KEVIN VAN DER PERREN: een seizoen in mineur
Tegenover ons zit een ontgoocheld man. Kevin Van Der Perren (23) kon niet naar het WK kunstschaatsen dat in maart werd georganiseerd in het Canadese Calgary.
Hij had te veel last van een blessure die hem ook parten speelde op de Winterspelen in Turijn. Daar werd hij overigens maar negende na een foutje in de verplichte kür. De Ninovieter baalt van dit vroegtijdige einde van zijn seizoen.
GUIDO: Hoe ernstig is je blessure?
Van Der Perren: Die is toch wel zwaar. De hele linkerkant van mijn lichaam is overbelast, vooral de laterale spieren. Ik kan zelfs niet meer trainen, alleen maar toertjes draaien en rusten. Het voelt alsof ik een zwart gat val. Ik kom gewoon naar de schaatsbaan, omdat ik niet weet wat ik anders zou doen. Dit is echt een grote teleurstelling...
GUIDO: Het WK is de laatste wedstrijd van het seizoen. Heeft jouw afwezigheid grote gevolgen?
Van Der Perren: Tja, mijn vakantie begint twee weken vroeger... Ik wil mijn blessure volledig laten genezen en dan beginnen met de voorbereiding voor de eerste wedstrijden van het volgende seizoen. Er zijn ook weer uitnodigingen in de bus gevallen voor enkele shows, maar ik beslis pas later of ik daarop zal ingaan. Ik heb wel zin om ze te doen, maar je moet ook wel iets kunnen laten zien hé…
GUIDO: Je bent niet 100 procent fit naar Turijn gegaan. Heeft dat je probleem niet verergerd?
Van Der Perren: Misschien, maar toen was het nog niet zo erg. De laatste tien dagen voor de Spelen kon ik niet behoorlijk trainen. Maar ik moest gewoon een beetje doorbijten tijdens de wedstrijd. Met een plaats in de top-10 was ik op voorhand tevreden, en uiteindelijk ben ik negende geworden. Op het WK zou ik gaan voor de top-5. Dat is dus niet doorgegaan, en nu voel ik me eigenlijk ook niet meer tevreden met die negende plaats in Turijn.
GUIDO: Wanneer ben je begonnen met kunstschaatsen?
Van Der Perren: Ik ben op mijn tiende met mijn broer naar een show geweest. Achteraf mochten de mensen uit het publiek het ook eens proberen. En toevallig heeft iemand van de schaatsclub me opgemerkt. Nochtans was het de eerste keer dat ik op het ijs stond. Voordien had ik me alleen op rollerblades gewaagd. Maar ik kon me toch recht houden. (glimlach)
GUIDO: Je had dan waarschijnlijk ook niemand naar wie je opkeek?
Van Der Perren: Nee, ik ben er ingerold zonder het echt te beseffen. Het is ook nooit de bedoeling geweest om van kunstschaatsen mijn beroep te maken. Maar op mijn achttiende was ik net niet gekwalificeerd voor een of ander kampioenschap. En ik had me toen voorgenomen om het jaar erop alles te doen om me wel te plaatsen. Rond die periode kwam de ommekeer. Maar ook nu heb ik geen voorbeelden, zal ik maar zeggen. Ik doe mijn sport graag, en wat zich daarnaast allemaal afspeelt, interesseert me eigenlijk niet.
GUIDO: Heb je veel contact met je collega’s?
Van Der Perren: Ja, toch wel. We hebben geen problemen met elkaar. Met sommigen klikt het helemaal niet, maar dat zal overal wel zo zijn. En ja, soms wordt het me te veel. Altijd op die bussen zitten en in hotels, dat is meestal het enige wat je ziet. Op het einde van het seizoen ben ik wel blij dat het even gedaan is.
GUIDO: Ik ga even indiscreet zijn. Verdien je genoeg geld?
Van Der Perren: Ik kom wel rond met wat ik heb, maar het is nipt. Mijn kosten worden betaald door het BOIC en ik krijg een loon van BLOSO. Het zou natuurlijk beter zijn als ik nog meer sponsors kan aantrekken.
GUIDO: Nog een laatste vraag, Kevin. What’s up with the clothes, man?!
Van Der Perren: Ik ontwerp die zelf, samen met mijn trainster. En daarna laten we die maken in Praag. Tja, ik heb het nu eenmaal niet voor dat stijve gedoe.
GUIDO: ‘Rebel Rebel’ nog aan toe!
(IA)