JAMIE T: "Ik wil het op-je-lauweren-rusten-gevoel niet kennen"

Een interview doorspekt met (lacht) en wicked’s, fuck’s en fucking wicked’s... Jamie T is geen zichzelf censurerende brave Amerikaan. Wel een sympathieke jongeman van 21 uit Wimbledon die net een verduiveld leuk plaatje heeft gemaakt.
  Panic Prevention houdt het midden tussen jungle, punk, straatfolk, reggae, blokepop en hij maakt er iets fris van!

GUIDO: Ik vind dat er een vriendelijke, liefdevolle vibe in het album hangt.

Jamie T: Ik hou van mijn makkers en vriendinnen. Met hen zit ik in de pub, worden we samen dronken, zijn er kwaaie liefjes... Ik hou zo van hen. Als ik inspiratie nodig heb, ga ik uit met hen, het kalf uithangen. Ik heb een tijdje echt keihard gewerkt, zodat ik mijn inspiratie gewoon zag opdrogen. Opeens had ik in geen twee maanden nog een nieuwe song geschreven, en ik schrijf normaal elke dag. Toen ben ik iedereen gaan opzoeken en twee dagen later zat ik opnieuw te schrijven. Als je niet leeft, valt er niets te vertellen, te schrijven. Die kameraadschap met hen is ongelooflijk. De rest van de wereld kan oprotten als wij samen zijn.

GUIDO: Ik hou erg van ‘Ike en Tina', tussen jungle en een baslijntje van The Cure.

Jamie T: Baslijntje van The Cure! Ja, die is mooi. (lacht) En dan weglopen van de flikken, niet zoals gangsters, maar stoute tieners: ‘lóóópen!!' Ik heb die song geschreven nadat ik naar Tina Turners ‘River deep' had zitten te luisteren, vandaar. Ik hou van jungle omdat je zowel op de trage als op de vlugge beat kan dansen. Ben, een vriend van me die veel geholpen heeft, houdt zo van beats en zit ze steeds minutieus uit te werken. Ik ben meer ‘klinkt het goed, laat het dan'. We zijn een goed team. Er zijn zo een aantal songs met een trage boem-tsjik... boem-boem tsjik... ( speelt het na op zijn dijen en in zijn handen klappend), wat Ben leuk vond, maar waar ik meteen liefst de wildst mogelijke junglebeat op wou. "Kom Ben, verdubbel de speed! Jaaaaahh!" En Ben: "Nee Jamie, we kunnen niet nóg eens een vlugge beat nemen". (lacht uitbundig)

GUIDO: Voel je meer druk nu? Krijg je meer onnodig en ongewild advies van overal?

Jamie T: Ik denk dat ik een goed buikgevoel heb over wat ik maak. Ik luister naar wat ze me zeggen, maar doe uiteindelijk wat ik wil. Als het niet goed voelt, dan maar niet. Maar dan nog, als ik het verknal, heb ik het tenminste gedaan en niet omdat een ander me stomme raad heeft gegeven. Ik hou van zoveel verschillende stijlen en wil die ook allemaal ten volle uitbuiten. I wanna go down every avenue. Ik wil dingen doen met de band, alleen akoestisch, alleen met de pc-programma's... Ik heb ook nooit het gevoel dat een song finaal klaar is. Ik wil dat gevoel van op mijn lauweren rusten niet kennen, niet denken van: "Aaah, I'm Paul McCartney, where are the rest of The Beatles?" Dat beangstigt me mateloos. (lacht)

GUIDO: Hoe kom je erbij Inner Circle te samplen?

Jamie T: Ja, die is werkelijk magisch, hilarisch. Ik kan me nauwelijks herinneren wanneer en hoe die in de song is terechtgekomen. Waarom ik op een bepaald moment zei: "Hey, laten we a lalalala long gebruiken", what the fuck? Heeft iemand eigenlijk al eens góed geluisterd naar de tekst van die song? Da's zo goed als verkrachting! (zingt) ‘Girl I want to make you sweat, sweat till you can't sweat no more' en dan ‘and if you cryyy...i'm gonna push it púsh it some more' (met begeleidende heupstoten) , da's gewoon pure smerigheid, nasty shit . Het heeft ons wel wat gekost om die sample te gebruiken. Die hebben ons zelf een beetje ‘push it push it some more' gegeven toen het op betalen aankwam. (lacht)

(LAD)