het hek van de dam.

GUIDO: Jij hebt al heel wat schokkende geweldscènes getekend in je carrière. 't Is zowat je handelsmerk geworden.

Hermann: Ja, maar dat is niet omdat ik geweld goedkeur. Integendeel. Met mijn tekeningen klaag ik het juist aan. Ik wil tonen tot wat voor gruwelen de mens in staat is, want dat is nu eenmaal de realiteit. Ik ben een heel filmisch tekenaar, en dus past dat geweld eerder in de tradities van regisseurs als Sam Peckinpah en Sergio Leone. En ik heb ook mijn grenzen. In Yves z'n scenario stond dat een zwangere vrouw zodanig moest worden gespietst dat het ongeboren kind uit haar buik hing. Sorry, maar dat kon ik echt niet tekenen, dat ging me te ver. Ik vond het ook niet nodig, want vaak bereik je met suggestie veel meer. Anders ben je gewoon porno aan het maken.

GUIDO: Nog even dit: op het internet circuleert het gerucht dat je gaat stoppen met 'Jeremiah'.

Hermann: Onzin! Ik ben bezig met een nieuw verhaal. Ik heb geen flauw idee waar dat gerucht vandaan komt. Alleen Vlaamse journalisten beginnen daarover, trouwens.

GUIDO: I know nothing!

 (HDP)