De festivalzomer van TOM BARMAN

Met het nieuwe album Vantage Point is het meer dan ooit menens geworden voor dEUS. De kaap van één miljoen verkochte albums ligt binnen handbereik en op Werchter spelen ze zelfs als absolute headliner, dus het werd hoog tijd om te gaan polsen of er bij Tom Barman al wat zomers festivalgevoel aan het ontluiken is.

 

"Ik wil niet katholiek klinken, maar als je live speelt kun je een soort verbondenheid creëren."

 

"Ik ben nog maar één keer naar een festival geweest waar ik zelf niet speelde," vertelt Barman. "Dat was Werchter, in 1987. Toen speelden REM, Nick Cave, The Pixies... Het probleem was wel dat ik heel de nacht had gewerkt in een pitarestaurant. Ik had niet geslapen, zodat ik zo ongeveer meteen na aankomst in slaap ben gevallen. (lacht) Ik heb de helft gemist. Nou ja, ze zijn eigenlijk toch nooit echt aan mij besteed geweest, die festivals. Als de zon schijnt en je speelt zelf, dan is het plezant , maar als toeschouwer als het regent kan dat doffe ellende zijn. Daarbij komt nog dat ik ook al geen kampeerder ben. Toch was het tussen de tenten dat ik voor het eerst zelf op een festivalpodium stond, op het campingfestival van Werchter. En toen in 1994 Worst Case Scenario uitkwam, kregen we direct aanbiedingen van de grootste festivals: Werchter, Pukkelpop, Reading in Engeland, Lowlands in Nederland... Weet je, alles hangt af van het weer. Een festival staat of valt daarmee. Als het zonneke schijnt en iedereen is gelukkig en er spelen goeie groepen, dan kan dat echt een van de fijnste dingen zijn die er bestaan. Maar normaal gezien hou ik meer van de beslotenheid van een concertzaal. Dat is toch net iets persoonlijker. Een festival blijft altijd een beetje een supermarkt. Ik ga zelf alleen nog als er iemand speelt die me extreem interesseert. Of als vrienden spelen. Maar over het algemeen trek ik voor groepen die ik echt wil zien liever naar een zaal."

 

Backstage met Tom Barman

 

Is het - zelfs voor dEUS - niet moeilijker dan ooit om eruit te springen in het enorme festivalaanbod? Barman: "Die trend van veel podiums voor alle genres is niet zo nieuw als je denkt. Op Glastonbury had je dat fenomeen al in de jaren tachtig. Bij ons is dat misschien iets later gekomen. Het is een mes dat aan twee kanten snijdt. Enerzijds is het inderdaad moeilijker om eruit te springen, maar je hebt wel meer garantie op een gespecialiseerd publiek. Als je dat al wil natuurlijk. De mensen komen dan echt voor jou. Anderzijds is het leuke aan festivals dat je eens kan spelen voor iemand die jouw muziek nog niet kent. Dat gebeurt vandaag ook wel nog. Er loopt zoveel volk rond op die festivals dat je altijd wel voor een volle wei speelt. Het is een beetje de plaag van de laatste jaren dat in elke divisie van de rock of dance nog eens honderdtwintig verschillende subdivisies bestaan. Drum&bass is tegenwoordig onderverdeeld in intelligent drum&bass, soft drum&bass en nog vanalles . Daar zal het wel wat mee te maken hebben zeker? Je hebt kids die hiphoppers zijn, maar binnen de hiphopscene ook weer een schisma vertegenwoordigen. Ach, ik heb daar geen problemen mee, zolang ik het zelf allemaal maar niet moet gaan bekijken. (lacht) "

 

Hoe gaat het er backstage aan toe wanneer de mannen van dEUS daar rondlopen? "De backstage is over het algemeen een vrij beschaafd gegeven hoor," zegt Barman. "Het hangt ervan af hoe onbeschaafd je het zelf wil maken. (lacht) Nee, het is aangenaam om contact te hebben met mensen die samen met jou aan dezelfde weg aan het timmeren zijn. Soms ga ik daar eens mee babbelen , soms komen ze zelf babbelen... Backstage op mijn eigen helden en idolen afstappen, doe ik niet altijd, het hangt ervan af in welke state of mind ik ben. Ik functioneer niet echt rond mensen waar ik een zware bewondering voor heb. Ik klap nogal gemakkelijk dicht, wat eigenlijk ironisch is, want ik snap zelf nooit waarom mensen soms raar doen in mijn nabijheid. In elk geval: vlak voor of vlak na een optreden moet je iemand niet gaan lastigvallen. Maar anders, ja, dat moet kunnen. Je hebt vaak ook gemeenschappelijke kennissen omdat je al zo lang aan het touren bent. Dezelfde roadies, manager, agent... Dat maakt het makkelijker." Komaan Tom, je moet toch een steviger backstageverhaal voor ons hebben dan dit? Barman denkt na en antwoordt: "Het einde van de Ideal Crash -tour was memorabel . We hadden nog drie locaties te doen: Toulouse, Haifa in Israël en nog twee concerten in de Hallen van Schaarbeek. Die avonden hadden we The Last Crash gedoopt. Nou, dat hadden we beter niet gedaan. In Toulouse heeft Craig Ward zijn neus gebroken op het podium, omdat hij wat overstuur was. Dezelfde avond brak Tim Vanhamel zijn voet toen hij naar beneden sprong in de backstage. Terug in België was het weer prijs: iemand van het voorprogramma in de Hallen van Schaarbeek is toen gecrasht met zijn auto onderweg naar het optreden. 's Anderendaags sukkelde Klaas Janzoons van een verhoogje en brak ook zijn voet, en de laatste dag brak een roadie zijn duim. Vijf breuken! Een geval van nomen est omen! (lacht) "

 

Dj Tommy

 

Dj's worden steeds alomtegenwoordiger op festivals. Tom Barman is zelf ook niet vies een dj-set op z'n tijd. Geeft dat dezelfde kick als een concert spelen met dEUS? Hij schudt zijn hoofd. "Nee, live is toch nog wat anders. Als je zingt ben je veel meer aan het communiceren. Puur op energiek vlak is het wel te vergelijken, maar als je daar met een groep staat, geeft het een veel diepgaander gevoel. Als je als dj platen oplegt, blijf je toch meer aan de oppervlakte. Er gaat wel een zekere techniek gepaard met dj'en, en die heb ik met vallen en opstaan geleerd. Toen heb ik moeten vaststellen dat er toch een zekere kunst zit in het opbouwen en naadloos aan mekaar breien van platen. Alhoewel , kunst... Meer dan techniek zou ik het toch niet noemen. Of noem het feeling , maar dat is feeling die je als muzikant sowieso hebt. De discussie daarrond is misschien een beetje overbodig. Moeten muzikanten dit kunnen doen? Mogen ze dit doen? Kijk, echt goeie dj's zijn voor mij ook artiesten: ze kunnen iets opvoeren, klanken naar je toesmijten die je nog nooit hebt gehoord, en ze kunnen je ook in een soort extase brengen. Anderzijds zijn er honderden dj's die naadloos kunnen mixen, maar saai blijven omdat ze slechte platen draaien. Belangrijk is niet of iets artistiek is of niet, wel of het mensen raakt. Een gevoel overbrengen , daar draait het om. Als je live speelt, kun je echt momenten van extase bereiken. Het lijkt misschien een cliché, maar daarvoor dóe je het gewoon. Ik wil nu niet katholiek klinken of zo, maar als je live speelt kun je een soort verbondenheid creëren."

 

(HDP)