Isolde Lasoen: "Mijn festivaltip? Drink je niet poepeloerezat!"

"Wat een enorm drukke zomer," aldus drummeisje Isolde Lasoen. "Het zit eigenlijk vol Daan, hij staat denk ik op tweederde van alle festivals. En één keer per week Billie King. Dus 24 festivals en een stuk of 10 keer Billie King, en dan nog een paar van de Briskey Big Band.
"

GUIDO: Naar welke van die festivals kijk je het meest uit?

Isolde: Marktrock was vorig jaar echt tof, en daar staan we nu opnieuw. En met Briskey heb ik zin in Jazz Middelheim, da's qua jazz echt de moeite.

GUIDO: Nog nooit geweest?

Isolde: Toen ik nog op het conservatorium studeerde, heb ik daar met een speciaal voor de gelegenheid opgerichte bigband gespeeld, en dat was een ervaring. Vóór Blue Note was dat het enige serieuze jazzfestival in België, en Jazz Middelheim blijft authentiek, in zo'n mooi park.

Piet (Isoldes vriend) : Er was toch een dag dat je drie keer na elkaar moest spelen?

Isolde: Drie keer met Daan, op vijf mei was dat. Ze brachten ons dan in spoedtempo van het ene naar het andere optreden. Van Novarock naar Puntpop in Wuustwezel en dan nog Rupelmonde. Op 24 juni is het nog erger! (lacht) Dan is er een festival - en dat moeten ze bijna expres gedaan hebben - waar eerst Skeemz, dan Billie King en dan Daan speelt. De pauze is de podiumwissel van de instrumenten. Dat wordt nogal een uitdaging. Ik zou liefst mijn drum gewoon laten staan. Ik ga dat wel kunnen. Gewoon opletten dat ik me niet forceer en me geen blaren speel.

GUIDO: Hoe zal het laatste optreden zijn in vergelijking met het eerste?

Isolde: Een fotograaf van Ghentology komt me fotograferen tijdens het laatste kwartier van mijn laatste optreden die dag. (lacht) Daan is fysiek wel de lastigste set, en die dag de laatste. Ik denk dat er iemand in de organisatie zit die nogal fan is. Voor mij is de backstage op een festival eigenlijk heel belangrijk. Een toffe plek, lekker eten...dat maakt voor mij veel goed, dat kan echt mijn dag maken.

GUIDO: Waar vind ik de beste backstage?

Isolde: Pukkelpop en Werchter zijn voor de hand liggend en echt goed, maar ik zoek een kleiner festival. Feest in 't Park is altijd gezellig, vorig jaar hebben we daar een heel leuk feestje gehad: Piets verjaardag. Iedereen begon muziek te spelen, er kwamen nog meer muzikanten binnen en die begonnen mee te spelen.

GUIDO: Kan dat 'gezellige' een festival maken?

Isolde: Absoluut. Naar de Lokerse Feesten of Feest in 't Park kijk ik echt uit. Ik weet dat ik er veel mensen die ik ken en echte vrienden tegen het lijf zal lopen. Ik ben niet iemand die zich in het publiek gaat begeven. Niet omdat ik dat niet wil of omdat ik me daar te goed zou voor voelen, maar ik heb er gewoon geen behoefte aan. Ik zit graag backstage te keuvelen en vanop de zijkant van het podium mee te kijken naar de muziek. Ik vergeet soms gewoon te gaan kijken naar een groep die ik echt wou zien omdat ik zo op mijn gemak ben.

GUIDO: Wat was het eerste festival waar je zelf naartoe ging?

Isolde: Ik ga je moeten teleurstellen, want ik kom uit een andere achtergrond dan die van de popmuziek. Mijn eerste festivals waren jazzfestivals. Middelheim, of Montreux in Zwitserland.

GUIDO: Niet opgegroeid met pop?

Isolde: Helemaal niet. Klassieke muziek, filmmuziek, fanfare. Dan volop jazz, ook wel funk en latin. Daan is mijn overstap geweest, en ik heb er geen spijt van.

GUIDO: Heb je je sindsdien ooit al een rockster gevoeld?

Isolde: Ik blijf me altijd wel het meisje voelen. Meestal roepen ze in groep wel een keer of twee, drie "Isolde!" , en da's wel grappig. Dit weekend op Dudstock hadden ze er wel hard van. Scanderen met bijna een halve wei, ik voelde me er nogal verlegen bij. Daan hield zelf ook zijn handen voor zijn ogen uit plaatsvervangende schaamte: "Wat sta ik hier als Daan dan nog te doen?" Allemaal om te lachen natuurlijk. Maar het charmeert me wel.

GUIDO: Wat is je grootste publiek geweest?

