Het Verbond van de Opalen 2: De Loge

"Brandend actueel!" brult de promodienst van uitgeverij Dargaud in het persdossiertje dat we kregen bij De Loge, het tweede deel van 'Het Verbond van de Opalen'



, de nieuwe historische avonturenreeks die een klein jaar geleden veelbelovend begon met De Eed. Brandend actueel, omdat parallellen worden getrokken tussen het woelige heden en de 17de-eeuwse Dertigjarige Oorlog. De drie wereldreligies staan met getrokken messen tegenover elkaar, de noord-zuidverhoudingen koken borrelend over en ondertussen wordt hier en daar op fotogenieke en lichtjes bovennatuurlijke wijs een schedel in elkaar gehakt. Laat daar dan ook nog een sexy piratendochter in diverse gradaties van ontkleding doorheen dwalen, verplaats de actie naar Antwerpen, alwaar Pieter Paul Rubens op bezoek gaat in een chique hoerentent in de haven (waarvan ze ons het adres altijd eens mogen doormailen), en je krijgt een strip boordevol potentieel, dat echter ook na dit tweede album niet echt wordt waargemaakt. Het scenario van Corbeyran en Hamm lijkt wel Jean Dufaux in overdrive: ze zijn zo druk bezig met nadenken en conceptualiseren, dat ze vergeten te vertellen. Hopelijk geeft deel drie ons ongelijk, maar 'Het Verbond van de Opalen' lijkt voorlopig op een hoogspringer die zich zwaar op de borst klopt, de ogen van een heel stadion op zich laat richten, maar zich net voor de lat inhoudt en niet durft te springen. Jump, jongens. Wat kan er fout lopen? De tekeningen van Grun zijn goed, het concept deugt, laat het verhaal nu maar eens in al z'n glorie losbarsten, Nostradamus nog aan toe!

(HDP)