Felix van Groeningen over 'Dagen zonder Lief'
Woensdag 21 maart komt Dagen zonder Lief in de bioscoop, de tweede langspeelfilm van Felix van Groeningen, die eerder een culthit scoorde met Steve+Sky. Dagen zonder lief is een film over twintigers die mekaar uit het oog zijn verloren en proberen hun oude vriendschap nieuw leven in te blazen
.
"Ze waren goede vrienden. Na een paar jaar komen ze opnieuw samen en beseffen ze dat ze eigenlijk nog weinig met elkaar gemeen hebben," vertelt regisseur Felix. "Toen Arne Sierens en ik aan het scenario werkten, hebben we ons lang afgevraagd of ze al uit elkaar gegroeid waren, of dat dat juist tijdens die paar dagen moest gebeuren. Ik heb ervoor gekozen dat het proces al aan de gang was, maar dat ze dat maar doorhebben doordat ze weer samenkomen. De film gaat ook over beseffen dat je geen zestien jaar meer bent, dat je als twintiger al wat verder staat. Als je als vriendengroep uit elkaar groeit, komt dat ook doordat je je eigen weg gaat zoeken in het leven. Eens komt de dag dat je dat beseft, en dan moet je verder met de dingen waarvoor je hebt gekozen."
GUIDO: Alweer een film over mensen van je eigen leeftijd.
Van Groeningen: In mijn kortfilms was dat ook al zo. Er valt nu eenmaal het meeste te zeggen over dingen die je goed kent. Maar eigenlijk, als ik erop terugkijk gaat het meestal over mensen die een paar jaar jonger zijn dan ik. Mijn kortfilm 50cc ging over tieners met brommertjes, maar toen was ik zelf al 22 of 23 jaar. Toch refereerde dat naar mezelf, want als 16-jarige knaap snorde ik ook met een brommer rond.
GUIDO: Grappig dat het meest onvolwassen personage in Dagen zonder lief juist de oudste is: Nick, de uitbater van een studentencafé.
Van Groeningen: Ja, hij is eigenlijk een beetje blijven hangen. (lacht) Hij zegt in een scène: "Ik snap niet wat jullie toch overal gaan zoeken." Hij is op het eerste gezicht content met zijn leventje, maar tegelijk is hij een beetje een zielig personage, en blijkt uiteindelijk dat ook hij zal moeten veranderen. En dat maakt het ook wel schoon .
GUIDO: Je hebt in Sint-Niklaas gefilmd. Nu heb ik niets tegen Sint-Niklaas, maar geef toe dat het toch niet de meest inspirerende stad van Vlaanderen is.
Van Groeningen: Op beeld wel. Ik ken Sint-Niklaas verder niet, dus ik kan niets zeggen over hoe het leven hier is, maar ik was op zoek naar een kleine stad. Sint-Niklaas was ideaal. Het ziet eruit als een echte grote stad, met dat enorme stationsplein en marktplein bijvoorbeeld, maar tegelijk voel je toch dat je in een provinciestad rondloopt. Een stad waar iedereen elkaar kent. En ik denk dat je zal beamen dat de architectuur van de stad er op film echt wijs uitziet.
GUIDO: Dagen zonder lief : een goeie titel. Heb je daar lang op gezocht?
Van Groeningen: Een titel kan je helpen om je verhaal rond te krijgen. We hadden al vrij snel deze titel bedacht bij het basisverhaal. Eerst hadden we twee titels: Leven in Malem/Dagen zonder Lief . We wisten het nog niet. Maar Malem is een sociale woonwijk in Gent, dus toen we besloten in Sint-Niklaas te draaien, kon dat zeker niet meer als titel. Dagen zonder Lief dus. Die titel dekt de lading, want de verhalen van alle personages hebben er wel iets mee te maken. Ze zitten allemaal een paar dagen zonder lief. Over een vrachtwagenchauffeur in de film wordt letterlijk gezegd dat hij toch wel een eenzaam beroep heeft: "Altijd weg, al die dagen zonder lief". En ik heb toen we al aan het draaien waren nog een andere betekenis ontdekt: het doet terugdenken aan vroeger, toen ze nog een hechte vriendenkring waren en nog geen lief hadden. Heimwee naar de dagen zonder lief, toen ze veel betere vrienden waren.
(HDP)