BLACK SHEEP: regisseur Jonathan King over sheep-shagging en the violence of the lambs

Vanaf vier juli zal je zondagse schapenkoteletje nooit meer hetzelfde smaken, want dan trippelen de wollige monsters van Black Sheep 's lands bioscoopzalen binnen. De regisseur van deze zwarte splatterkomedie over genetisch gemanipuleerde schapen die zich ontpoppen tot bloeddorstige monsters is de sympathieke Nieuw-Zeelander Jonathan King
.

We ontmoetten King op het Festival van de Fantastische Film in Brussel, waar ze nu nog steeds bezig zijn de schapenstront uit de rode loper te schrobben.

GUIDO: Een bloederige, low budget horrorkomedie die zich op het Nieuw-Zeelandse platteland afspeelt... 't is bijna onmogelijk om niet aan de jonge Peter Jackson te denken.

King: Ik weet het, en ik ben de eerste om toe te geven dat Jacksons radicale vroege werk, met films als Bad Taste en Braindead , me ten zeerste heeft beïnvloed. Die films, en ook een aantal klassieke horrorfilms uit de vroege jaren tachtig, zoals Evil Dead en An American Werewolf in London . Er zit zelfs een bijna letterlijke hommage aan die laatste film in Black Sheep .

GUIDO: Kan je in Nieuw-Zeeland eigenlijk nog een film maken zonder met Jackson vergeleken te worden? Die man overschaduwt alles.

King: Hij is zeker en vast incontournable , zeker in Wellington, waar ik woon en werk, en waar ook Peter woont en zijn films heeft gemaakt. Black Sheep is gedraaid in zijn studio's, alle mensen van mijn crew hebben een paar jaar geleden aan King Kong gewerkt, voor de effecten zijn we naar de Weta Workshop getrokken... Dus nee, een filmmaker in Wellington kan onmogelijk om Peter Jackson heen, maar waarom zou dat een probleem zijn? Dankzij The Lord of the Rings en King Kong heeft Jackson juist heel veel mogelijk gemaakt. Hij had zonder problemen in Hollywood kunnen gaan werken, maar hij heeft altijd heel koppig vastgehouden aan het principe zijn films thuis in Nieuw-Zeeland te draaien. Het gevolg is dat we nu, in een klein land als het onze, over een prachtige infrastructuur beschikken voor filmmakers. En dat is bijna volledig te danken aan Peter.

GUIDO: De Weta Workshop van Richard Taylor zit ook in Wellington. Daar staan Oscars op de plank voor de effecten in The Lord of the Rings . Wat zegt Taylor als iemand als jij over de vloer komt met je low budget horrorproject?

King: Hij zei dat ik al de wilde ideeën in mijn hoofd onmogelijk zou kunnen realiseren met het budget dat voorhanden was. Maar je moet toegeven dat de gore -effecten in Black Sheep er best goed uitzien, dus Richard is er toch in geslaagd puik werk te leveren in ruil voor mijn armzalige centen. (lacht) Het is zeker niet zo dat ze bij Weta een dikke nek hebben gekregen door dat Oscarsucces en nu alleen nog willen werken voor superproducties. Lokale filmmakers als ik worden daar evenzeer met open armen ontvangen.

GUIDO: Zelfrelativering is een belangrijk thema in je film. Als ik Nieuw-Zeelanders schapenneukers zou noemen, zou je waarschijnlijk beledigd zijn, maar je maakt er zelf grappen over, dus...

King: (grijnst) Hoe kon ik nu een zwarte komedie maken over mensenetende schapen zonder een paar welgemikte sheep-shagging jokes ? Dat moest erin! Uiteraard is dat een vorm van zelfrelativering, maar ik zou als Kiwi niet boos worden mocht jij daar nu ook een paar grappen over maken. Ik ken persoonlijk geen mensen die er deze, euh, bizarre hobby op na houden. Zelfrelativering, en het vinden van je eigen plaats in de wereld, dat zijn de hoofdthema's van de film. Of is dat twee keer hetzelfde?

GUIDO: Genoeg gemekkerd.

  (HDP)