Isolde: Werchter, twee jaar geleden, het groot podium. Ik heb eigenlijk nooit echt zenuwen. Ik ben het performen al van kleinsaf gewend. Als er op de zijkant van het podium collega-muzikanten staan te kijken waar ik zelf naar opkijk, dan kan ik dat wel hebben. Dan ga ik ook echt goed mijn best doen voor hen. Maar ik dacht ook dat als ik ooit ergens zenuwen zou hebben, het wel op Werchter zou zijn, maar dat viel heel goed mee. Het is misschien raar om te zeggen, maar ik voelde me daar echt thuis. Ik heb dat ganse optreden met een grote glimlach gespeeld.

GUIDO: Al idolen gehad die stonden te kijken?

Isolde: Belgische muzikanten waar ik zelf naar opkijk. Mario Goossens van Triggerfinger, dan vraag ik me toch af wat die denkt. Nadien komen ze me dat dan gelukkig ook zeggen: "Proficiat, goed gespeeld." Wat me het meest is bijgebleven, was een festival in Rotterdam, met Briskey. Ik was toen aan het spelen, en voor het podium en ook aan de zijkant liep iemand met een grote afro de hele tijd foto's te maken. Vooral van mij. Ik had niet door dat dat Questlove (drumwonder van The Roots - LAD) was. De organisator kwam nadien naar me toe en gaf me de complimenten door van Questlove. Dat was echt wel... waw. Ik heb toen al mijn moed bij elkaar geraapt en ben op het zijpodium naar hen gaan kijken. Ik ben niet iemand die zomaar op een held afstapt: "Hallo, ik ben ook drummer." Het ligt niet in mijn aard mezelf te gaan verkopen. Maar ik heb toen toch zo wat naar hem staan kijken, zo van "Herken je me?" en toen zijn we nadien aan de babbel geraakt. Het was echt een heel lieve gast die ook onmiddellijk drumtechnisch zinnige dingen te zeggen had, zijn foto's meteen toonde en met me op de foto wou. "I noticed you play right handed but you're a lefty." Alleen echt goeie drummers hebben dat meteen in de mot.

GUIDO: Hoe ziet jouw ideale festival eruit?

Isolde: Het beste eten, een uitgebreid buffet met Italiaans, boerenkost, Marokkaans, Indisch, voor iedereen iets. Een masseur voor de muzikanten zoals ze dat op Couleur Café doen, héél tof! Dus topkwaliteit backstage. En op het podium? Brad Mehldau. De vervlogen groepen, groepen die niet meer spelen of hun beste tijd hebben gehad, maar zoals ze speelden op hun best. Led Zeppelin, The Police, ZZ Top. Maar ook jazz: Miles Davis, Charlie Parker, opgestaan uit hun graf.

GUIDO: Hoe ben jij als luisteraar in het publiek?

Isolde: Toen ik met mijn ex-vriend, ook drummer, naar een concert ging, konden we de beroepsmisvormingsknop niet afzetten. "Heb je dat nu gehoord, die drum-fill?" Of: "Die drummer is steeds maar aan het versnellen." We lachten toen wel om elkaar en ons al te kritische oor. Nu doe ik dat minder, omdat ik veel gevoelsmatiger kan luisteren dan vroeger, zeker als het over rock en pop gaat. Vroeger moest het juist zitten voor me. Ik let erg op tempoversnellingen en vertragingen, ik kan daar niet goed tegen, dat is natuurlijk ook normaal als drumster. Maar nu weet ik ook al wel dat het er soms gewoon bij hoort. Dat je samen in die rush zit en zo'n versnelling puur op het gevoel gaat. Maar wat vroeg je?

GUIDO: Wat je zoekt in een optreden?

Isolde: Dat een groep op het podium uitstraalt: "Het zijn wij!" en dat ze gaan voor wat ze aan het doen zijn. Zekerheid uitstralen zonder arrogantie. Ik heb daar een heel goed voorbeeld van, en dat is Dezmona. Die durven hun eigen ding doen. Sommige freaky dingen pakken niet bij mij, maar zij zijn zo puur en gemeend en schoon. En Gregory staat daar, hij meent het echt en is totaal niet arrogant. Ik heb daar véél bewondering voor. Triggerfinger heeft ook zo'n megasound. Zó strak, dat doet zoveel. Ik moet ook op mijn gemak staan. Liefst niet te opeengepakt, geen lange venten voor me, geen duwers, anders word ik onnozel en kan ik niet meer luisteren.

GUIDO: Nog een festivaltip?

Isolde: Pas op voor de zonneslag. En drink je niet poepeloerezat, want dat is zowel voor de mensen op het podium én de mensen rondom je heel vervelend!

 

(LAD)