Turbulente achtbanen en lekkere loopings

Het begon bescheiden met een bezoekje aan de Efteling, Bobbejaanland of Bellewaerde. Onder begeleiding van ma en pa. Nu zijn hun tripjes van een iets steviger kaliber. Voor een razendsnelle achtbaan waar je longen tegen je rug plakken draaien echte rollercoasterfanaten hun hand niet om.

 

 

Rollercoasterfanaten leven voor adrenaline

 

“En dan te bedenken dat ik tijdens mijn eerste pretparkbezoek aan de Valkenier in Nederland niet eens in de keverbaan durfde,” zegt pretparkenliefhebber Bas. Vorig jaar spendeerde hij 47 dagen in een pretpark, en in totaal zit hij aan 40 bezoeken.

3-2-1 go go go!

Jaarlijks gaat er zo'n 1200 euro naar zijn hobby. Een degelijk pretpark moet volgens Bas dan ook voor alle leeftijden zijn, met de nodige ‘thrill' voor de adrenalinezoekers uiteraard. “Bij kicks denk ik meteen aan Stealth, een intamin rocket coaster in het Britse Thorpe Park. Ze schieten je in 2,5 seconden naar een snelheid van 128 kilometer per uur, om daarna verticaal een heuvel van 62 meter te beklimmen. Van het uitzicht boven kan je niet lang genieten, want in no time stort je alweer naar beneden. Afgelopen zomer zat ik in de eerste coach (wagentje - RE). Ik voelde mijn hartslag versnellen, zag de lanceerstrook voor me terwijl de rode lichten een voor een aan floepten. De trein rolt dan lichtjes achteruit… en dan is er geen weg meer terug. Net wanneer je je realiseert dat je na 4 seconden al op 62 meter hoogte bengelt, hoor je door de speakers: 3-2-1 go go go! Ik ben die dag 20 keer op de Stealth gegaan.”

Vast in de keverbaan

Toch is het Duitsland dat Bas het meest kan bekoren. In Expedition Geforce in Holiday Park kreeg de loopingliefhebber het even moeilijk. “Tijdens mijn eerste ritje zat ik helemaal achteraan en verwachtte ik er niet zoveel van. Ik werd hevig vastgeklemd, toen we stegen brak het angstzweet mij uit. Ik vond het opeens toch best hoog. (lacht) Plots werden we met een immense kracht richting grond gekatapulteerd in een afdaling van 82 graden, gevolgd door een vlijmscherpe bocht. Van zodra je boven vertrekt, voel je je stoel niet meer. Het enige dat je tegenhoudt om niet uit de trein te vliegen is een ijzeren staafje van zo'n 50 centimeter.” Armen, benen of andere ledematen is Bas tijdens zijn ritten nog niet kwijtgespeeld. Uren ondersteboven hangen is hem tot nog toe gelukkig ook bespaard gebleven. “Pannes heb ik wel al meegemaakt, maar die kunnen in principe geen kwaad. In de keverbaan van Walibi zijn we ooit achterwaarts teruggereden uit het station en stonden we halverwege de baan vast. De man probeerde ons in zijn beste Nederlands gerust te stellen, terwijl wij niets anders dan plezier hadden.”

100 meter boven de grond bengelen

 

Een attractie waar ze Bas niet in krijgen, bestaat niet. Al heeft hij het met ‘doorloopspookhuizen' in het buitenland toch moeilijk. Hier moeten zijn maten hun beste argumenten bovenhalen om hem er mee in te krijgen. “Vorig jaar heb ik ze anders toch wel even geknepen in Thorpe Park. We zaten in een gigantische vliegenmepper die rondjes draait en je op een erg rare manier over de kop laat gaan. Toen ik erin zat, schoot het plots door mijn hoofd dat het ding een week voordien een uur had vast gehangen. Er was toen ook een deel van een beugel open geschoten. Toen wij er waren, opende de attractie weer, na twee weken sluiting. Dat is toch even slikken.” Toch is het onverwachte avontuur voor een pretparkfan telkens in de handen wrijven. Zelfs al is het in Plopsaland. Bavo, ook een liefhebber van het eerste uur, zat er vorig jaar vast in de boomstammen. “Net voor de grote afdaling kwam het bootje vóór ons vast te zitten. De inzittenden werden geëvacueerd, maar wij mochten onze tocht voortzetten. Dat vond ik jammer, ik had liever wat achter de schermen gekeken.” Volgens Bavo gaat het om grenzen verleggen. Dat hij ergens niet in durft, wil niet zeggen dat hij er niet in gaat. O neen. Vorig jaar raapte hij al zijn moed bijeen en stapte in het Spaanse Port Aventura in de Hurrican Condor. “Die paal is meer dan 100 meter hoog en heeft ook bakjes waarin je hangt. Met je voeten los dus, echt een sensatie.”

Wachtrij om u tegen te zeggen

Vorig jaar maakte Bavo zijn eerste reis naar het land der pretparken, de Verenigde Staten. Hij bezocht er Universal Studios, Sixflags Magic Mountain en Disneyland Anaheim in Californië. Daar ligt de nadruk vooral op de thrills, minder op de aankleding en sfeer. “En toch maakt de sfeer voor een groot stuk het pretpark,” zegt durfal Glenn. “Voor de kicks alleen ga ik niet meer. Ik geniet van de rollercoasters, maar zeker ook van een bankje in de zon en speciale evenementen. Een mooi voorbeeld van zo'n volwaardig pretpark is het Duitse Europa-Park. Het is een park dat alles in huis heeft: leuke attracties, mooie thema's, lekker eten en een aangename sfeer. Andere toppers vind ik de Efteling, Disneyland Parijs en het Italiaanse Gardaland. Het zijn stuk voor stuk parken met unieke attracties en een knap uitgewerkte aankleding. De Efteling heeft een van dé topattracties, vind ik. De Vliegende Hollander. Daar spelen ze op een hoog niveau, het begint al met een erg knappe wachtrij. De rit zelf is mysterieus en enorm verrassend.”

