MARC COUCKE: "In een presidium leer je veel, en je amuseert je nog te pletter ook"

Hij is voorzitter van de Raad van Bestuur van de door hem opgerichte farmaceutische multinational Omega Pharma , is wielermecenas en is juryvoorzitter van De Bedenkers op één . Bart Peeters noemt Marc Coucke ongegeneerd 'de CEO van België'. Wij waren benieuwd wat voor woelige studententijd tot al dat zakelijk succes heeft geleid.

 

GUIDO: Waarom heb je indertijd voor farmacie gekozen?

Coucke: Om niet werkloos te worden. Toen ik moest kiezen, in het begin van de jaren tachtig, was er een periode van zeer hoge werkloosheid. Mijn vader had een apotheek in Gent, dus als ik zelf ook voor farmacie koos, had ik zeker een job .

GUIDO: Terwijl farmacie je eigenlijk niet bijzonder veel interesseerde?

Coucke: Nee, want mijn droom was leraar wiskunde worden. Ik heb altijd graag met cijfertjes omgegaan. Ik heb zelfs deelgenomen aan het toelatingsexamen voor burgerlijk ingenieur, waarvoor ik geslaagd was. Maar uiteindelijk heb ik toch maar voor de veiligheid gekozen, niet wetende waar dat diploma apotheker uiteindelijk allemaal zou toe leiden, uiteraard.

Zuipen hoort er ook bij

GUIDO: Is het niet lastig om een moeilijke studie af te ronden als je enige motivatie 'de veiligheid' is?

Coucke: Nee, ik ben vanaf dag één heel gemotiveerd geweest. Ik heb altijd geprobeerd al wat ik doe zo goed mogelijk te doen, en dat gold ook voor die studies. Zowel het studeren als het niet-studeren heb ik in die jaren heel intensief beleefd. Ik was een goede student in alle betekenissen van het woord. Op die vijf jaar heb ik bijna geen enkele les gemist, maar ik heb ook geen enkele fuif gemist. Dat betekende dat ik vaak met kleine oogjes in het auditorium zat, want mijn principe was: ik ga altijd naar de les. Dat was waarschijnlijk om een beetje de kerk in het midden te houden. Ik zat niet op kot, ik woonde bij mijn ouders, maar ik had van in het begin zeer goede afspraken gemaakt. Ik mocht alles doen wat ik wou, ik mocht uitgaan zoveel en zolang ik wou, ik mocht meebrengen wie ik wou, ze stelden nooit vragen, ik mocht zelfs tweede zit hebben . Alleen als ik had moeten bissen , dan zouden ze zich gemoeid hebben, want dan was ik een jaar van mijn leven kwijt geweest. Ik heb er bijgevolg voor gezorgd dat ik altijd geslaagd was, en zo had ik een schitterende studententijd, met de luxe van toch thuis te kunnen wonen. Dat was voor mij een perfect evenwicht. Ik was een zware student. Ik ben vier jaar preses geweest van de farmacie, en toen ik nadien op Vlerick ging studeren, was ik ook preses. Ik heb heel veel fuiven en galabals georganiseerd, was met vanalles en nog wat bezig, maar dankzij dat beetje sociale controle van thuis ben ik er vlot geraakt. Als ik op kot had gezeten, was het misschien anders verlopen.

GUIDO: Vind je deelname aan de studentenfolklore belangrijk voor een student?

Coucke: Ik heb in dat studentenleven verschrikkelijk veel geleerd. Zelfs vandaag, wanneer ik sollicitanten zie bij Omega Pharma, durf ik hen vragen of ze geëngageerd waren in hun studententijd. Dat zegt iets over je persoonlijkheid. En ik raad het ook iedereen aan. In een presidium leer je ongelooflijk veel zaken die je later van pas komen in de bedrijfswereld, zonder dat je er ook maar het minste leergeld voor hoeft te betalen. Je leert in team werken, je leert een businessplan opstellen, en dat allemaal zonder risico. Doe dat dan toch, en je amuseert je nog te pletter op de koop toe.

GUIDO: Kortom, het studentenleven is meer dan zuipen.

Coucke: Zuipen hoort bij het studentenleven, en dat moet je ook meepakken. Zuip wanneer je student bent, want er zijn er veel die toen braaf waren en alsnog beginnen te zuipen als ze veertig zijn. (lacht)

Het strafblad van Marc Coucke

GUIDO: Hoe verliep je doop?

Coucke: Wel, ik kon mijn grote bek niet houden. (lacht) Toen hebben ze mij eerst wat ad fundums laten drinken, daarna hebben ze mijn haar pikzwart geverfd met actieve kool gemengd met vaseline, en dan kreeg ik een buitenopdracht. Ik werd samen met een meisje de Overpoortstraat in gestuurd, en ik mocht pas terugkomen wanneer ik een bewijs van de politie had dat ik dat meisje verkracht had. Nu, dat heeft een paar uur geduurd, waarbij ik continu balanceerde op de grens tussen 'gaan ze me in de bak steken' of 'gaan ze me helpen'. Uiteindelijk ben ik in het politiebureau op de Coupure terechtgekomen, waar ik op een vriendelijke flik ben gestoten. Waarschijnlijk vond die man dat ik zo onschuldig zat keek, dat hij een papier heeft gepakt en daarop heeft geschreven dat ik dat meisje had verkracht, met een stempel en al. Fier als een gieter ben ik toen teruggekeerd naar de cantus, en ik was gedoopt. Gelukkig heeft die agent het niet ingeschreven op mijn strafblad. (lacht)

GUIDO: Heb je studentenjobs gedaan?

Coucke: Ja, ik werkte in de zomer altijd op het strand van Oostende, bij het opstellen van de strandstoeltjes en de windzeilen. Dat betaalde nauwelijks, maar ik kreeg wel drinkgeld van de mensen. Dat heb ik zeven à acht jaar aan een stuk gedaan.

GUIDO: Waarover ging je thesis?

Coucke: Geneesmiddelen voor hart- en vaatziekten.

GUIDO: Was je studententijd de mooiste tijd van je leven?

Coucke: Correct. Als ik één periode van mijn leven zou mogen herdoen, dan koos ik onmiddellijk voor de studententijd. Je bent geen zestien meer, dus je beleeft alles al redelijk intens, maar je kunt je toch nog veel vrijheid permitteren op alle gebieden. Je hebt daarna nog een heel leven om serieus te zijn. Ik zou aan de studenten zeggen: geniet van alle geneugten van het studentenleven, want het is pas als je je die later kunt ontzeggen, dat je waarschijnlijk een gelukkig mens zal zijn. Dus: wees student!

(HDP)