MARK RONSON onthult de waarheid

Mark Ronson is net 32, de sterren trekken aan zijn mouw om alsjeblief iets voor hen te maken, hij rekent hiphoplegendes tot zijn maatjes, draait plaatjes en maakt af en toe een beat voor vriendinnen Lily Allen of Amy Winehouse. Een New Yorkse Londenaar die net voor hij de Gentse Handelsbeurs op zijn muziek trakteert even met een snotterend verkouden en koortsige GUIDO-reporter praat. We krijgen uiteraard geen handje.

 

GUIDO: Je had het daarnet al over Jay-Z en wat hij doet voor de waterschaarste in de wereld. Hoe raar is het om zo'n held als vriend te hebben?

Ronson : Toen ik begon te draaien in de kleine hiphopclubs in New York , kwamen na een tijdje gasten als Sadat X, Brand Nubian , Dj Premier en Guru naar mij luisteren. Maar dat waren undergroundclubs, stel je daar niet te veel bij voor. Het jaar daarop al, ik was toen wat bekender, had je ineens Biggie en Jay-Z en Puffy , Big Pun , Fat Joe ! Dat was heel speciaal, want je moet weten, dit was allemaal voor de mp3. En de mannen die ik vereerde, stonden te dansen op mijn platen. Die platen kon ik vanaf dan wel een stuk makkelijker krijgen. Voordien moest ik aan de deur van het label gaan staan bellen als ik een plaat wou die nog niet uit was. Vandaag is de cirkel rond. Nu belt Jay-Z me op of we samen met Amy Winehouse iets willen doen, omdat hij de plaat die ik producete zo goed vond. Op het moment dat Jay-Z je komt vragen of hij een rap mag doen over een beat die je zelf hebt gemaakt, ja, dat doet toch wat met een mens.

GUIDO: Hoe zit het eigenlijk met de hiphop?  

Ronson : Hiphop is er een jaar of dertig. Rock was dertig toen punk binnenviel om het een stamp in de kloten te geven. Een tijd geleden was commerciële hiphop ook gewoon goeie hiphop, Tribe Called Quest , Dre , Jay-Z . Vandaag is commerciële hiphop op zijn best een single die gemaakt is om tot ringtone te verworden. Maar tegelijkertijd zijn er ook hiphopartiesten en producers die uit hun genre breken. Spank Rock gaat rhymen over electrobeats , Kanye West heeft opeens Chris Martin op zijn plaat. Zo'n dingen blazen een genre nieuw leven in en schoppen het frisse richtingen uit. Mijn rapper rapt over platen van Justice , het is allemaal wat aan het verschuiven, en dat is alleen maar goed.

 

Dj-antennes

 

GUIDO: Moet een dj speciale antennes cultiveren, of gaat dat automatisch?

Ronson : Als dj doe ik dat, als muziekfan doe ik dat. Als je de hele tijd op de baan bent, is het soms wat moeilijk om elke dag alle sites en alle blogs af te schuimen, maar ik heb ook mijn wekelijkse internet-radioshow ‘ East Village radio'. Ik ben dus wel mee met de muziek. (lacht) Het blijft gewoon fantastisch om super psyched te zijn om die of die nieuwe track die avond te kunnen draaien, en te zien wat er gebeurt. Muziek blijft magisch.

GUIDO: Wordt het niet moeilijker om muziek te vinden?

Ronson : De winkels verdwijnen, maar er is meer muziek dan ooit. Het is een omschakeling. Zelfs in New York verdwijnt de ene na de andere winkel. Beatstreet in Brooklyn , een echt platenmagazijn, is nu dicht. Vreemd genoeg heb je dat in Londen minder. De vinylcultuur is daar nog springlevend. Ik koop nog vinyl, maar ik draai ook met Serato (digitaal dj'en - LAD). Het is in New York zelfs moeilijk geworden om een cd te kopen die je wil . Maar we moeten gewoon mee in die verandering.

GUIDO: Zijn er songs die je nooit zal draaien, zelfs al zijn het dikke hits?

Ronson : Als ik moet gaan dj'en , in Vegas bijvoorbeeld, zal je me nooit Pussycat Dolls of de nieuwe songs van 50 Cent horen draaien. Ik kan en wil mezelf echt niet zo ver krijgen. Daarom draai ik nu ook minder in New York , ze verwachten daar muziek die ze van mij niet gaan krijgen. In Londen kan ik draaien waar ik van hou .

GUIDO: Liever Londen, of toch maar New York als favoriete stad?

Ronson : New York omdat mijn vriendin en mijn hond daar zijn, wat toch belangrijk is. (lacht) Maar het is wel vreemd, want ik voel me steeds meer een vreemdeling als ik in New York terugkom.

