Oorlog in Derry : Bloody Sunday
Precies 31 jaar geleden, op 30 januari 1972, organiseerde het Noord-Ierse parlementslid Ivan Cooper een vreedzame mars voor burgerrechten door Derry, na Belfast de tweede grootste stad van Ulster. Het Britse leger was paraat en stond op scherp.
Na een kalme start liep de mars uit de hand, en het leger begon met scherp te schieten. Het droeve resultaat: 13 ongewapende demonstranten stierven in de Britse kogelregen. De dag ging de geschiedenis in als Bloody Sunday, en was het officieuze startpunt voor de Noord-Ierse troubles.
Vandaag reconstrueert de Engelse regisseur Paul Greengrass de gebeurtenissen van Bloody Sunday. Hij doet dat zo minutieus en realistisch dat het soms lijkt of je naar een documentaire zit te kijken die op die bewuste dag is gedraaid. De camera rent mee met de uiteenstuivende betogers, kijkt over de schouder van de soldaten, zoomt in op neergeschoten lichamen en rent dan weg om dekking te zoeken... De nerveuze stijl is bijna ondraaglijk, 't lijkt wel het eerste halfuur van Saving Private Ryan, overgedaan door de gebroeders Dardenne. Greengrass centreert zijn film rond Ivan Cooper, mensenrechtenactivist en organisator van de mars. Dat is een glansrol voor James Nesbitt, maar de echte sterren van de film zijn de mensen van Derry. De hele stad wordt decor voor een indrukwekkende reconstructie met duizenden figuranten en verpletterend realistische massataferelen. Bloody Sunday is een machtige maar uitputtende film die bovendien heel essentieel is om het Noord-Ierse vredesproces in historisch perspectief te kunnen plaatsen. Eén minpuntje toch: was het nu echt nodig om dat vreselijk voorspelbare kutlied van die verwende euromiljonairs te spelen bij de aftiteling?