Belgisch kampioen skiën Jerke Van Den Bogaert
Skiën is een populaire vakantiesport, maar voor enkele doorzetters zijn de skilatten meer dan zomaar een weekje sneeuwpret. De 28-jarige Jerke Van Den Bogaert stond dankzij zijn ouders al vroeg op de latten en schopte het tot Belgisch Kampioen. Zijn volgende doel? De Olympische Spelen in Vancouver in 2010.
GUIDO: Waar heb je leren skiën?
Jerke: Mijn ouders namen me toen ik drie jaar oud was mee de Alpen in voor mijn eerste sneeuwervaringen. Ik was meteen verkocht, en omdat ik geen zin had in de skiklasjes daar, volgde ik wekelijkse skilessen op de kunstpiste in Deurne.
GUIDO: Hoe was je sport te combineren met school?
Jerke: Dat was niet altijd een eenvoudige opdracht, maar dankzij het begrip van mijn leerkrachten en mijn medeleerlingen heb ik mijn middelbare en universitaire studies met het skiën kunnen combineren. Ik had een statuut als topsporter, en zowel de docenten als de andere studenten begrepen mijn sportieve ambities. Ik kon bij hen altijd terecht voor extra uitleg en de proffen waren flexibel met de inleveringtermijnen voor taken. Mijn programmadirecteur van mijn Postgraduaat Sport, Economie en Communicatie bracht zelfs een keer persoonlijk mijn studieboeken naar Courchevel in Frankrijk. ( lacht ) Ik ben hen allemaal heel dankbaar, want zonder hun hulp was het me nooit gelukt.
GUIDO: Is het mogelijk om te leven van je skiprestaties?
Jerke: Ik heb het geluk dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken. Na mijn studies ben ik heel actief op zoek gegaan naar sponsors. Die inkomsten dekken het grootste deel van de uitgaven die ik voor mijn sport maak. Om zelf te kunnen leven, organiseer ik sinds kort ski-evenementen. Veel houd ik niet over, en als ik alle uren die ik aan mijn sport besteed optel, dan kom ik dik over de veertig uren per week. Voorlopig hoor je me daar niet over klagen, ik beschouw het als een groot avontuur en ben er fier op dat ik al zover ben gekomen.
GUIDO: Hoeveel uur per week besteed je aan je sport?
Jerke: In de zomer train ik tijdens de “fysieke weken” zes dagen per week, van anderhalf tot vier uur per dag. Tijdens een skitraining trainen we meestal tot de middag, waarvan we effectief drie uur op de latten staan. 's Namiddags volgen nog materiaalonderhoud, recuperatietraining, videobespreking en eventueel kookdienst. Om de kosten van ons team te drukken, wonen we tijdens onze buitenlandse stages steeds in appartementen.
GUIDO: Wat is je beste skiprestatie ooit?
Jerke Op mijn 32 ste plaats op het Wereldkampioenschap van 2005 in Bormio kijk ik heel tevreden terug, net zoals op mijn prestatie op het Zwitserse kampioenschap in 2006. Ik werd 14 de in het totaal, met in de 2 de run een snellere tijd dan alle Zwitsers.
GUIDO: Wat zijn de risico's van skiën?
Jerke: Door de snelheden die je als skiër bereikt, kunnen valpartijen lelijke blessures veroorzaken. Ik ben tot nog toe gelukkig gespaard gebleven van ernstige blessures, mijn gebroken hand, pols en geplette scheenbeen niet te na gesproken. ( lacht ) Ik probeer er in de eerste plaats niet te veel over na te denken, me steeds goed op te warmen en geen onnodige risico's te nemen.
GUIDO: Wat vind je het moeilijkste aan skiën op professioneel niveau?
Jerke: Alles juist moeten uitvoeren op het moment van de waarheid, namelijk aan de start van de competitie. Je hebt er niets aan om snel te zijn op training als je dit niet kan herhalen op wedstrijd. Verder kan je perfect voorbereid zijn en materiaalpech hebben of een domme fout maken die je onmiddellijk de uitschakeling kost. Ik bekijk alles van seizoen tot seizoen. Ik zal dit jaar voornamelijk aantreden in het Europabekercircuit, zeg maar de kweekvijver van aanstormend internationaal talent. Ik ambieer hierin het behalen van enkele top-30 plaatsen, zodat ik op de wereldranking opklim naar de beste 100 skiërs ter wereld. Dit zou een belangrijke stap voorwaarts zijn om mijn droom te realiseren: deelnemen aan de Olympische Spelen in 2010 in Vancouver.
(MT)
Meer info: www.jerke.be