GUIDO: Je hebt in elk geval een kanjer van een Brits accent.

Ronson : Die tongval is er opnieuw sterk doorgekomen door meer in Londen te zijn. Londen is mijn muzikale thuis nu. Er hangt meer muzikale energie, meer bands die zich op elkaar inspireren, scenes die zich eigenhandig uit de grond stampen. Er gebeurt muzikaal gewoon héél erg veel. Engeland is een muzikale smeltkroes zonder gelijke.

 

Helden ontmoeten

 

GUIDO: Hoe kom je erbij om Robbie Williams een song van The Charlatans te laten coveren?

Ronson : Ik hield wel van ‘Millennium'. Er was een beat, wat strijkers, een britpopmelodie , alles wat er moest zijn. Ik ontmoette hem toen ik aan mijn eerste plaat bezig was, en dat klikte wel. Ik heb wat songs gedaan op zijn Rudebox , en hij heeft dit gedaan voor mijn tweede plaat. Robbie is net als ik een gigantische muzieknerd , met meer dan 7000 songs in zijn iTunes , van Scarface tot Ryan Adams , waarvan hij alle teksten kan meezingen.

GUIDO: Dat zou je hem niet nageven.

Ronson : Ik was ook verrast. Maar onze smaken liepen echt mooi gelijk, en daarom heeft het een tijd geduurd eer we na mailen en sms'en wisten welke song het moest zijn. We stuurden elkaar op den duur echt sms'jes om drie uur 's nachts met nieuwe voorstellen. Heerlijk! Uiteindelijk werd het The Charlatans. Robbie is zelf van Stoke-on-Trent , en de tongval lag nagenoeg gelijk. Hij vond het een goeie song, ik vond het een goeie song.

GUIDO: Ik las dat je het moeilijk vindt om je helden te ontmoeten.

Ronson : Twee weken geleden heb ik Ian Brown van The Stone Roses ontmoet. Op den duur wil je dat het een lul is, om hem toch maar van die door mij vereerde Stone Roses-troon te krijgen, maar dat bleek een heel sympathieke gast te zijn. Eén keer heeft Ryan Adams nogal geflipt tegen mij gedaan, maar achteraf bleek dat in zijn zotte periode geweest te zijn. Naast die uitzondering heb ik alleen nog maar fantastische mensen en artiesten leren kennen. Gelukkig maar.

GUIDO: Van dj naar producer, is dat moeilijk?

Ronson : Ik heb zelf in bands gespeeld sinds ik twaalf was, en op mijn zestiende begon ik te dj'en . Nu ben ik acht jaar bezig met producen , maar dat werd pas de laatste drie jaar opgemerkt. Twee jaar geleden ben ik tot het besef gekomen dat ik maar wat minder moest gaan dj'en als ik serieus wou worden genomen als producer. Want ‘dj' is al zo goed als standaard geworden bij mijn naam. Ik wil niet voor een trouwerij worden uitgenodigd met de uitnodiging ‘aan Dj Mark Ronson en echtgenote'. Zoals een dokter of zo! (lacht) Kort na die beslissing om minder te draaien - het financieel dus ook met minder te stellen - heb ik Amy Winehouse en Lily Allen leren kennen, en kon ik meteen serieus aan het producen slaan. Ideaal: lang voor zij nog maar een beetje beroemd waren.

GUIDO: Maak je nog een Version -plaat ?

Ronson : Je mag hetzelfde concept niet eindeloos herhalen. Ik weet niet wat, maar zeker geen covers. Ik heb zoveel platen van andere artiesten waar we nog aan moeten beginnen, Amy's nieuwe plaat, Daniel Merriweathers plaat... Ik ben nog een tijdje zoet. Ik wil ook niet met Madonna of Britney gaan werken omdat zij me nu hip vinden. Het is leuker om met iemand op de proppen te komen die nog alle potten te breken heeft. Die zijn ook enthousiaster en wilder in hun muzikaal denken. Muziek maken met zulke mensen heeft een besmettelijk plezier.

GUIDO: Dan gaan wij nu onze niet-besmettelijke verkoudheid uitzweten op muziek. Bedankt !

(LAD)

                                                           

Mark Ronsons classics top-5

-         ‘Stop me' - The Smiths

-         ‘Uptown top ranking' - Althea & Donna

-         ‘Message to you Rudy' - The Specials   

-         ‘Simon says' - Pharaohe Monch

-         ‘ Fight the power' - Public Enemy

-         ‘ Fools gold' - Stone Roses ( Ronson : "Ja, dat zijn er dan zes, maar deze all time best mocht ik toch echt niet vergeten.")