Metal: A Headbanger's Journey
De 30-jarige Canadees Sam Dunn is een onverbeterlijke metalfan. Aan de universiteit schopte hij het tot antropoloog, maar zijn liefde voor alles wat rockt, gromt en dondert wil maar niet overgaan. In zijn debuutfilm
Metal: A Headbanger's Journey reist hij de wereld af
op zoek naar het hart van de heavy metal. Zijn doel? Als fan beter zijn eigen muziekvoorkeur doorgronden, en tegelijk als academicus op zoek gaan naar de antropologische roots van een van 's werelds belangrijkste subculturen.
Dunn is ondertussen samen met zijn kompaan Scot McFadyen opnieuw op reis vertrokken, op zoek naar de metalscene op minder voor de hand liggende locaties als Japan, Indonesië en het Midden-Oosten. Op weg naar Japan maakten ze een tussenlanding in ons land, waar ze op het Filmfestival Gent de vragen van de plaatselijke metalheads beantwoordden.
In zijn documentaire bezoekt Sam Dunn een indrukwekkende hoeveelheid groten uit de metalwereld, waaronder Bruce Dickinson van Iron Maiden, Lemmy van Motörhead, twee maskers van Slipknot, Alice Cooper, Tony Iommi van Black Sabbath en nog een heleboel andere ruige artiesten. "Het was niet altijd even gemakkelijk hen te pakken te krijgen," zegt Dunn. "Dit is onze debuutfilm. Niemand kende ons, dus ze vroegen zich af wie die onbekende kerels met hun camera waren. Toch is het ons gelukt heel wat iconen uit de metalwereld voor de lens te krijgen. Metallica hadden we er ook graag bij gehad, maar die hadden al een eigen documentaire (Some Kind of Monster - HDP) en lieten ons weten dat ze all documentaried out waren. Ze hebben wel onze film gezien, en waren er zo enthousiast over dat ze ons bij de aftiteling hun muziek hebben laten gebruiken."
Metal: A Headbanger's Journey wordt bepaald akelig wanneer Dunn naar Noorwegen vliegt om daar de beruchte black-metalscene te gaan uitchecken. "We vonden het belangrijk om zowel te gaan praten met de pastoor van een kerk die is in brand gestoken door satanistische aanhangers van black metal, als met de hardste en meest controversiële muzikanten uit die scene." Een onvergetelijk fragment uit de film is wanneer Dunn aan de omstreden frontman Gaahl van de extreme formatie Gorgoroth vraagt wat zijn voornaamste muzikale drijfveer is. Gaahl blijft een minuut lang onbeweeglijk zitten, drinkt langzaam uit een soort kelk en zegt dan: "Satan." Dunn bekent: "Daar was een groot deel pose bij, al ben ik er wel van overtuigd dat die kerels menen wat ze zeggen. Maar zodra de camera's stopten met draaien, was Gaahl eigenlijk heel vriendelijk. Hij was ook aanwezig op een visie van de film, en toen is hij ons achteraf komen zeggen dat hij vond dat we erg goed hadden weergeven wat hij wou vertellen. (lacht)"
Gelukkig neemt niet iedereen uit de metalscene zichzelf zo serieus. Hilarische momenten worden geleverd door Alice Cooper, die zich vrolijk maakt over de black-metalbands die elkaar proberen te overtroeven in walgelijkheid, door een metal-tafelvoetbalwedstrijd op het Wacken-festival in Duitsland en door een stomdronken interview met de leden van Mayhem - alweer Noren - die niets anders kunnen uitkramen dan een 'fuck you' of vijftig. "Ach ja, bier en interviews zijn geen goede combinatie," lacht Dunn. "Die mannen kwamen juist van het podium, en achter ons stond zeker vijftig man mee te luisteren."
Er komt dus een vervolgfilm. "Wat we zullen aantreffen, weten we niet," zegt Dunn, "maar we weten via blogs en internet dat er een metalscene is in Iran. Die is letterlijk underground, want metal mag daar niet worden gespeeld. Naar dat soort dingen gaan we nu op zoek." Dat belooft, maar wie nu al mee wil headbangen met Sam Dunns antropologische metalzoektocht, kan terecht in zijn lokale filmzaal. Horns up!
(HDP)