Snelste achtbaan van Europa

Naar Disneyland Parijs gaat Glenn dan weer vooral voor de shows en het lekker eten. Hij heeft zelfs een abonnement. “De Spanjaarden doen het met hun Port Aventura anders ook wel schitterend,” gaat Glenn verder. “Sinds dit jaar hebben ze ook de snelste achtbaan van Europa (135 km per uur), maar de topattractie is de achtbaan Dragon Khan met acht loopings. Ook de show Templo del Fuego is er spectaculair. Vlak voor je neus speelt zich een prachtige vuurshow af, niet te doen.” Per jaar geeft Glenn om en bij de 2500 euro uit aan pretparken. “Het is veel geld, maar je krijgt er veel voor in de plaats. Ik ben een weekendje weg met vrienden en kan nadien nog lang nagenieten. De meeste mensen geven trouwens jaarlijks een vergelijkbare som uit aan een grote reis, ik spreid het over kleinere trips.” Om originele parken te vinden, moet je dan ook naar het buitenland. België was ooit verdienstelijk als pretparkland, maar de durf is tegenwoordig ver te zoeken. “In ons land wordt vooral op veilig gespeeld. Er komen relatief weinig nieuwe attracties bij, en als er dan eens iets nieuws wordt gebouwd, dan zijn dat vaak goedkope en weinig vernieuwende attracties. Buitenlandse parken durven veel meer investeren in grote en unieke attracties. De kicks haal ik dan ook in het buitenland. In België zijn eigenlijk de parken van de Plopsa-groep onze trots. Het pretpark investeert jaarlijks sommen geld in onderhoud en nieuwe attracties. Geen enkel ander Belgisch park kan dat zeggen. Gelukkig ligt België centraal en ben je voor het grotere werk snel in Nederland, Frankrijk of Duitsland.”

Vettige hamburgers

Michaël knikt. Ook hij kent vele pretparken vanbinnen en vanbuiten. Hij vindt dat ze in ons land maar eens moeten wakker worden. “Een aankoop van een grote attractie is duur, maar verhalen van de buurlanden tonen aan dat die investering loont. Je beleeft het anders en het comfort van de banen is pakken beter. Vergelijk het met een luie zetel en een barkruk, waarop zou je zelf het liefst zitten? De Belgische parken moeten beseffen dat ze stilaan het Oostblok van de pretparken aan het worden zijn.” Voor Michaël is er nog een ander aspect belangrijk: food! Bij een goed park hoort een goed restaurant. “Ik eet graag in een pretpark, en liefst geen hamburgers, want ik ben helemaal geen fan van eten waar het vet van afdruipt. Natuurlijk betaal je in de meeste parken veel om iets deftigs te eten, je moet gewoon weten waar je het best eet om wat geld te besparen. Zo staat Disneyland bij de leken bekend als duur, maar toch kan je hier zeer deftig eten tegen betaalbare prijzen. Ik heb er vorig jaar tijdens de Halloween-avond een driegangenmenu gegeten voor 30 euro. In een stad zou je voor dat menu evenveel of meer betalen. Bovendien was het personeel die avond verkleed en speelde het enorm goed in op de gasten. Ik vind het allemaal de moeite waard.”

Mijn lief wil niet over de kop

Ook het wachten in de rijen kan de feestvreugde niet bederven bij Michaël. “Het langste dat ik ooit heb moeten wachten is drie uur in de Efteling voor de Droomvlucht. Maar dat was omdat die toen pas nieuw was en het echt een drukke dag was. Ik stoor mij niet aan een wachttijd van uur, al moet ik zeggen dat ik altijd wel kijk of de attractie het wachten het waard is. Zo zal ik in België nooit langer dan een uur aanschuiven.”

Tot slot toch nog een belangrijk vraagje voor de vier pretjongens. Hoe combineer je zulke hobby's met de liefde? Een partner die achtbanen verafschuwt, moet overgeven bij het woord looping of hartritmestoornissen krijgt bij de gedachte aan de mallemolen van pakweg Disney: kan dat? De vier guys zijn mild. “Het is maar een hobby,” klinkt het. Maar op lange termijn zou het misschien toch wat moeilijker worden volgens Glenn. “Pretparken bezoeken is een dure hobby waarbij je liefst zoveel mogelijk in het buitenland zit. Als je hier niet allebei achter staat, kan het misschien voor problemen zorgen.” Bas knikt. “Als een lief niet van pretparken houdt, zal ze toch veel zaterdagen alleen moeten spenderen, vrees ik. Ooit had ik een vriendin die niet over de kop durfde. Dan is de lol er in een pretpark ook snel af. Als ze morgen zeggen: geen pretparken meer, dan bind ik me vast aan een achtbaan.”

(RE)

 

Alle info over pretparken vind je op www.pretparken.be

VIP-trip met Rollercoaster Friends

Zelf zin in een vrije val? Maar je vindt geen enkele maat bereid om mee de gewichtloosheid te testen? No prob. Daar zijn de Rollercoaster Friends. Dit jolige clubje schuimt heel Europa af op zoek naar de hoogste, snelste, langste of mooiste achtbaan van het continent. Er zijn kortingen, previews en pre-rides en ERT's (exclusive ride time) op één of meerdere achtbanen. Eind maart organiseren de Rollercoaster Friends hun VIP-trip. Dit jaar gaat het richting Italië met een bezoek aan onder andere Movieland.

Meer weten? Surf naar www.rollercoasterfriends.com